هزاران نفر شنبه، ۲ آوریل ۲۰۲۳ (۱۲ فروردین)، در اعتراض به افزایش اجاره‌بها و قیمت مسکن همزمان با افزایش تورم در پرتغال، در خیابان‌های لیسبون، پایتخت، و دیگر شهرهای بزرگ این کشور تظاهرات کردند.

ریتا سیلوا، از گروه مسکن هابیتا، در این تظاهرات به خبرگزاری فرانسه گفت: «امروز یک بحران بزرگ مسکن داریم. این یک وضعیت اضطراری اجتماعی است.»

پرتغال از فقیرترین کشورهای اروپای غربی به‌حساب می‌آید که حداقل دستمزد ماهانه در آن ۷۶۰ یورو است و داده‌های دولتی نشان‌ می‌دهد که در سال گذشته، بیش از ۵۰ درصد کارگران کمتر از هزار یورو در ماه درآمد داشته‌اند.

ارقام و داده‌های مرتبط با مسکن نشان می‌دهد اجاره‌بها در لیسبون که شهری توریستی است، از ۲۰۱۵ تاکنون ۶۵ درصد، و قیمت‌های خرید مسکن ۱۳۷ درصد افزایش یافته است. اجاره‌بها نیز در این شهر، صرفا در سال گذشته، ۳۷ درصد افزایش یافته که از بارسلون یا پاریس بیشتر بوده است.

وضعیت به‌ویژه برای جوانان سخت است، زیرا بنا به داده‌ها، میانگین اجاره‌بهای آپارتمان یک‌خوابه در لیسبون حدود ۱۳۵۰ یورو است.

دولت سوسیالیست پرتغال ماه گذشته یک بسته مسکن ارائه کرد که در کنار سایر اقدام‌ها، به طرح بحث‌برانگیر «ویزای طلایی» (طرح مجوز اقامت از طریق سرمایه‌گذاری) پایان داد و مجوز‌های جدید برای «ایر.بی.اند.‌بی» (Airbnb) را ممنوع کرد. اما منتقدان می‌گویند این بسته برای کاهش قیمت‌ها در کوتاه‌‌مدت کافی نیست.

به گزاش شرکت بیمه «سی‌.آی.‌ای لندلورز»، دستمزدهای پایین و اجاره‌های بالا، لیسبون را به سومین شهر جهان برای سکونت کوتاه‌مدت تبدیل، و نرخ تورم ۸.۲ درصدی فعلی پرتغل نیز این مشکل را تشدید کرده است.

در تظاهرات شنبه که جنبش «خانه برای زندگی» و سایر گروه‌ها سازماندهی کرده بودند، دیگو، تصویرگر ۳۵ ساله، به رویترز گفت در این اوضاع «شاهدیم که افرادی کار می‌کنند و بی‌خانمان‌اند، مردم را از خانه‌ها بیرون می‌کنند، زیرا خانه‌ها را به اقامتگاه‌های کوتاه‌مدت برای گردشگران تبدیل می‌کنند.»