جمعی از خانواده‌های قربانیان اعدام‌های سیاسی دهه ۶۰ با انتشار «منشور دادخواهی» علیه جمهوری اسلامی، ضمن اعلام همدردی با خانواده دیگر قربانیان دستگاه سرکوب، خواستار رسیدگی به جنایت صورت‌گرفته علیه عزیزان خود شدند.
در این بیانیه، خانواده‌های خاوران ضمن تاکید بر پیگیری و استیفای حقوق عزیزانشان، اعلام کردند با همه خانواده‌های داغداری که عزیزانشان در زندان، زیر شکنجه یا با احکام اعدام جمهوری اسلامی به قتل رسیده‌اند، همدردند.
در این منشور از جمهوری اسلامی به‌عنوان نظامی یاد شده است که از بدو تاسیس مخالفان سیاسی خود را «از دم تیغ گذرانده» است.
زنان، کارگران، دانشجویان و فعالان سیاسی از جمله قربانیانی‌اند که نویسندگان منشور خواستار محاکمه آمران، عاملان و دست‌اندرکاران جنایات علیه آن‌ها شده‌اند.
منشور دادخواهی خانواده‌های اعدام‌شدگان دهه ۶۰ در شش بند تنظیم شده است و در آن با یادآوری جنایات صورت‌گرفته علیه زنان، کودکان و جوانان، در جنبش زن، زندگی، آزادی، مختومه شدن پرونده زندانیان مخالف جمهوری اسلامی و آزادی همه زندانیان سیاسی بدون هیچ قیدوشرطی به‌عنوان خواسته مطرح شده است.
نویسندگان منشور همچنین به بازداشت غیررسمی افراد از طرف دستگاه‌های امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی اشاره کرده و رسیدگی به جنایاتی همچون شکنجه و تجاوز علیه افراد را از جمله موارد دادخواهی خود دانسته‌اند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
خانواده‌های خاوران در این منشور همچنین ضمن ابراز همدردی با کشته‌شدگان جنایت شلیک به هواپیمای اوکراینی اعلام کرده‌اند در مسیر دادخواهی کنار دیگر خانواده‌هایی‌اند که عزیزانشان به هر نحو قربانی سرکوب و خشونت جمهوری اسلامی شده‌اند.
از دیگر موارد قابل تامل در این بیانیه تاکید بر برداشته‌شدن مجازات اعدام است که در بند سوم به‌صراحت به آن اشاره شده و آمده است: «ما مجازات اعدام را قتل عمد سازمان‌یافته حکومتی و عملی شنیع و غیرانسانی می‌دانیم.»
خانواده‌های خاوران در منشور خود تاکید کرده‌اند که روند دادخواهی را بدون وابستگی به هیچ حزب و گروه سیاسی پیش می‌برند.
انتشار این منشور در حالی صورت گرفته است که طی هفته‌های اخیر، برخی خانواده‌هایی که فرزندان و عزیزانشان طی سال‌های اخیر در اعتراض‌های خیابانی و زندان‌های جمهوری اسلامی به قتل رسیدند، نیز از ایجاد تشکلی برای دادخواهی خبر داده‌اند.
پیش‌تر نیز انجمن خانواده‌های قربانیان پرواز پی‌اس ۷۵۲ به‌عنوان یکی از تشکل‌هایی که با هدف دادخواهی موفق شده است فشار مضاعفی بر جمهوری اسلامی در مجامع بین‌المللی وارد کند، نقش کلیدی‌ای در ساماندهی برخی از تجمع‌های ایرانیان خارج از کشور داشت.
در ایران نیز انجمن مادران داغدار تشکلی است که مادران کشته‌شدگان در جریان سرکوب‌های جمهوری اسلامی را گرد هم آورده است. طی جنبش اخیر، نشست این مادران با هجوم نیروهای امنیتی و دستگیری برخی از آنان همراه بود.
خانواده‌های خاوران به جمعی از خانواده‌های اعدامیان سال ۶۷ اطلاق می‌شود که پیکر عزیزانشان به طور مخفیانه و گاه دسته‌جمعی در گورستان خاوران به خاک سپرده شده است.
در روزهای اخیر، برخی از خانواده‌های خاوران اعلام کردند که قرار گرفتن برخی بلوک‌های سیمانی، این احتمال را که حکومت تصمیم به تخریب کامل قبرستان خاوران دارد، تقویت می‌کند.
با وجود گذشت بیش از ۳۰ سال از اعدام‌های سیاسی سال ۶۷ و با وجود درخواست‌های مکرر خانواده‌های خاوران، جمهوری اسلامی هنوز حاضر نشده است که نام افراد دفن‌شده در گورستان خاوران ۶۷ را منتشر کند.
به گفته برخی از خانواده‌های خاوران، حتی افرادی که در لیست مفقودشدگان آن سال‌ها قرار دارند نیز به این گورستان به چشم محلی نمادین برای مزار احتمالی عزیزانشان نگاه می‌کنند.
