یک پژوهش جدید پزشکی میگوید، اضافه کردن وزن در میانسالی میتواند موجب کاهش سریع فعالیت ریه شود.
این پژوهش، که توسط موسسه بهداشت جهانی بارسلونا انجام شده، ارتباط میان وزن و سلامت دستگاه تنفسی را با استفاده از دادههای «بررسی سلامت دستگاه تنفسی جامعه اروپا» کشف کرده است.
نظرسنجی فوق وزن، قد، و فعالیت ریه در میان ۳۷۰۰ فرد بزرگسال را بین سالهای ۱۹۹۲ تا ۲۰۱۴ بررسی کرده است. شرکتکنندگان در هنگام شرکت در این نظرسنجی بین ۲۰ تا ۴۴ ساله بودهاند و طی دو دهه، سه بار مورد بررسی قرار گرفتهاند.
در حالی که انتظار میرود عملکرد ریه به طور طبیعی در طول عمر انسان کاهش یابد، پژوهشگران موسسه بهداشت جهانی بارسلونا دریافتهاند در بین افرادی که وزنشان در میانسالی افزایش متوسط یا زیاد داشته، میزان این روند سریعتر بوده است.
یافتههای این پژوهش، که در نشریه توراکس «Thorax» منتشر شده است، نشان میدهد که کاهش وزن این روند را متوقف کرده و افرادی که در بزرگسالی و میانسالی وزن مناسبی داشتهاند، زوال کمتری در سلامت دستگاه تنفسیشان دیده شده است.
در نتیجه، نویسندگان این پژوهش بر اهمیت رعایت یک سبک زندگی و وزن سالم برای حفاظت از دستگاه تنفسی، تاکید میکنند.
دکتر جودیت گارسیا-آیمریک، از نویسندگان پژوهش فوق، گفت: «کارکرد ریه یک شاخص مهمی درباره درصد بیماران در جامعه و نرخ مرگ در میان جمعیت است.»
او افزود: «حفاظت از سلامت ششها در دوران بزرگسالی، در جلوگیری از بیماریهای تنفسی مزمن - که امروزه یک مشکل جدی سلامت عمومی در سطح جهان است، نقش مهمی دارد. نشانههای بارزی وجود دارد که نشان میدهد اضافه وزن، و چاقی مفرط در دوران بزرگسالی در فعالیت و سلامت ششها نقش تعیینکننده دارند.»
با آنکه شواهد زیادی ارتباط میان ضعف شش در دوران بزرگسالی با اضافه وزن را نشان میدهند، نویسندگان پژوهش گفتهاند که مطالعات قبلی نسبتا برای مدت کوتاهی بوده و شرکتکنندگان تا سن ۵۰ سالگی را تحت پوشش قرار دادهاند.
برای سنجش تاثیر طولانیتر و بالقوه تغییر وزن، دکتر گارسیا و همکارانش، برخی شرکتکنندگان در پژوهش را برای مدت ۲۳ سال و تا بالای ۶۰ سالگی آنان، مورد مطالعه و بررسی قرار دادند.
طی این پژوهش، گروه متوجه شد که ۵۳ درصد از شرکتکنندگان سالانه حدود ۲۵۰ گرم تا یک کیلو وزن اضافه کردهاند، در حالی که از هر ۱۱ نفر، یک نفر سالانه بیش از یک کیلوگرم وزن اضافه کرده است.
به علاوه از هر ۲۵ نفر، کمتر از یک نفر کاهش وزن داشته و یک سوم آنها وزن قبلی خود را ادامه دادهاند.
در آغاز از هر هشت شرکتکننده یک نفر (۱۲ درصد) لاغر و زیر وزن تلقی شده و بیش از نصف (۵۷ درصد) وزن عادی داشتند و همچنین از هر چهار نفر یک نفر (۲۴ درصد) اضافه وزن داشت. همزمان، شش درصد نیز در گروه «چاقی مفرط» دستهبندی شده بودند.
بررسی نتایج نشان داد تغییر وزن طی ۲۰ سال با میزان کاهش ظرفیت شش مرتبط است.
کسانی که به طور متوسط یا بیش از آن وزنشان اضافه شده، ریههایشان ظرفیت کمتری داشته و دیگرانی که در ابتدای این تحقیق دچار چاقی مفرط بودهاند و در طول زمان کاهش وزن داشتهاند این ظرفیت با سرعت کمتری کاهش یافته است.
این وضعیت درباره کسانی که هنگام شروع پژوهش لاغر بودند نیز صدق میکند و همچنین افرادی که در طول انجام مطالعه، وزنشان ثابت بود.
این نتایج پس از درنظر گرفتن فاکتورهای تعیینکننده دیگر مانند سابقه سیگار کشیدن یا بودن در معرض دود سیگار دیگران، میزان ورزش و فعالیت بدنی، سابقه آسم یا هرگونه بیماری جدی مانند دیابت یا سرطان، به دست آمده است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
دکتر گارسیا-آیمریک گفت: «کنترل وزن در حفظ سلامت ریه در دوران بزرگسالی اهمیت بسیاری دارد. یافتههای ما پیام سلامت عمومی را تحکیم میکند که میگوید، اضافه وزن و چاقی تاثیر مخربی بر سلامت انسان دارد، ازجمله بر سلامت سیستم تنفسی. هرچند تاثیر منفی چاقی میتواند با کاهش وزن، حتی در دوران میانسالی روند عکس به خود بگیرد.
پژوهشگران تاکید کردهاند که یافتههایشان بر اساس وزن کلی بدن مبتنی بوده و میان وزن ماهیچه و چربی تفاوتی قائل نشدهاند و همچنین این تیم پژوهشی نتوانسته است زمان تاثیر تغییرات وزن بر کارکرد ششها را اندازه بگیرد.
در حالی که اضافه وزن میتواند مشکلات متفاوتی را برای سلامتی به وجود بیاورد، یک پژوهش جدید نشان میدهد که این آسیبها، مخصوصا برای زنان، فقط شامل مشکلات جسمی نمیشود. در سال ۲۰۱۸ محققان دانشگاه علوم کاربردی پرو «Universidad Peruana de Ciencias Aplicadas» دریافتند که احتمال رنج بردن از اضطراب در میان شرکتکنندگان با دور کمر بزرگتر میتواند بیشتر باشد.
این گروه دادههای ارزیابی شده را از ۵۵۸۰ زن در رده سنی ۴۰ تا ۵۰ سال را از ۱۱ کشور آمریکای لاتین جمع آوری کرده است.
این محقیقن دریافتند که ۵۷/۹ درصد از زنان یائسه بودند، در حالی که ۶۱/۳ درصد از آنان درچار اضطراباند. آنها همچنین از میار سنجش معرفی شده توسط انجمن يائسگی آمریکای شمالی (NAMS) استفاده کردند که اظهار دارد زنی که دور کمرش بزرگتر از نصف قدش است باید در دسته افراد مبتلا به چاقی مفرط قرار بگیرد.
این تیم نتیجه گرفته است که احتمال ابتلا به اضطراب در میان شرکتکنندگانی که دور کمرشان در فاصله بین «نصف تا یک سوم قد» قرار دارد، بیشتر است.
© The Independent
