سیاره اورانوس و یک قمر زحل، بهترین گزینه‌ها برای جست‌وجوی حیات بیگانه

به اعتقاد پژوهشگران علم اخترشناسی، هر دو قمر مشتری و زحل دارای اقیانوس‌های سراسری از آب مایع در زیر پوسته‌های یخی‌اند

به عقیده پژوهشگران، اورانوس یکی از جذاب‌ترین اجرام منظومه شمسی است- NASA.gov

دانشمندان بر این موضوع تاکید کرده‌اند که ما باید برای جست‌وجوی حیات بیگانه به اورانوس و انسلادوس برویم. 

پژوهشگران در یک مقاله مروری ۱۰ساله علوم سیاره‌ای و اخترزیست‌شناسی که آکادمی ملی علوم، مهندسی و پزشکی ایالات متحده منتشر کرده است، می‌گویند ناسا باید ماموریت‌های [ارسال کاوشگر] به این سیاره دوردست و قمر زحل [یعنی انسلادوس] را در اولویت قرار دهد.

گزارش این تحقیق، اولویت‌هایی ازجمله بهترین فرصت‌ها برای جست‌وجوی حیات بیگانه را به مجامع [علمی و] پژوهشی طی ۱۰ سال آینده پیشنهاد می‌کند. این گزارش نتایج خود را بر مبنای نشست‌ها و کارگروه‌های دانشمندان، مقاله‌ها، سخنرانی‌ها و فراتر از آن استخراج کرده است.

این گزارش با عنوان «سرمنشا سیاره‌ها و حیات: راهبرد ۱۰ ساله برای علوم سیاره‌ای و اخترزیست‌شناسی ۲۰۲۳ تا ۲۰۳۲» این گونه استدلال می‌کند که بالاترین و مهم‌ترین اولویت ماموریت علمی سیاره‌ای ناسا طی دهه آینده باید [برنامه فضایی] مدارگرد و کاوشگر اورانوس [یا به‌اختصار UOP] باشد. این ماموریت رباتیک با پرواز در نزدیکی منظومه اورانوس، کاوشگری را به جو این غول گازی حلقه‌دار می‌فرستد و دومین ماموریتی محسوب می‌شود که تاکنون از این سیاره بازدید می‌کند و نخستین ماموریت پس از پرواز وویجر ۲ در نزدیکی اورانوس در سال ۱۹۸۶ به شمار می‌رود.

[توضیح مترجم: برنامه فضایی مدارگرد و کاوشگر اورانوس Uranus Orbiter and Probe (UOP) برنامه اکتشاف فضایی سیاره اورانوس است که برای اوایل دهه ۲۰۳۰ برنامه‌ریزی‌شده است.]

بر اساس پیشنهاد‌های مطرح شده در این گزارش، ماموریت فضایی با اولویت دوم باید ارسال کاوشگر به منظومه زحل باشد تا [در آنجا] نشانه‌های حیات بیگانه را جست‌وجو کند. «انسلادوس اوربیلندر» به گردش به دور قمر زحل یعنی انسلادوس خواهد پرداخت و سپس روی سطح یخی آن فرود می‌آید تا دو سال موادی را بررسی کند که گمان می‌رود از یک اقیانوس مایع در زیر پوسته یخی این قمر فوران کرده است.

این گزارش هر ۱۰ سال یکبار بر اساس مطالعه گروهی متشکل از دانشمندان علوم سیاره‌ای و اختر زیست‌شناسان منتشر می‌شود که پرسش‌های حل نشده، منابع و اهداف راهبردی برای ۱۰ سال آینده را بررسی می‌کنند. یک تحقیق مشابه ۱۰ ساله نیز که ستاره‌شناسان انجام دادند و در نوامبر منتشر شد، پیشنهاد‌هایی در خصوص اولویت‌های تحقیق و توسعه تلسکوپ فضایی و زمینی طی دهه آینده ارائه کرد.

رابین کاناپ، مدیر اجرایی کمیته‌ای در آکادمی ملی که این تحقیق را پیش برده است، می‌گوید: «این مجموعه، طرح‌ها و پروژه‌های [مرتبط با] فعالیت‌های پژوهشی با اولویت بالا و توسعه فناوری [های لازم برای آن]، پیشرفت‌های دگرگون‌کننده در دانش و درک بشر درباره منشا و تکامل منظومه شمسی و منشا حیات و قابلیت میزبانی حیات در سایر اجرام فراتر از زمین را پیشنهاد می‌کند.»

گزارش مقاله ۱۰ ساله مروری قبلی علوم سیاره‌ای  که برای ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۲ انجام شده بود نیز [ارسال کاوشگر] به اورانوس را توصیه کرده بود اما این ماموریت‌ها را در جایگاهی با اولویت کمتر از ماموریت‌های مریخ که با هدف جمع‌آوری نمونه خاک و آوردن آن‌ها به زمین برنامه‌ریزی ‌شده‌اند [و همچنین با اولویتی کمتر از] ماموریتی برای بازدید از قمر یخی مشتری به نام اروپا قرار داده بود.

هر دو ماموریت اخیر با حفاری و ذخیره نمونه‌های مریخ‌نورد پرسویرنس ناسا در سیاره سرخ در سال گذشته و ماموریت اروپا کلیپر سازمان فضایی که انتظار می‌رود در پاییز ۲۰۲۴ انجام شود، تحقق یافته‌اند. 

