بسم الله الرحمن الرحیم. رهبر معظم جمهوری اسلامی را قربان. اینجانب صادق صداقت دانش آموز دبستان شهید مصطفی خمینی، ساکن خیابان شهید خالد استامبولی قاتل انور سادات، هم اکنون در بند ۷۸۴ زندان اوین در صف کرونا میباشیم. شماره این بند برابر بوده با شماره سین-جیمِ «۷۸۴» از فتواهای آن معظم در باره عمل شنیع استمنا در ماه مبارک رمضان که در سایت مبارک آمده:
«س ۷۸۴: حکم کسی که با آمیزش جنسی حرام یا استمناء یا خوردن و نوشیدن حرام روزه خود را در ماه رمضان باطل نموده چیست؟»
«ج: در فرض مرقوم بايد شصت روز روزه بگيرد و يا شصت مسکين را اطعام نمايد و احتياط مستحب آن است که هر دو را انجام دهد»
لذا برادران بسیجی و سپاه اینجانب را در حال انجام وظیفه دستگیر که پس از اعتراف به یک فقره استمنا و همراه داشتن یک دست صابون و اعتراف به رابطه با امپریالیسم جهانی و صهیونیزم بین‌المللی و همه سرویس‌های جاسوسی دنیا و همکاری با محیط زیستی‌ها، مجبور به گرفتن شصت روز روزه و یا اطعام شصت مسکین نموده، و نیز می‌گویند بخاطر احتیاط مستحب، هر دو را انجام دهیم، به فتوای جنابعالی.
در درجه اول اینجانب به «احتیاط مستحب» اعتراض داشته زیرا از آن گناهان کبیره فقط یکیش را انجام داده‌ایم که از همه کم خرج‌تر بوده، بنابراین نباید هر دو جریمه را انجام دهیم. بنابراین از حضور مبارک استدعا داریم موافقت فرمایند که فقط یکی را انجام دهیم. یا شصت روز روزه، یا اطعام شصت مسکین، که تازه هیچکدام از آنها برای اینجانب مقدور نمی‌باشد!
راجع به اطعام شصت مسکین
اینجانب صادق صداقت آرزومندیم که دل رهبر گرامی همیشه همین‌قدر خوش باشد. مگر ما می‌توانیم شصت نفر را غذا بدهیم؟ اینحانب اگر وُسعِمان به این کارها میرسید، کارمان به استمنا نمیکشید، بلکه به ازدواج میکشید. به جای آن شصت نفر هم اگر فقط می‌توانستیم یکنفرشان را اطعام کنیم، مشکلمان حل بود!
همانطور که آن رهبر معظم در خبرها خوانده‌اید فقر و فحشا به جایی رسیده که مخصوصاً به قول آن خانم در اینترنت، با یک «ساندویچ فلافل»، عملیات «بادا بادا مبارک بادا» امکان پذیر می‌باشد. یعنی اگر اینجانب پول داشتیم که آن زن یا یکی از همقشرهای او را از زیر خط فقر بیاوریم ده دقیقه بخوابانیم روی خط فقر و با او همخوابه شویم، مجبور نبودیم تنهایی از خودمان سلفی بگیریم!
حالا اطعام شصت نفر به جای خود، اینجانب اطعام آن یک نفر را هم نمی‌توانیم. بنابراین همین‌قدر که موفق به اطعام خودمان تکنفر شده‌ایم، امور عزوبت را هم بطور سلفی به کف با کفایت خویش سپرده که شاعر فرمود: هرکه نان از عمل خویش خورَد - منت از جنیفر لوپز نبرَد.
بنابراین بهتر است آن رهبر گرامی جمهوری اسلامی در حکومت حامی مستضعفان خودشان وضع اقتصادی و معیشتی آن شصت مسکین عزیز را درست کرده و چشمشان به دست اینجانب نباشد!
آن معظم عزیز واقف می‌باشید که با گرانی هزینه ازدواج و شیربها و عاقد و خنچه بیارید و اجاره خانه و گلِ سرعروس و باقی مخلفات، چقدر عرصه جوانی بر پسران جوان مملکت تنگ بوده و به عمل سلفی مشغول می‌باشند. بنابراین شما سواستفاده نموده به همین بهانه می‌خواهید وظیفه تغذیه اقشار مستضعف و گرسنه را در دستجات شصت تا شصت تائی روی دوش جوانان مملکت گذاشته و با این اقتصاد استمنایی، جلوی شورش و آشوب را بگیرید.
