جو بایدن در بحبوحه تنش‌های منطقه‌ای به انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ نزدیک‌تر می‌شود. ویلیام مک‌گرن در مقاله‌‌ای در وال‌استریت ژورنال می‌نویسد اگر تلاش جو بایدن برای انتخاب مجدد بی‌نتیجه بماند، شاید بتوان انگشت اتهام را به سمت تهران گرفت.

پیش‌تر هم چنین اتفاقی رخ داده بود. در ۴ نوامبر ۱۹۷۹، دانشجویان انقلابی سفارت آمریکا در تهران را تصرف کردند و ۵۲ آمریکایی را به‌مدت ۴۴۴ روز‌ــ در واقع، در تمام سال انتخابات‌ــ گروگان گرفتند‌. این اتفاق به‌منزله اعلام ناتوانی جیمی کارتر در سراسر جهان بود.

جو بایدن آن زمان در کمیته روابط خارجی سنا مشغول به کار بود. بنابراین، از نزدیک دید که چطور جمهوری اسلامی در سال ۱۹۸۰ زمینه‌ساز شکست کارتر مقابل رونالد ریگان شد. مسائل عمده دیگری که کارتر را در قامت رئیس‌جمهوری ضعیف به تصویر کشید تورم و حمله اتحاد جماهیر شوروی به افغانستان بود، که او را کاملا غافلگیر کرد.

مک‌گرن در ادامه می‌نویسد ایران، افغانستان و تورم؛ گرچه ویژگی‌های هر مسئله تغییر کرده است، منشاء مشکل به میزان قابل‌توجهی یکسان است.  

تورم را در نظر بگیرید. بله، رو به کاهش است. اما آمریکایی‌ها به خاطر دارند که بایدن ابتدا آن را انکار می‌کرد، بعد به مردم اطمینان داد که «موقت» است. مک‌گرن می‌افزاید: «اکنون که تورم به‌سرعت قبل افزایش پیدا نمی‌کند، به نظر می‌رسد افراد بایدن آزرده‌اند که مردم از آن‌ها برای حل مشکلی که خودشان ایجاد کردند و ابتدا انکار کردند قدردانی نمی‌کنند. علتش این است که آمریکایی‌ها می‌بینند هر بار که کیسه‌ای خواربار می‌خرند، مبلغ بالاتری می‌پردازند.»

یا به افغانستان نگاه کنید. در اوت ۲۰۲۱، بایدن دستور به خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان داد. مک‌گرن می‌نویسد: «به نظر می‌رسد انگیزه بایدن از خروج شتاب‌زده و فاجعه‌بار از افغانستان این بود که در بیستمین سالگرد حمله ۱۱ سپتامبر لاف خودستایی بزند و بگوید رئیس‌جمهوری که [نیروهای] آمریکا را از افغانستان خارج کرد او بود. بایدن این کار را کرد و میزان محبوبیتش همراه کابل سقوط کرد و هرگز به وضعیت سابق بازنگشت.»

حالا به بحث جمهوری اسلامی ایران می‌رسیم. مرگ سه سرباز آمریکایی در حمله پهپادی کتائب حزب‌الله بایدن را با گزینه‌های سیاسی ناخوشایندی مواجه کرد. منتقدان پیش‌تر هشدار داده بودند که پاسخ ضعیف بایدن به بیش از ۱۶۰ حمله گروه‌های شبه‌نظامی تحت حمایت جمهوری اسلامی جان نیروهای آمریکایی در منطقه را در معرض خطر بزرگ‌تری قرار می‌دهد.  

مک‌گرن در ادامه با اشاره به حملات تلافی‌جویانه آمریکا، می‌نویسد سوال این است که آیا واکنش بایدن به‌اندازه‌ای قوی خواهد بود که تهران را متقاعد به توقف حملات کند. به عقیده نویسنده، تاکید مکرر مقام‌های دولت، از صدر تا ذیل، بر اینکه آمریکا قصد تشدید تنش ندارد کمکی نمی‌کند، آن‌ها در عوض باید بگویند آمریکا هر کاری لازم باشد انجام خواهد داد تا جمهوری اسلامی پیام را دریافت کند.

مک‌گرن می‌نویسد در حالی که منتقدان ضعف دولت را می‌بینند، شاید بایدن بی‌پرواترین فرد در دولت باشد. مقام‌ها و افراد کارزار انتخاباتی‌ بایدن از حمایت او از اسرائیل علنی انتقاد کرده‌اند. اگر جمهوری اسلامی درگیری را تشدید کند و آمریکا پاسخ بدهد، فریادهای «جو را بکش» از حزب خودش بلند خواهد شد.

و اگر درگیری با جمهوری اسلامی در نهایت بر بازار جهانی نفت تاثیر بگذارد، تمام آمریکایی‌ها بهایش را خواهند پرداخت. در حالی که قیمت بنزین سرانجام رو به کاهش است، بحران جهانی نفت تنها چیزی است که بایدن نمی‌خواهد.

مک‌گرن قمار بایدن روی ایرانی‌ها همیشه مشابه باراک اوباما بوده است: اگر جمهوری اسلامی را وادار به امضای توافق هسته‌ای کنیم، جلو دستیابی‌‌اش به بمب را می‌گیریم و آن‌ها را به‌تدریج وارد وضعیت عادی می‌کنیم. بایدن شاید هنوز به این موضوع معتقد باشد.

مک‌گرن در پایان می‌نویسد اما او هم مانند جیمی کارتر این درس را می‌گیرد که چنین رژیم‌هایی رفتار عادی ندارند زیرا اولویت‌هایشان متفاوت است.