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

گزارش مقاله مروری منتشرشده در روز سه‌شنبه، برنامه‌های فضایی را که پیش‌تر انجام شده‌اند نادیده نمی‌گیرد و اشاره می‌کند که ماموریت بازگشت نمونه‌های [گردآوری شده از] مریخ باید بالاترین اولویت علمی برای ناسا باشد، اما ضمن [تاکید دوباره بر اولویت] ماموریت‌هایی که پیش از این پیشنهاد شده بود، اولویت را به اورانوس با عنوان یک هدف کلیدی برای دهه آینده می‌دهد.

در این مقاله مروری آمده است: «اورانوس یکی از جذاب‌ترین اجرام منظومه شمسی است.» انرژی درونی کم، اما جو فعال آن همراه با یک میدان مغناطیسی پیچیده، معماهای بزرگی ایجاد می‌کند، در حالی که پنج قمر اصلی اورانوس، اجرام اقیانوسی احتمالی مانند انسلادوس‌اند. 

بر اساس این گزارش، یک مدارگرد و کاوشگر اورانوس با فناوری موشکی موجود می‌تواند اوایل سال ۲۰۳۱ به فضا پرتاب شود.

اگر قمرهای اورانوس به خاطر شباهتشان به قمر زحل یعنی انسلادوس تا حدی مورد توجه‌اند، انسلادوس نیز به دلیل شباهت‌هایش با اروپا، قمر مشتری در اولویت قرار دارد. باور بر این است که هر دو قمر مشتری و زحل دارای اقیانوس‌های سراسری از آب مایع در زیر پوسته‌های یخی‌اند و در جاهایی که آب مایع با مواد سنگی - و منابع حرارتی زمین ‌گرمایی هسته‌های این قمرها - در تماس باشد، امکان حیات وجود دارد.

انسلادوس به‌ویژه برای دانشمندان علوم سیاره‌ای و اختر زیست‌شناسان وسوسه‌برانگیز است، زیرا توده‌هایی از آب یا گاز و دیگر مواد در آن مشاهده شده است که در جریان ماموریت کاسینی ناسا به منظومه زحل، از درون قمر به فضا پرتاب می‌شدند. چنین توده‌هایی می‌توانند بدون نیاز به حفاری چندین کیلومتری در یخ به ماموریت اوربیلندر امکان نمونه‌برداری از آب‌های درونی انسلادوس را بدهند.

در گزارش این مقاله مروری آمده است: «مطالعه مواد متصاعد شده امکان بررسی مستقیم سکونت‌پذیری اقیانوس را فراهم می‌کند و به یک پرسش اساسی پاسخ می‌دهد، «آیا حیات فراتر از زمین وجود دارد و اگر وجود ندارد چرا‌؟»

این گزارش ۱۰ ساله به جنبه‌های بسیار بیشتری از علم سیاره‌شناسی می‌پردازد تا اینکه فقط به ماموریت‌های مشخص فضایی اشاره کند و همچنین پیشنهاد‌هایی برای برنامه‌های فضایی کوچک‌تر و اولویت‌های تحقیق، توسعه و زیرساخت در دهه آینده ارائه می‌کند. برای نمونه ازجمله ماموریت‌های کوچکتر پیشنهاد شده [این گزارش]، مدارگرد قمر تیتان زحل، ماموریت [ارسال کاوشگر] به زهره و ماموریت بازگرداندن نمونه‌های [گردآوری شده] سیارک بزرگ سرس در کمربند سیارکی اصلی است.

این گزارش همچنین به ناسا توصیه می‌کند که سرمایه‌گذاری بیشتری در زمینه دفاع سیاره‌ای انجام دهد و برنامه فضایی نقشه‌بردار اجرام نزدیک به زمین یعنی یک رصدخانه فروسرخ نزدیک مستقر در فضا را که برای شناسایی سنگ‌های فضایی بالقوه خطرناک طراحی شده است توسعه داده و راه‌اندازی کند، ناسا پیش از این نیز بررسی بیش از ۹۰ درصد از سیارک‌های بالقوه خطرناک با قطر یک کیلومتر یا بیشتر را تکمیل کرده است و سازمان فضایی در حال حاضر در حال کار روی تهیه فهرست‌ سیارک‌های بالقوه خطرناک با قطر ۱۴۰ متر یا بیشتر است.

بر اساس بیانیه مطبوعاتی آکادمی علوم درباره این مقاله مروری ۱۰ ساله، این گزارش به ناسا پیشنهاد می‌کند پس از پرتاب یک [کاوشگر] نقشه‌بردار اجرام نزدیک به زمین و بعد از تکمیل آزمایش تغییر جهت سیارک دوگانه (DART)، یک ماموریت سریع را برای سیارک تازه کشف‌شده نزدیک زمین به قطر ۵۰ تا ۱۰۰ متر «که نمونه‌ای از مجموعه اجرامی است که بیشترین احتمال برخورد ویرانگر با زمین را دارند» برنامه‌ریزی کند. چنین ماموریتی باید قابلیت‌ها و محدودیت‌های روش‌های پرواز شناسایی از نزدیک را ارزیابی کند تا  برای یک تهدید کوتاه‌مدت [اجرام نزدیک به زمین] آمادگی بیشتری حاصل شود.»

© The Independent

بیشتر از علوم