ساختمان مجلس نمایندگان لبنان که در مرکز شهر بیروت موقعیت دارد، در زمان قیمومت فرانسوی‌ها و بر ویرانه‌های باقی مانده از دوره امپراتوری رم شرقی یا بیزانس، ساخته شده است. هنگامی که ساختمان مجلس نمایندگان را احداث می‌کردند، کارگران، آثار باستانی زیادی در آنجا کشف کردند. این آثار اکنون در زیر ساختمان مجلس نمایندگان در اتاقی با سقف شیشه‌یی، نگه‌داری می‌شود. در جمله این آثار یک تابلوی موزاییکی نیز وجود دارد که در آن به یک نقطه مرکزی اشاره شده است؛ به باور کارشناسان ممکن است، این نقطه به مرکز امپراتوری رم در پایتخت اصلی اش یا به مرکز آن در بیروت، یا حتی به مرکز جهان شناخته شده در آن زمان، اشاره داشته باشد.

بسیار جالب است که اکثریت نمایندگان محترم ملت لبنان که دفاتر کارشان بر بالای این آثار باستانی قرار گرفته است، نه چیزی در باره آنچه در زیر پای‌شان است، می‌دانند و نه توجهی به آن‌ها دارند. تنها یک نماینده شبه مستقل را من می‌شناسم که در این مورد اندکی توجه دارد، بقیه که اکثریت مطلق را تشکیل می‌دهند، به آنچه رهبران‌شان می‌دانند، قانع و خوشحال اند؛ طبق ضرب المثل مشهور، من آنم که رستم بود پهلوان.

 واقعیت جالب دیگر این است که مجلس نمایندگان لبنان، در حقیقت در گرو شش نفر از رهبران فرقه‌ گرا قرار دارد؛ در واقع، این افراد تنها از گروه و تبار خود نمایندگی می‌کنند، هر کسی را که خواستند، نامزد می‌کنند و با رأی هواخواهان خود او را به مجلس می‌فرستند و اگر ضرورت احساس شود، از گروهی که به آن وابستگی دارند، استفاده ابزاری می کنند تا به منافع سیاسی مورد نظر خود دست یابند.

البته افراد مستقل هم در میان این نمایندگان وجود دارند، اما تعداد آن‌ها از شمار انگشتان یک دست، تجاوز نمی‌کند.

چندی پیش جبران باسیل، رهبر جنبش میهنی آزاد و از هم پیمانان رئیس جمهور،  نبیه بری، رئیس مجلس نمایندگان را که در زمره ای همان شش نفر یاد شده محسوب می‌شود، متهم به زورگویی و قلدری کرد، در مقابل، نبیه بری به موتور سواران خود دستور داد تا به مقر جنبش میهنی آزاد حمله کنند،  این‌جا بود که هر دو طرف از این ماجرا بهره برداری سیاسی کرده، جبران باسیل در نقش مدافع مسیحیان و نبیه بری در نقش مدافع شیعیان ظاهر شد و پس از تنش های زیاد، سرانجام هر دو جانب برای پایان دادن به درگیری، توافق به آغاز گفت و گو کردند.

البته نبیه بری، که حمایت خارجی را با خود دارد از سال 1992 تا کنون به عنوان رئیس مجلس نمایندگان، سیاست پارلمانی لبنان را در دست دارد.

نبیه بری با شعار توزیع عادلانه قدرت، وارد عرصه سیاسی شد و مخالفت خود را با احتکار قدرت توسط خاندان‌های معین، به ویژه خاندان «آل اسعد»، ابراز داشت، اما خودش در عمل، از همه بیش‌تر بر سر قدرت مانده و بنا به گفته رقبایش، از همه ای سیاست مداران منطقه شیعه نشین "جبل عامل" در جنوب لبنان هم بیش‌تر سرمایه اندوخته است.

مشکل دیگر، مسأله جانشینی نبیه بری است که تا هنوز روشن نشده است و لبنان تا کنون نتوانسته است جایگزینی برایش پیدا کند، درست مانند شهروندان کره شمالی‌ که در باره جانشینی کیم جونگ ایل هیچ نمی دانستند و یا مانند سوری‌ها که اگر در باره جانشین حافظ اسد از آن ها پرسیده می شد، پاسخی نداشتند، تا آن‌که خداوند آن دو نفر را گرفت و چهره های جانشینان‌ آن ها آشکار شد.

آقای نبیه بری در آغاز مسیر سیاسیش از حضور فلسطینی‌ها و ظهور امام موسی صدر، بهره کافی برد، پس از آن با رژیم سوریه هم‌پیمان شد و سر انجام در اواخر دهه هشتاد، به کمک ایران و سوریه جایگاه خود را به عنوان یک طرف اساسی در رأس فرقه شیعه در لبنان تثبیت کرد.

در حال حاضر، نبیه بری، ساختمان پارلمان و محیط پیرامون آن را مانند املاک شخصی، حصار کشی کرده، دروازه‌های ورودی را بسته و شهروندان را از نزدیک شدن به آن ممنوع قرار داده است. اکنون ساختمان پارلمان لبنان شباهت زیادی به ساختمان پارلمان رومانی در زمان نیکلای چائو شسکو دارد.

به همین ترتیب سال‌ها است که محوطه پیرامون پارلمان لبنان به یک دژ نظامی بسته تبدیل شده و به همین علت، ده‌ها مرکز تجاری، رستوران‌ها و قهوه خانه‌ها نیز مسدود شده و میلیون‌ها دلار به مالکان آن‌ها خساره وارد شده است، اما تا هنوز هیچ‌گونه اقدامی برای حل این معضل صورت نگرفته است. بلکه برعکس زمانی‌که اعتراضات و تظاهرات مردمی در لبنان راه افتاد، رئیس پارلمان نیز مانند سایر سیاستمداران این کشور در این دژ مستحکم پنهان شد و هنگامی که معترضان خواستند به ساختمان مجلس نزدیک شوند تا صدای خود را به گوش نمایندگان‌ برسانند، توسط افراد گماشته شده از سوی نبیه بری، سرکوب شدند.

اما نمایندگان ملت که در کرسی‌های مجلس نشسته بودند، هیچ اعتراضی به سرکوبی معترضان نکرده و خواستار گوش دادن به صدای مردم نشدند.  در حالی که شبه نظامیان وابسته به رئیس مجلس، معترضان را در شهرهای مختلف لبنان سرکوب می کردند، نمایندگان مجلس جرئت و توانایی نداشتند تا در این مورد، حرفی به میان آورند.

البته این نمایندگان، واقعا افراد خوش شانسی هستند، زیرا مردم لبنان حتی نام‌های اغلب آن‌ها را به درستی نمی‌دانند و تنها چیزی که مردم از آن آگاهی دارند، نام های رهبران نمایندگان است.‌

https://www.independentarabia.com