وقتی آتش‌سوزی بوته‌زارهای استرالیا به آتش‌فشان خاموشی رسید که گونه‌هایی از حلزون‌های بی‌صدف غول‌آسا به رنگ  صورتی تند در آن زندگی می‌کنند، کارشناسان نگران شدند که مبادا این جانور غیرعادی منقرض شود.

اما انگار حلزون‌های بی‌صدف کاپوتار که اندازه کف دست هستند و فقط در کوه کاپوتار در نیو ساوت ولز وجود دارند، سخت‌جان‌تر از آنی هستند که انتظار می‌رفت.

شش هفته پس از آن که آتش تقریباً تمامی ۱۸ هکتار اراضی زیستگاه این جانور را نابود کرد، دست کم ۶۰ عدد از آن‌ها در شیب‌های کوه مشاهده شده‌اند.

چطور ممکن است؟ به نظر می‌رسد که این موجودات لغزنده برای مصون ماندن از گرمای شدید آتش، خودشان را با فشار، درون شکاف‌های صخره‌ها جا داده‌اند.

دکتر فرانک کوهلر، نرم‌تن‌شناس موزه استرالیا، می‌گوید حدود ۹۰ درصد از جمعیت حلزون‌های بی‌صدف این آتش‌فشان خاموش که بخشی از یک بوستان ملی است، از بین رفته‌اند.

دکتر کوهلر افزود، شماری بیش‌تر از حلزون‌ها هم از گرسنگی خواهند مرد، زیرا قسمت اعظم غذای‌ آن‌ها، یعنی قارچ‌ها، خزه‌ها و کپک‌ها را آتش از بین برده است.

البته او می‌گوید که منظره بیرون آمدن آن همه حلزون بی صدف کاپوتار از درون پناهگاه‌ها‌شان که بعد از باران‌های اخیر رخ داد، مایه خوشحالی جنگلبانان سازمان خدمات حیات وحش و بوستان‌های ملی شد.

او همچنین اطمینان دارد که جمعیت این گونه از حلزون، به علت زادآوری سریعی که دارد، دوباره افزایش می‌یابد.

دکتر کوهلر می‌گوید: «حلزون‌های صدف‌دار و بی‌صدف، رکن تمامی زیست‌بوم‌های ما به‌شمار می‌روند و منبع غذایی بسیاری از پستانداران و پرندگان هستند.»

او در مصاحبه با نشریه گاردین افزود: «گونه‌های جانوری مستقل از هم نیستند، و باید سعی کنیم کل زیست‌بوم و تمام گونه‌های درون آن را در برابر  عوامل مخرب زیست‌محیطی، مثل آتش‌سوزی، حفظ کنیم.»