شورای امنیت سازمان ملل متحد روز جمعه ۲۳ دی (۱۳ ژانویه) ، از گروه طالبان طالبان خواست که ممنوعیت کار و آموزش زنان را لغو کنند.

ایشیکان کیمیهرو، سفیر ژاپن در سازمان ملل متحد که به نمایندگی از ۱۱ عضو شورای امنیت سازمان ملل صحبت می‌‌کرد گفت: «ما از طالبان می خواهیم که فورا تمام اقدامات ظالمانه علیه زنان و دختران را لغو کنند.»

نمایندگان ایالات متحده امریکا، ژاپن، بریتانیا، آلبانی، برزیل، اکوادور، فرانسه، گابن، مالت، سوئیس و امارات متحده عربی از امضا کنندگان تعهدنامه مشترک زنان، صلح و امنیت‌اند که از طالبان خواستند که محدودیت‌ها علیه زنان و دختران افغانستان را لغو کنند.

این کشورها از طالبان خواستند به حقوق زنان و دختران احترام بگذارند. در بیانیه این کشورها آمده است: «طالبان به مشارکت کامل، برابر و معنی‌دار و اشتراک زنان در در عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، آموزشی و فضای عمومی احترام بگذ ارند.»

این کشورها در با انتشار بیانیه‌ از طالبان خواستند به رفتار سرکوب‌گرایانه با زنان افغانستان پایان بدهند.

در این بیانیه به صراحت به محرومیت زنان افغان از مدارس متوسطه و دانشگاه‌ها و ممنوعیت استخدام زنان افغان در سازمان‌های غیردولتی اشاره شده است.

در این بیانیه هشدار داده شده است که با ممنوعیت کار زنان در نهادهای غیردولتی، این نهادها قادر نیستند که به نیازمندان شامل زنان و دختران برای ارائه خدمات نجات‌بخش دسترسی پیدا کنند.

رزا اوتنبایوا، رئیس هیات معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) روز جمعه در شورای امنیت سازمان ملل متحد تاکید کرد که در مخالفت با سیاست‌های طالبان برای از بین بردن حقوق اساسی زنان و دختران باید متحد شوند.

او در یک نشست خصوصی به سفیران سازمان ملل متحد گفت که تصمیم‌های اخیر طالبان مبنی بر ممنوعیت از آموزش و کار در نهادهای بشردوستانه، «نقض شدید حقوق اساسی» شهروندان افغان است.

اوتنبایوا، روز چهارشنبه، ۲۱ دی با امیرخان مقتی، وزیر خارجه طالبان، دیدار کرد و هشدار جهان را به او رساند.

یوناما در توییتر نوشته بود: «طالبان باید به تشدید مبارزه خود علیه زنان افغان پایان دهند.»

استفان دوجاریک، سخنگوی دبیرکل سازمان ملل متحد به خبرنگاران در نیویورک گفت که نماینده ویژه سازمان ملل در افغانستان بر نیاز فوری ارسال کمک‌های بشردوستانه به افغانستان تاکید کرده است.

پیش از برگزاری نشست شورای امنیت در مورد افغانستان، یمینی میشرا، مدیر منطقه‌ای عفو بین‌الملل در آسیای جنوبی محدودیت‌های طالبان بر حق آموزش و کار زنان را «ظالمانه» و «مجازات دست‌جمعی» توصیف کرده بود.

او با انتشار بیانیه‌ی از دستگیری، بازداشت و ناپدید شدن زنانی که به دستورهای طالبان اعتراض می‌کنند، به‌عنوان «مرگ‌های خاموش» یاد شده است.

باربارا وودوارد، سفیر بریتانیا در سازمان ملل متحد در توییتر خود نوشت: «امروز درباره یک واکنش بین‌المللی واحد به اقدامات طالبان بحث خواهیم کرد. هدف ما این است که جلوی حرکت به سمت فاجعه انسانی را بگیریم و ممنوعیت‌های زنان و دختران را لغو کنیم.»

روز چهارشنبه، سازمان همکاری اسلامی با برگزاری نشستی در شهر جده عربستان سعودی از وضع محدودیت بر آموزش و کار زنان در افغانستان ابراز نگرانی کرد.

این سازمان از حکومت طالبان خواست که مدارس را به روی دختران و زنان بازگشایی کنند.

اما ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی طالبان در واکنش به برگزاری نشست سازمان همکاری اسلامی گفت که تعلیق آموزش زنان در این کشور «موقتی» است.

او در بیانیه‌‌ای گفت: «تشویش سازمان مذکور در رابطه به تعلیم خانم‌ها قابل درک است، ولی امارت اسلامی در این خصوص گام موقتی برداشته که با مساعد شدن زمینه این مشکل رفع خواهد شد.»

با ممنوعیت آموزش و کار زنان، چندین کشور و سازمان بین‌المللی از طالبان خواست که این محدودیت‌ها را بردارند، اما طالبان به این درخواست‌ها اعتنایی نکردند.

طالبان در ۱۵ اوت ۲۰۲۱ با توسل با زور و گزینه نظامی بر افغانستان تسلط یافتند و از آن زمان تا کنون فرمان‌های زن‌ستیزانه متعددی علیه زنان صادر کردند.

طالبان رفتن دختران و زنان را به دانشگاه و مراکز خصوصی و کار زنان در نهادهای غیر دولتی را ممنوع کردند و این باعث تعلیق فعالیت چندین نهاد امدادرسان در افغانستان شده است.

طالبان در نیمه دوم دهه ۹۰ میلادی نیز بر افغانستان حکومت می‌کردند و در آن زمان نیز محدودیت شدید بر آزادی‌های زنان وضع کرده بودند و زنان و دختران از رفتن به مکتب و دانشگاه‌ها محروم کرده بودند.

آن دوره در ذهن بسیاری از زنان به «دوران سیاه» در تاریخ افغانستان مشهور است.  با وجود اینکه زنان افغان قبل از امضای توافق‌نامه صلح دوحه میان طالبان و ایالات متحده آمریکا در دوحه قطر از محدودیت بر آزادی‌های فردی و اجتماعی شان اعتراض کرده بودند.

طالبان در دوران مذاکرات با واشنگتن، حکومت افغانستان و برخی از سیاسیون افغان ادعا می‌کردند که هیچ‌گاهی حق کار و آموزش زنان را سلب نخواهند کرد، اما وقتی به قدرت رسیدند فشار و سرکوب بر زنان را افزایش دادند.