خصوصاَ که تعیین نفرموده‌اید متهمان و سلفی‌گیران دستگیر شده هرکدام چند نوبت باید مساکین را اطعام نمایند. قاضی صلواتی به اینجانب گفته به امر رهبری باید مرتب شصت نفر را غذا بدهی. پرسیدیم تا کی؟ گفت تا وقتی جانت بالا بیاید. گفتیم جان ما خیلی وقت است بالا آمده، این عمل سلفی را هم برای اینکه جانمان دلخوشی داشته باشد و از آن بالا درنرود انجام می‌دهیم.
رویهمرفته رهبر گرامی، پدر مادر اینجانب برای این، انقلاب نکردند که فرزندشان برای یک کف دست سلفی، مورد تعقیب قانونی قرار بگیرد و با او به شدت برخورد شود و وظیفه غذا دادن به هموطنان گرسنه‌اش به گردن او بیفتد.
پیام اینجانب به مساکین عزیز:
هموطنان گرامی و گرسنه!
اینجانب صادق صداقت از طریق این پوستر و بنر خیابانی و برنامه‌های رادیو تلویزیونی و سایت‌های اینترنتی به اطلاعتان می‌رسانم که فتوای رهبر معظم در مورد اینجانب وجاهت قانونی ندارد و بنده مسئولیتی نمی‌پذیرم. لطفاً مشکلات معیشتی و روزی خود را از دکل دزدها و رانت‌خوارها و چپاولگران بیت‌المال مطالبه نموده و چند دقیقه عیش جوانانه را زهرمار اینجانب نکرده و طوری نباشد که اینجانب با هزار بدبختی و هِنّ و هِنّ و عرقریزی تازه دلهره سیر کردن شکم شما را داشته باشیم. این از این.
راجع به شصت روز روزه
رهبر گرامی و عزیز. اینجانب ضمن ابطال فتوای آنجناب در مورد خویش، در چالش شصت روز روزه و اینکه اگر اینجانب در ماه مبارک رمضان از خودمان سلفی بگیریم، جریمه به روزه شویم، اولاً برای اسلام عزیز خوبیت ندارد که شما روزه گرفتن را به عنوان جریمه و مجازات بکار ببرید زیرا همه امامان و پیغمبران آن را عبادتی دوست داشتنی حساب میکردند نه مثل شلاق. اصولاً هیچکدام از آداب عبادی به عنوان تنبیه نهادینه نشده. ضمناَ در مورد این جریمه هم متأسفانه اینجانب از عهده برنمی‌آییم زیرا ممکن است در طی این شصت روز اینجانب طاقت نیاوریم و دوباره سلفی بگیریم. بنابراین در دل آن شصت روز به شصت روز دیگر محکوم شده و تا آخر عمر شصت در شصت در شصت به روزه بگذرانیم که از گشنگی بمیریم.
در این مورد خودمان چند پرسش از شما داریم:
۱ - فرضاً اگر هم اینجانب بخواهیم شصت مسکین را طعام بدهیم، با توجه به برنامه‌های سریعی که دولت روحانی برای بهبود زندگی اقشار دارد، اگر در هفته پایانی ماه مبارک، مسکین گیر نیاوردیم، چکار کنیم؟
۲- آیا در این شرایط کرونائی جمع کردن شصت مسکین دور هم از نظر بهداشتی درست است؟ و اگر بخواهیم غذای آنها را به خانه‌شان بفرستیم، آدرسشان را نداریم. تازه هزینه اسنپ و اوبر و آژانس و حمل و نقل هم به عهده استمنا کننده می‌باشد یا خیر؟
۳- اگر مسکینی گیر بیاریم که او خودش هم سلفی گرفته باشد، باید شصت نفر اضافه هم به خاطر او دعوت کنیم و اطعام کنیم یا چی؟ تکلیف شصت نفر مسکین او چی می‌شود؟
در خاتمه به اطلاع رهبر گرامی می‌رسانیم که اینجانب صادق صداقت هنوز بازداشت نشده و در مخفیگاه میباشیم، منتها اول برای خنک شدن دل شما شهیدنمایی نمودیم. ولی مأموران اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات و سربازان گمراه امام زمان هنوز فرصت نکرده‌اند بیایند مرا ببرند. فعلاً دستشان بند گرفتن و بردن جوانان نخبه و المپیادی است به ما جلقوها کاری ندارند. آمین یا رب العالمین.
