بعد از گذشت ۱۵ روز از اعتصاب غذای نازنین زاغری و همسرش ریچارد رتکلیف، آنها تصمیم گرفتند که به این اعتصاب غذا پایان دهند. در شروع اعتصاب غذا، شاید کمتر کسی تصور می‌کرد این دو نفر بتوانند این همه روز را بدون غذا سر کنند اما مهمتر از آن، تصور این همه هم دلی و همدردی مردم از سراسر دنیا نمی‌شد.
در نخستین روزهای شروع اعتصاب غذا، ریچارد رتکلیف، همسر نازنین، که مقابل سفارت ایران در لندن مستقر شده بود با اعتراض های سفیر ایران در لندن مواجه شد. او بارها از این اقدام ریچارد انتقاد کرد و معتقد بود که حرکت او اسباب دردسر کارمندان سفارت شده است. حتی آنها حصاری فلزی را مقابل سفارت قرار دادند تا به نوعی اعتراض خود را به او نشان دهند؛ اما حالا آن دیوار فلزی بی جان با کاغذ یادداشت های رنگارنگی که نشان از همدردی مردم دارد، پوشانده شده است.
اما حیرت آور اینکه در طول این دو هفته ریچارد رتکلیف صدها نامه از سراسر جهان به آدرس «چادر مقابل سفارت ایران در لندن» دریافت کرده است.
هم‌زمان بیش از صد نماینده مجلس عوام بریتانیا و بسیاری از شخصیت‌های سیاسی ، اجتماعی شخصا به دیدار او رفتند. شاید از مهمترین آنها میتوان به رئیس حزب کارگر، جرمی کوربین و جان برکو رئیس مجلس عوام بریتانیا اشاره کرد.
اگر چه انتظار می‌رفت که جرمی هانت و بوریس جانسون دو کاندیدای نهایی که برای صندلی نخست وزیری با هم رقابت می‌کنند هم با این کمپین و ریچارد رتکلیف دیداری داشته باشند اما هیچ کدام حضور پیدا نکردند؛ موضوعی که حالا باعث رنجش بیشتر طرفداران نازنین زاغری هم شده است. بسیاری معتقدند جرمی هانت با دادن حمایت دیپلماتیک به نازنین زاغری قدم مثبتی برای حمایت از او و خانواده اش برداشت، اما در مقابل بوریس جانسون هرگز برای سوء تفاهمی که برای شرایط نازنین ،ایجاد کرد شخصا ابراز تاسف و عذرخواهی نکرد و همین رفتار او برخی را با این پرسش مواجه کرده که آیا او واقعا شخص مناسبی برای اداره ی کشور بریتانیا خواهد بود؟
از همان روزهای نخست اعتصاب غذا، همسر نازنین مدام تاکید داشت که بگوید، او صدای نازنین است. مردم و خبرگزاری‌ها به او دسترسی ندارند اما او هست تا به دنیا سختی این اعتصاب غذا و این حکم ناعادلانه دادگاه را نشان دهد.
مادر ریچارد، باربارا، از وضع سلامتی ریچارد ابراز نگرانی کرده است و گفته احتمالا او باید پس از اتمام این اعتصاب به بیمارستان مراجعه کند تا اقدامات پزشکی برای او انجام شود. پزشکان معتقدند اگر چه در این دو هفته اعتصاب، آنها مایعات می‌نوشیدند، اما هر دو نفر همچنان با خطر گرما زدگی روبرو هستند چرا که در طول این مدت بسیاری مواد لازم مانند ویتامین، مواد معدنی و مهمتر از آن نمک به اندازه کافی دریافت نکرده‌اند.
از ایران خبر داریم که نازنین در این مدت برای پایان دادن به این اعتصاب غذا تحت فشار از طرف مسئولین زندان بوده است. برخی حدس زده‌اند که او را تهدید به قطع ملاقات با فرزندش یا مواجه با حکم سنگین‌تری کرده‌اند.
در هر صورت شکی نیست که او با شرایط دشوار روحی و جسمی درگیر بوده و حالا امید آن می‌رود که او بتواند از امکانات پزشکی و درمانی مناسبی استفاده کند. ریچارد رتکلیف در طول این مدت از حمایت روحی و روانی دوستان و مردم هم‌دل برخوردار بوده است امکانی که نازنین کاملا از آن محروم بود و به همین دلیل هم تعجبی ندارد اگر او از ضعف بیشتری رنج ببرد.
اگر چه اعتصاب غذای زوج رتکلیف-زاغری نتوانست به حکم ناعادلانه ی زندان او پایان بدهد اما در حقیقت عده بسیار زیادی را از شرایط آنها آگاه و همراه کرد تا جایی که در مناظرات و مصاحبه‌های نامزدهای نخست وزیری بریتانیا کمتر روزی بود که در مورد این موضوع صحبت نشود و دست آخر در روز پرسش از نخست وزیر، خانم ترزا می هم بیشتر نمایندگان با برچسب «نازنین را آزاد کنید» بر سینه‌شان در مجلس عوام حضور یافتند.
جدای از مناقشات سیاسی، عشق و پشتکار نازنین و همسرش ریچارد رتکلیف، احترام همگان را برانگیخت. واقعیت این است که این زوج روزهای بسیار پردرد و رنجی را پشت سر گذاشته‌اند اما این دوری و این مشکلات نه تنها پیوند عشق بین آنها را سست نکرده که الهام بخش همگان از جمله دخترشان گابریلا، تا ابد خواهد بود.
