۴۸۱ سازمان جامعه مدنی در ۹۲ کشور جهان در یک نامه سرگشاده از شورای امنیت سازمان ملل خواستند تا در زمینه جلوگیری از نقض حقوق بشر در افغانستان و برخی دیگر از کشورهای در حال منازعه اقدام عملی انجام دهد. در این نامه از شورای امنیت خواسته شد که در مناظره آزاد سالانه این سازمان که تحت نام «زنان، صلح و امنیت» در ماه اکتبر برگزار میشود، برای دفاع از حقوق بشر و برابری جنسیتی اقدام فوری و عملی انجام دهند.
در این نامه آمده است طالبان در یک سال گذشته، حقوق زنان از جمله حق کار، دسترسی به آموزش و مشارکت در زندگی عمومی را از آنها گرفتهاند و همچنین به دگرباشان جنسی تجاوز جنسی و آنها را تهدید مستقیم کردهاند. این سازمانها مدعی شدند که جامعه جهانی تاکنون نتوانسته است تضمین کند که طالبان به حقوق بشر احترام میگذارند، حکومت فراگیر ایجاد میکنند یا در مسیر صلح گام بر میدارند.
در این نامه به فعالیتهای اعتراضی زنان افغانستان بهعنوان عملی شجاعانه برای تحکیم حقوق بشر در افغانستان اشاره شده و از شورای امنیت سازمان ملل خواسته شده است تا در مناظره امسال، به تلاشهای مدافعان حقوق بشر احترام بگذارند و مشارکت کامل و معنادار زنان در جوامع را تضمین کنند.
سازمانهای مدنی جهان از اعضای شورای امنیت سازمان ملل خواستند تا برای حفاظت از غیرنظامیان و پیشگیری از سرکوب، نسلکشی، جنایتها علیه بشریت و جنایتهای جنگی در افغانستان و دیگر کشورهای در حال منازعه اقدامهای قاطع انجام بدهند. در این نامه تاکید شده است: «منشور رفتاری گروه انسجام و شفافیت پاسخگویی (A/70/621) را امضا کنید و متعهد شوید که به پیشنویس قطعنامه معتبری در مقابل شورای امنیت با هدف توقف چنین جنایاتی رای بدهید.»
با توجه به مذاکرات صلح و توافقنامههایی که در کشورهایی همچون افغانستان اغلب مردان آنها را امضا کردهاند و زنان به جز نقشهای نمادین، مشارکت ملموسی در آنها نداشتهاند، سازمانهای مدنی از شورای امنیت خواستهاند که با حمایت سیاسی و تامین مالی، زمینه مشارکت کامل و معنادار زنان را در مراحل روند صلح، فراهم کنند.
در این نامه همچنین از اعضای شورای امنیت خواسته شد تا هزینههای نظامی را برای ایجاد صلح و برابری جنسیتی کاهش دهند و به جای آن، بودجه برای کمکهای بشردوستانه و برابری را افزایش دهند. تاکید سازمانهای مدنی جهانی این است که «همه نهادهای سازمان ملل باید حداقل هدف ۱۵ درصد از بودجه تخصیصیافته به برنامههای برابری جنسیتی و حقوق زنان را تا سال ۲۰۲۳ برآورده کنند و با افزایش آن در آینده، به ۳۰ درصد در سال ۲۰۲۴ برسانند».
در نامه سرگشاده سازمانهای مدنی ۹۲ کشور جهان، همچنین به وحشت و ارعابی که طالبان به مدافعان حقوق بشر و زنان روا داشتهاند، اشاره شده و از شورای امنیت خواسته شده است مسئولان و عاملان این خشونتها را مورد بازخواست قرار دهند. فعالان مدنی که این نامه امضا کردند معتقدند که حتی جهان با بزرگنمایی خطرات و برای حفاظت از زنان در برابر خطرها، مشارکت آنان را در سطوح بزرگ محدود میکنند. آنها از سفیران کشورهای جهان خواستند تا به جای این کار، منابع حمایت سیاسی از زنان را فراهم و به آنها کمک کنند تا در سطوح سیاسی و مدنی بدون اینکه خطری متوجه آنها باشد، مشارکت کنند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در این نامه همچنین تاکید شده است که بازی با کلمات را با عملکرد واقعی اشتباهی نگیرند، یعنی کاری که در یک سال گذشته کشورهای جهان در برابر طالبان و افغانستان انجام دادهاند. طالبان که در توافقنامه دوحه و گفتوگوهای پس از آن، بهطور شفاهی از حقوق زنان و آزادی بیان حمایت کردهاند، در این مدت صدها بار بهصراحت حقوق بشر بهویژه حقوق زنان و آزادی بیان در این کشور را نقض کردهاند و وضعیت اختناق کنونی که در افغانستان جریان دارد، مصداق واقعی آن است.
سازمانهای مدنی جهان در این نامه نوشتند: «تنها تعهد کردن شما در دور میز، بدون ایجاد تغییرهای معنادار برای همه زنان و دخترانی که در واقعیتهای روزمره جنگ زندگی میکنند کافی نیست. در مناظره آزاد امسال، ما از شما میخواهیم که همان شجاعتی را که مدافعان حقوق بشر و زنان برقرارکننده صلح هر روز در خط مقدم درگیری انجام میدهند، نشان دهید و سخنان خود را با عمل تطبیق دهید.»
این در حالی است که در یک سال گذشته، اغلب سازمانهای جهانی با آنکه از وضعیت وخیم حقوق بشری در افغانستان مطلع بودهاند، اما به توییتهای کوتاه یا انتشار اعلامیهها و ابراز نگرانیها اکتفا کردهاند. حملههای تروریستی اخیر در افغانستان، برخورد خشونتآمیز طالبان با معترضان زن، سرکوب خبرنگاران و منع آموزش و کار زنان، هر چند امیدواری مردم و جامعه جهانی در مورد تغییر رفتار طالبان را از بین برده است، اما هنوز برخورد کشورهای جهان با افغانستان در سطح شعارها است و به ابراز نگرانی خلاصه میشود.