برخی ناظران معتقدند حملات تلافی‌جویانه آمریکا به گروه‌های نیابتی جمهوری اسلامی در سوریه و عراق کافی نبوده است. جو بوکسینو، سرهنگ بازنشسته ارتش آمریکا و مدیر ارتباطات سابق سنتکام، در مقاله‌ای در نشریه هیل می‌نویسد از آن‌جا که این حملات نیروهای جمهوری اسلامی، تجهیزات داخل ایران یا کشتی‌های سپاه پاسداران در خلیج فارس را هدف نگرفت، در نهایت قدرت بازدارندگی و اعتبار آمریکا در خاورمیانه را احیا نخواهد کرد.

او در ادامه می‌نویسد پیش از حمله پهپادی به پایگاه آمریکا در اردن که به کشته شدن سه سرباز آمریکایی منجر شد، پاسخ آمریکا به بیش از ۱۸۰ حمله گروه‌های نیابتی جمهوری اسلامی به هدف‌گیری چند انبار و تاسیسات در عراق، سوریه و یمن محدود بود.

بوکسینو می‌افزاید تصور می‌شد پاسخ به حمله اردن متفاوت باشد، رئيس‌جمهوری آمریکا وعده پاسخی قوی‌تر را داده بود. اما حملات تلافی‌جویانه آمریکا پاسخی تاکتیکی به اتفاقی خاص بود، نه راهبردی جامع برای مقابله با نفوذ مخرب جمهوری اسلامی در منطقه. سپاه پاسداران باز هم طی چند هفته انبارهای مهمات این گروه‌ها را پر خواهد کرد و چرخه حمله به نیروهای آمریکایی و پاسخ‌های توخالی آمریکا ادامه پیدا می‌کند.

به عقیده نویسنده، آمریکا برای احیای قدرت بازدارندگی‌اش باید به شیوه‌ای دیگر عمل کند و به اهدافی حمله کند که برای جمهوری اسلامی مهم است: فرماندهان سپاه پاسداران، پایگاه‌های نظامی و کشتی‌های جاسوسی جمهوری اسلامی که در دریای سرخ پرسه می‌زنند. هدف قرار دادن گروه‌های نیابتی شاید راکت‌ها، موشک‌ها و پهپادهایشان را از بین ببرد و فعالیت‌هایشان را مختل کند، اما کوتاه‌مدت است.

این نظامی بازنشسته ارتش آمریکا معتقد است جمهوری اسلامی مشغول یک بازی بلندمدت در منطقه است، در حالی که بازی دولت بایدن یکی از کوتاه‌ترین بازی‌های ممکن و با هدف اجتناب از تشدید تنش‌ها در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ است.

او در ادامه می‌نویسد ایران کشوری نفت‌خیز با نفوذ ژئوپلتیک است. جمهوری اسلامی به‌جای راهبردهای کوتاه‌مدت، بر اهداف چند دهه آینده متمرکز است. در حالی که آمریکا قدرت نظامی بیشتری دارد، جمهوری اسلامی در تلاش است نفوذش در منطقه را به‌تدریج گسترش دهد و ثبات منطقه را تضعیف کند.

به عقیده بوکسینو، در بازدارندگی بحث قدرت مطرح نیست، بحث اراده است. برای اثربخشی بازدارندگی، دشمن باید به این باور برسد که آمریکا اراده حمله به منافعش را دارد. در مورد جمهوری اسلامی، بزرگ‌ترین منفعت بقایش است. جمهوری اسلامی فقط زمانی عقب می‌نشیند که باور کند حمله آمریکا قدرتش را به خطر می‌اندازد.

پیش از حملات اخیر، جان کربی، سخنگوی شورای امنیت ملی، تکرار کرد که آمریکا قصد جنگ با ایران را ندارد‌ــ پیامی روشن که آمریکا هیچ علاقه‌ای به تهدید رژیم تهران ندارد و این در تضاد با هرگونه تلاش برای بازدارندگی است.

نویسنده مقاله می‌افزاید حملات تلافی‌جویانه آمریکا به گروه‌های نیابتی در عراق و سوریه در واقع بده‌بستانی است که جمهوری اسلامی مایل است بپذیرد. این الگوی پاسخ فقط جمهوری اسلامی و گروه‌های نیابتی‌اش را ترغیب و این برداشت را تقویت می‌کند که می‌توانند در کمال مصونیت دست به هر کاری بزنند.

آمریکا برای بازدارندگی موثر مقابل جمهوری اسلامی و نیروهای نیابتی‌اش باید راهبردی جامع‌تر و کنشگرانه‌تر اتخاذ کند از جمله اینکه منافع جمهوری اسلامی را هدف حمله مستقیم قرار دهد، هزینه ستیزه‌جویی و حمله را افزایش دهد و نشان بدهد در صورت لزوم، آماده تشدید درگیری است.

بوکسینو در پایان می‌نویسد دوره اقدام‌های نیم‌بند سرآمده است؛ آمریکا باید برای رویارویی با فعالیت‌های مخرب جمهوری اسلامی قدم‌های لازم را بردارد و آینده‌ای باثبات‌تر و آرام‌تر برای منطقه رقم بزند.