«سینما نیمکت» پس از هشت سال توقیف به تلویزیون ترکیه رسید

محمد رحمانیان: من و تهیه‌کننده هیچ کدام از این ماجرا اطلاع نداریم

شبکه تی‌آرتی۲ (TRT2) ترکیه فیلم سینمایی سینما نیمکت، ساخته محمد رحمانیان، را پخش کرد. سینما نیمکت سال ۱۳۹۳ در ایران ساخته شد که در این سال‌ها به جز اکران محدود ۱۰ ‌‌شبه در پردیس چارسو؛ هیچ‌وقت اجازه اکران عمومی پیدا نکرد. اشکان خطیبی با انتشار پستی در صفحه اینستاگرامش نوشت: «بعد از نزدیک به یک دهه توقیف، فیلم سینما نیمکت، بی اجازه کارگردان یا تهیه کننده‌اش سر از شبکه تی‌آرتی۲ (TRT2) در کشور ترکیه درآورد.»

اشکان خطیبی پس از توقیف این فیلم و حذف آن از بخش سودای سیمرغ جشنواره فجر تصمیم گرفت که از دنیای سینما خداحافظی کند. خطیبی اعلام کرده بود که برای بازی در این نقش ۲۱ کیلو وزن کم کرده است و همه چشمشان را به روی فیلم و بازی او بستند. خطیبی در پستی اینستاگرامی با گلایه از دیده نشدن بازی‌اش در آن فیلم نوشت: «وقتی یک سال عشق و جون و قلبت رو فدای نقشت کنی و خودت رو از تمام لذت‌های اولیه بشری محروم کنی. ۲۱ کیلو وزن کم کنی! در کمتر از ۴ ماه نوازندگی ویالون یاد بگیری! در سرمای جان‌فرسا با ۵۴ کیلو وزن و گشنه، لخت و عریان کار کنی. بعد موقعی که باید نتیجه کارت رو ببینن، همه چشم‌هایشان را ببندند.»

پیشتر سال گذشته هم این شبکه تلویزیونی اقدام به پخش «سینما نیمکت» کرده بود. محمد رحمانیان در رابطه با این اتفاق در گفت‌وگو با ایسنا گفت: «سال گذشته یک بار خیلی ناگهانی شنیدم که یک شبکه تلویزیونی فیلم را پخش کرده و دیروز هم شنیدم که قرار است از یک شبکه ترکیه‌ای پخش شود. من و تهیه‌کننده هیچ کدام از این ماجرا اطلاع نداریم و به سرمایه‌گذار هم دسترسی نیست، می‌ماند فارابی که بعید می‌دانم این کار را انجام داده باشند، به هر حال کمی پیچیده است که چطور این فیلم لو رفته است.»

رحمانیان در رابطه با علت پخش نشدن این فیلم گفت: «نخستین بار در جشنواره فجر سر این فیلم بریده شد در حالی که شایستگی‌های زیادی داشت. پخش‌کننده‌ای مسئولیت فیلم را برعهده نمی‌گرفت و اگر هم قبول می‌کرد بعد از چند روز انصراف می‌داد. در این بین اظهارنظری از یکی از مسئولان وقت سازمان سینمایی عنوان شد که فیلم مساله‌ای دارد، در واقع یکی از بازیگران فیلم را شبیه شخصی دانستند و همین ماجرا، شروع حوادث تلخ بعدی شد. من توقع یک اکران عالی برای «سینما نیمکت» نداشتیم، اما  در ۱۰ روز مگر چند نفر به تماشای فیلم می‌روند؟» رحمانیان همچنین عنوان کرد که فیلمنامه‌ای به نام «آدمکش» در اختیار دارد که در ۲۰ سال گذشته، هیچ دولتی به او اجازه ساخت آن را نداده است.

موضوع فیلم «سینما نیمکت» به سال‌های ممنوعیت ویدیو وآتش زدن دستگاه‌های پخش ویدیو و همچنین فیلم‌های تاریخ سینما اشاره دارد. پس از این اتفاق یک گروه نمایشی تصمیم می‌گیرند که داستان آن فیلم‌ها را به شکل تئاتر برای مردم اجرا کنند که در این مسیر گرفتار ممیزی و سانسور می‌شوند.

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

سینما نیمکت در سال ۹۶ به جشنواره فجر راه یافت، اما به‌علت مخالفت هیئت داوران از راهیابی به بخش سودای سیمرغ باز ماند. ضیاءالدین دری، عضو شورای پروانه نمایش در آن سال، در رابطه با صادر نشدن مجوز نمایش برای فیلم سینما نیمکت در گفت‌وگو با فریدون جیرانی، از توقیف این فیلم دفاع کرده و گفته بود: «رحمانیان در این فیلم، اعضای شورای نمایش را تبدیل به یک سری آدم‌های پرت و پلای لمپن کرده بود. ما هم گفتیم پس بره. یک مشت آدم باج‌گیر را نشان داد که می‌آیند ممیز تئاترهای زنده تاریخ سینما می‌شوند.»

اما رحمانیان به گفته خودش چندان برای حذف فیلمش از بخش جایزه جشنواره فجر ناراحت نشده است و در گفت‌وگویی با ایسنا در سال ۹۶ گفت: «وقتی در ۵۳ سالگی اولین فیلمم را ارائه می‌دهم، یعنی خیلی در قیدوبند بعضی از اتفاقات نیستم. نبودن فیلم من در بخش سودای سیمرغ، قدری هم به بدشانسی‌ام بر می‌گردد، چون درست همان مدیرانی که سال ۸۸ در تئاتر برای من مشکل‌آفرینی و مرا حذف کردند، حالا به‌عنوان مدیران جشنواره فیلم فجر تصمیم گیرنده هستند و ظاهرا همه چیز برای من دوباره از نقطه صفر شروع می‌شود و همچنان در مورد حذف و ممیزی همان داستان‌های پیشین وجود دارد.»

رحمانیان که موضوع فیلمش هم اشاره‌ای به ممیزی و حذف آثار سینمایی داشت، گفت: «اصلا فیلم من درباره حذف است و هیئت انتخاب جشنواره فیلم فجر با این کارشان نشان دادند آفتاب آمد دلیل آفتاب. اما نمی‌دانم چرا فکر می‌کنند جهان با خودشان شروع و تمام می‌شود؟ هیئتی که در تئاتر به هر نوع حذفی دست می‌زدند، در جشنواره فیلم فجر هم با کمال دقت و امانت این کارشان را انجام می‌دهند! به این وضعیت عادت دارم. در حوزه‌های دیگر هم به این حذف شدن عادت کرده بودم. خوشحالم در اولین کار سینمایی‌ام، دوباره به این حذف شدن خو گرفتم و ایمان آوردم که قرار نیست هیچ تغییری در حوزه فرهنگ رخ بدهد.»

بیشتر از فیلم