صلح باعزت، خواسته همه مردم افغانستان است؛ صلحی که دستاورد نزدیک به دو دهه گذشته را قربانی نکند.
صدمین سالگرد تأسیس روابط دیپلماتیک افغانستان با کشور روسیه، بهانه‌ای برای دومین نشست میان نمایندگان سیاسی مردم افغانستان و هیأتی متشکل از گروهی از طالبان در شهر مسکو شده است.
دولت روسیه برای دومین بار است که میزبان این‌گونه جلسات میان نمایندگان سیاسی افغانستان و نمایندگان گروه طالبان می‌شود.
دراین نشست گروهی از سیاستمداران افغانستان به رهبری غیرمستقیم حامد کرزی، رئیس جمهور پیشین افغانستان و گروهی از نمایندگان طالبان که از قطر به این جلسه دعوت شده بودند، دیدار و گفتگو کرده‌اند.
کریم خلیلی، رئیس شورای عالی صلح نیز در این نشست شرکت کرده است. این درحالی است که هیأت حکومت افغانستان برای نخستین بار با «ملاعبدالغنی برادر» معاون سیاسی گروه طالبان دور یک میز نشسته و درمورد گفت‌وگوهای صلح افغانستان صحبت می‌کنند.
اعضای هیأت افغانستان در سخنرانی‌های شان روی دو مورد تأکید بیشتر داشتند: آغاز گفت‌وگوها میان افغان‌ها و توافق بر سر اعلام آتش بس درازمدت میان حکومت و گروه طالبان.
ملاعبدالغنی برادر، معاون سیاسی طالبان درپاسخ به درخواست هیأت حکومت افغانستان گفته است که مانع اصلی بر سر راه صلح «اشغال افغانستان» است. در همین حال، عباس استانکزی، عضو دیگری از گروه طالبان برقراری آتش «با حضور خارجی‌ها» در افغانستان را «غیر ممکن» خواند. او همچنین گفت که این گروه با «دولتی که صاحب اختیار نیست و دچار اختلاف درونی است گفت‌وگو نخواهد کرد.»
گزارش‌های تایید نشده‌ای وجود دارد، که طالبان برای برقراری آتش بس پنج روز در جریان عید رمضان موافقت کرده‌اند.
مردم افغانستان از جنگ خسته‌اند و توقع دارند این نشست‌ها بتواند زمینه تأمین صلح و ثبات را در کشورشان فراهم کند.
مرسل، دانشجوی دانشکده شرعیات دانشگاه می‌گوید: «برای ما مهم نیست که این نشست‌ها در کجا و چه وقت برگزار می‌شود؛ مهم آن است این نشست‌ها نتیجه مطلوبی برای مردم افغانستان بدهد. ما تشنه صلح هستیم اما این صلح نباید دستاوردهای مردم را قربانی کند.»
هاشم هاشمی، استاد دانشگاه نیز درمورد نشست مسکو می‌گوید که شش دور گفتگوهای صلح میان ایالات متحده آمریکا و گروه طالبان به بن‌بست رسیده است. به باور او، طالبان خواستار خروج کامل نیروهای خارجی از افغانستان‌اند، اما مشخص است که آمریکا به این خواست آنها پاسخ مثبت نمی‌دهد. از همین رو طالبان به مسکو رو آوردند تا به نحوی واشنگتن را تحت فشار قرار بدهند. آقای هاشمی همچنین می‌گوید که منافع مسکو و طالبان در مسأله جنگ و صلح افغانستان برابر است چون مسکو حضور داعش را در شمال افغانستان تهدیدی برای منافع خود می‌داند؛ طالبان هم مخالف حضور گروه داعش است و هر دو خواستار خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان هستند.
از آغاز نشست‌ها و گفت‌وگوهای صلح درمورد افغانستان، احزاب، جریان‌های سیاسی، نهادهای جامعه مدنی و فعالان عرصه حقوق زنان افغانستان از نمایندگان دوطرف خواسته‌اند که دستاوردهای دموکراتیک افغانستان حفظ شود و طالبان نباید به فکر برپایی مجدد «امارت اسلامی» شان باشند. از دید آنها طالبان می‌توانند مانند سایر شهروندان افغانستان دراین کشور زندگی کنند و هرگاه خواستار قدرت هستند از راه قانونی و انتخابات و نه از راه زور و تفنگ به قدرت دست یابند.
فهیم سیرت، دانشجوی دانشکده خبرنگاری، برگزاری نشست‌های بین المللی را برای تأمین صلح در افغانستان موثر می‌داند ومی‌گوید اگر در این نشست‌ها نمایندگانی از حکومت حضور داشته باشند، هم مفیدتر خواهد بود و هم تصمیم این نشست‌ها اعتبار بیشتری خواهد داشت.
برقراری صلح دایمی و پایان جنگ، نیاز دیرینه مردم افغانستان است. مردم افغانستان صلح می‌خواهند، صلحی که تمام شهروندان این کشور را زیر یک سقف و یک پرچم گرد هم جمع کند و صدای توپ وتفنگ برای همیشه خاموش شود.
