یک منبع موثق در شهر نجف‌آباد استان اصفهان روز پنجشنبه سوم اسفندماه در گفت‌وگو با ایندیپندنت فارسی، خبر داد که زینب حسین‌خانی، دختر جوان ۱۹ ساله اهل این شهر، روز سه‌شنبه این هفته با انگیزه «ناموسی» و به بهانه دوستی با یک پسر، به دست پدرش به قتل رسیده است.

این فرد نزدیک به خانواده حسین‌خانی می‌گوید: «پدر زینب به مواد مخدر معتاد است و وقتی فهمید زینب با پسری دوست شده است، به بهانه دفاع از ناموس و غیرت نشان دادن او را کشت. این پدر بی‌رحم ابتدا تلاش کرد با دستانش زینب را خفه کند و سپس آن‌قدر با آجر به سر دختر معصوم کوبید که او غرق خون شد و جان باخت. بعد به عموی زینب زنگ زد و گفت بیا جنازه را ببر. حالا هم زندانی است اما شاکی خصوص ندارد، چون مادر زینب ۱۰ سال قبل فوت کرده است و به همین دلیل احتمال می‌دهیم که با توجه به قوانین جمهوری اسلامی، او را به‌زودی آزاد کنند.»

او افزود: «زینب دختر معصوم و مظلومی بود. نمی‌دانیم با این غم چه کنیم. پدرش حتی اجازه نمی‌داد خاله‌ها با زینب و زهرا، دیگر فرزند ۱۳ ساله این مرد، دیدار داشته باشند و حالا ما نگرانیم که در صورت آزادی پدر، در آینده‌ای نزدیک سر زهرا هم همین بلا را بیاورد. متاسفانه تاکنون هیچ‌یک از اعضای خانواده حسین‌خانی از قاتل شکایت نکرده‌اند و حتی برخی برای لاپوشانی بر این جنایت تلاش می‌کنند این قتل هولناک را عادی جلوه دهند. ‏مراسم خاکسپاری را نیز صبح چهارشنبه برگزار کردند تا حتی دوستان و همکلاسی‌های سابق زینب نتوانند در آن شرکت کنند.»

جنایت یا قتل‌های ناموسی به آن دسته از خشونت‌های مرگ‌آفرین علیه زنان و دختران گفته می‌شود که عامل آن‌ها مردان خانواده یا خویشاوندان مرد آنان است و به بهانه «دفاع از ناموس» انجام می‌شود. طبق مواد ۲۲۰ و ۶۱۲ قانون مجازات اسلامی در جمهوری اسلامی ایران، در صورتی‌ که پدر یا جد پدری فرزند یا نوه‌اش را به قتل برساند، قصاص نمی‌شود و اگر بنا بر تشخیص قاضی، این قتل موجب رعب و وحشت و اخلال در جامعه نشود، محکومیت به سه تا ۱۰ سال زندان نیز برای قاتل صادر نخواهد شد.

دولت‌های پی‌درپی در نظام جمهوری اسلامی ایران در دهه‌های اخیر از ارائه آمار شفاف درباره تعداد این نوع قتل‌های خانوادگی در ایران خودداری کرده‌اند، اما در آذر ۱۳۹۸، خبرگزاری ایسنا با استناد به یک دوره تحقیق دانشگاهی، در گزارشی نوشت که سالانه «بین ۳۷۵ تا ۴۵۰ مورد قتل ناموسی» در ایران رخ می‌دهد که حدود ۲۰ درصد از کل قتل‌ها در ایران و ۵۰ درصد از قتل‌های خانوادگی محسوب می‌شود.

پیش از این، یک مددکار اجتماعی و فعال حقوق زنان در سنندج  نیز در گفت‌وگو با ایندیپندنت فارسی خبر داده بود که فقط از ابتدای سال ۱۴۰۲ تا روز ۱۹ خرداد، دست‌کم ۳۸ «قتل ناموسی» در استان کردستان ایران رخ داده است.

این کارشناس که سال‌ها است در زمینه قتل زنان و «جنایت‌های ناموسی» در ایران تحقیق می‌کند، از «افزایش چشمگیر» این گونه قتل‌ها در استان کردستان و چند استان دیگر ایران مانند ایلام، لرستان، آذربایجان غربی، خوزستان و سیستان و بلوچستان در سه سال اخیر خبر داد و علل اصلی آن را نیز «رسوم قبیله‌ای، تعصبات فرهنگی، و افزایش فقر و اعتیاد» برشمرد.

این مددکار سنندجی به ایندیپندنت فارسی گفت: «بسیاری از این قتل‌ها رسانه‌ای نمی‌شوند، زیرا خانواده‌های سنتی از رفتن آبروی خانواده می‌ترسند و از طرفی، دستگاه‌های امنیتی و قضات در استان‌ها هم خبرنگاران و مددکارانی را که این وقایع را رسانه‌ای کنند، به بازداشت و پرونده‌سازی تهدید می‌کنند. در حالی که طبیعتا همگان باید از وقوع چنین فجایع تلخ و ضدانسانی باخبر شوند تا هرچه زودتر راهی برای کم کردن آمار آن پیدا شود.»

یک خبرنگار محلی در شهرستان کوهدشت در استان لرستان هم به ایندیپندنت فارسی خبر داد که در روزهای ۱۵ و ۱۶ اردیبهشت، سه زن به نام‌های معصومه مهکی ۲۹ ساله، فرشته منصوری ۱۹ ساله و ستایش منصوری ۱۶ ساله در روستاهای این شهرستان و به دلایل «ناموسی» به دست پدران و برادرانشان به قتل رسیده‌اند.

این در حالی است تعداد موارد خودکشی‌ دختران و زنان جوان در ایران به‌دلیل فشارهای روانی خانواده‌ها بر آن‌ها برای تحمیل ازدواج اجباری نیز قابل‌توجه است.

اگر شما یا یکی از نزدیکانتان به خودکشی فکر می‌کنید، لطفا با اورژانس اجتماعی در ایران با شماره تلفن ۱۲۳، در افغانستان، ۱۲۰ و در آمریکا و کانادا، ۹۱۱ تماس بگیرید.