سازمان «ماده ۱۸» روز یکشنبه، ۱۹ فوریه (۳۰ بهمن)، پنجمین گزارش سالانه خود را درباره «نقض حقوق مسیحیان در ایران» منتشر کرد.
این گزارش در مورد ماهیت جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» نوشت: «اعتراضات جاری در هسته مرکزی خود، فریادی برای آزادی است؛ آزادی مردم ایران برای زندگی به شیو‌ه‌ای که با اعتقاداتشان مطابقت دارد.»
به‌گزارش سازمان «ماده ۱۸» در حالی‌که نظام جمهوری اسلامی می‌کوشد خیزش سراسری مردم ایران را کم اهمیت جلوه دهد و در این مسیر برخی از رهبران ارمنی و آشوری را با خود همراه کرده، واقعیت این است که در میان بازداشت‌شدگان جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» هم ارمنی‌ها حضور داشتند، هم آشوری‌ها و هم نوکیشان.
گذشته از اعتراضات اخیر، در سال ۲۰۲۲ نیز مانند سال‌های پیش‌تر، مسیحیان صرفا به دلیل اجرای مسالمت‌آمیز مناسک دینی خود، با آزار، دستگیری و زندان مواجه شدند.
این گزارش می‌نویسد دست‌کم ۳۰ مسیحی در سال ۲۰۲۲، درست مشابه سال ۲۰۲۱، همچنان در حبس یا تبعیداند، اما دستگیری‌ها بیش از دو برابر شده است: ۱۳۴ نفر در سال ۲۰۲۲ در مقایسه با ۴۹ نفر در سال ۲۰۲۱.
همچنین، تعداد مسیحیانی که در سال ۲۰۲۲ به حبس محکوم شدند (۶۱ نفر) در مقایسه با سال ۲۰۲۱ (۳۴ نفر) تقریبا دو برابر شده است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در پایان سال ۲۰۲۲، حداقل ۱۷ مسیحی با اتهام‌هایی مانند «اقدام علیه امنیت ملی» و «تبلیغ علیه نظام» در زندان بودند.
سازمان «ماده ۱۸» در گزارش سالانه خود تاکید می‌کند که در جمهوری اسلامی ایران، عمل به اعتقاد یا باور به دینی غیر از اسلام شیعی، «تهدیدی برای جمهوری اسلامی و ارزش‌های آن تلقی می‌شود» و به همین دلیل است که به‌عنوان مثال، دو مسیحی ایرانی-ارمنی در سال ۲۰۲۲ به دلیل برگزاری مراسم کلیسای خانگی مجموعا به ۱۰ سال زندان محکوم شدند.
این گزارش ۲۵ صفحه‌ای همزمان با چهل و چهارمین سالگرد قتل کشیش ارسطو سیاح، نخستین کشیش مسیحی که صرفا هشت روز پس از روی کار آمدن نظام جمهوری اسلامی در ایران، به دلیل باور عقیدتی‌اش کشته شد، منتشر می‌شود.
هرچند دیگر معمول نیست که مسیحیان ایرانی صرفا به دلیل ایمان دینی خود کشته شوند، این گزارش به وضوح نشان می‌دهد که برخلاف ادعای حکومت جمهوری اسلامی، امروز نیز آزادی مذهبی در ایران وجود ندارد.
افزون بر این، اقلیت‌های مذهبی، از جمله مسیحیان(اعم از مسیحیان ارمنی‌تبار و آشوری‌تبار به رسمیت شناخته‌شده و نوکیشان به رسمیت شناخته‌نشده)، به‌صورتی نظام‌مند از حق‌شان برای انجام آزادانه مناسک دینی، محروم می‌شوند، و این نقض تعهدات ایران در مقام امضا‌کننده میثاق بین‌المللی حقوق سیاسی و مدنی است.
ایران در سوم تیر ۱۳۵۴ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) را امضا کرد. ماده هجدهم این میثاق از حق آزادی دین و عقیده، از جمله حق پذیرش دین یا باوری به انتخاب شخص، و نیز آزادی ابراز باور شخص به دین یا باور عقیدتی خود، حمایت می‌کند. این میثاق از حقوق اقلیت‌ها و اصل عدم تبعیض نیز حمایت کرده است. ایران این میثاق را بدون هیچ‌گونه قید و شرطی پذیرفته و امضا کرده است.
سازمان «ماده ۱۸» این گزارش را با همکاری سه نهاد بین‌المللی مسیحی، سازمان‌های«درهای باز» (Open Doors)، «سی‌اس‌دبلیو» (CSW) و «ام‌ایسی» (MiddleEast Concern) تهیه و منتشر کرده است.
