فروشگاه‌های لباس‌زیر زنانه قطعاتی ژلاتینی را عرضه می‌کنند که مخصوص پوشاندن نوک سینه بانوان است. زیردامنی‌هایی هم وجود دارند که خط لباس زیر زنان را محو می‌کنند. همین دو ابزار ساده، نشان‌گر میزان توجه و اهمیتی است که افکار عمومی، حتی در جوامع مدرن غربی، برای پوشش زنان و رعایت برخی «شئون اخلاقی» دست‌وپاگیر سنتی، قائل است.

دونالد ترامپ با موهای آشفته و شانه نزده، کراوات‌های بلند و لباس‌های یک سایز بزرگ‌تر از خود، با اعتمادبه‌نفس کامل در مجامع رسمی ظاهر می‌شود، درحالی‌که همسرش را لشکری از طراحان لباس و دستیاران و آرایش‌گران همراهی می‌کنند. در نظر طرفداران حزب جمهوری‌خواه، روش آراستن ملانیا ترامپ، لیاقت عنوان بانوی اول آمریکا را دارد و او را برتر از میشل اوباما، بانوی اول سابق (که فارغ‌التحصیل دانشگاه هاروارد است و از زنان قدرتمند سیاست آمریکا)، به‌شمار می‌آورند. خانم اوباما در دوران حضور در کاخ سفید، بارها به خاطر پوشش راحت و غیررسمی خود و ظاهر دختران نوجوانش، ملامت شده بود.

زنان، حتی در زمانی که در مهمانی‌های رسمی به سبک هالیوود و ضیافت‌های فرش قرمز حضور می‌یابند نیز از این فشار نامریی در امان نیستند. مردان با کت‌وشلوار و کفش‌های راحت رسمی خود چندثانیه‌ای برای دوربین‌ها ژست می‌گیرند و کنار می‌روند، اما همکاران خانم آن‌ها باید مدت‌زمان بیشتری با لبخند و صبر و حوصله درباره تک‌تک چیزهایی که پوشیده‌اند و قیمت و طراح و دلیل انتخاب، به خبرنگاران توضیح بدهند و از زاویه‌‌های متفاوت عکس بگیرند.

مریل استریپ، از پرافتخارترین بازیگران آمریکایی، در مصاحبه‌ای گفت که تا همین چند سال پیش، تمام زنان بازیگر، حتی خود او، مجبور بودند تمام هزینه‌های این گونه زرق‌وبرق‌ها را خودشان بپردازند و در زمان حاضر هم تنها زنان بازیگر مشهور این شانس را به‌دست می‌آورند که از طرف مزون های معروف دوخت لباس، یا طراح‌های سرشناس حمایت شوند.

این هزینه‌ها در حالی به بازیگران زن تحمیل می‌شود که دستمزد آن‌ها به‌ شکلی باورنکردنی، از بازیگران مرد مقابل آن‌ها کمتر است. درعین‌حال، پوشش مردان همچون زنان دردسرساز نیست.

انتقادها از پوشش ایوانکا

ایوانکای ۳۷ ساله، در نشست کونکوردیا که در حاشیه هفتاد و چهارمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل برگزار شد، یک بلوز آبی روشن و دامن گل‌دار پوشیده بود. برخلاف سایر جلسات مشابه که زیر تیغ تیز انتقادات نسبت به عدم تسلط کافی در مسایل سیاسی قرار می‌گرفت، این بار به خاطر دیده شدن برجستگی نوک سینه‌ها و چسب زخم روی پایش شماتت شد. رسانه‌ها و سیاستمداران از دو حزب سیاسی اصلی امریکا، او را متهم کردند که از اندام زنانه‌اش برای جلب توجه استفاده کرده است و باعث سرافکندگی کشورش شده است. 

EFP44UfVUAAPIkC (1).jpg

Credit: Twitter/sidisingh73

مارگارت تاچر را الگوی زنان سیاستمدار در انتخاب پوشش می‌دانند. آن سیاست‌مدار موسوم به «بانوی آهنین»، به‌دور از هر ظرافت زنانه، با یک گردنبند مروارید و کت‌ودامن‌های تک‌رنگ، مانند یک سرباز لباس می‌پوشید. ملکه الیزابت نیز با بالا رفتن سن، ساده و ساده‌تر شد و او هم به پیراهن‌هایی با برش‌های ساده بسنده کرد. هیلاری کلینتون که در دوران ریاست جمهوری همسرش او را در مهمانی‌های رسمی و رقص با لباس‌های بلند و پرنقش‌ونگار همراهی می‌کرد، در مبارزات انتخاباتی‌اش ظاهری کاملاً مردانه به خود گرفت.

در آشفته‌بازار سیاسی بریتانیا و در هیاهوی برگزیت، همواره ستونی در روزنامه‌ها برای بحث‌وجدل درباره لباس عروس‌های سلطنتی برقرار است. رسانه‌ها از رنگ لاک ناخن مگان مارکل انتقاد می‌کنند، اما رسوایی‌های جنسی پیش از ازدواج شاهزاده هری و تصاویر عریان او را فراموش کرده‌اند.

دنیای سیاست هنوز زنان را آن‌قدر جدی نگرفته است که در فضای مردانه خود، جایی برای مهارت‌های مرتبط با کار و مسئولیت‌های آنان در نظر بگیرد. خواسته یا ناخواسته، جامعه هنوز از زنان، در هر موقعیت و سن و سال، انتظار دارد که در هر شرایطی، آراسته باشند. آنگلا مرکل که در زمان حاضر یکی از مشهورترین زنان اروپا و از تاثیرگذارترین زنان دنیاست، همواره از طرف رسانه‌ها به بدلباسی متهم شده است؛ مخصوصاً وقتی که در کنار همسران جوان و خوش‌پوش سایر سیاستمداران، از جمله ملانیا ترامپ، ظاهر می‌شود.

در خاورمیانه و آسیا، این فشار اجتماعی به گونه دیگری است. بی‌نظیر بوتوی جوان، زمانی که تصمیم گرفت به دنیای سیاست قدم بگذارد و در کنار پدرش وارد فعالیت‌های انتخاباتی شود، برای همیشه با شلوار جین و بلوزهای خوش‌دوخت غربی خود خداحافظی کرد و لباس سنتی پاکستان را پوشید و شال سفید معروفش را بر سر انداخت. سونیا گاندی، عروس ایتالیایی‌الاصل هندوستان و همسر راجیو گاندی نیز می‌دانست که با شلوار و لباس غربی شانسی برای ورود به دنیای سیاست هند ندارد، اما برای مردانی در موقعیت‌ مشابه، پوشیدن لباس سنتی تنها یک انتخاب برای مراسم رسمی و تاکید بر روحیه ضداستعماری و پیروی از گاندی فقید در استفاده از محصولات بومی است.

در زمانی که سیاستمداران مرد هر چه بیشتر به سمت شلختگی و دور شدن از استانداردهای پوشش رسمی می‌روند، زنان هنوز زیر هزاران ذره‌بین و لنز دوربین، همه‌جا تحت نظر هستند. موهای آشفته و لباسی که به تن بوریس جانسون زار می‌زند، هیچ‌گاه آن‌قدر دردسر برایش درست نکرد که رقیب او ترزا می، برای پوشیدن پیراهن رسمی یقه‌باز ملامت شد.

ثروتمندترین، زیباترین، قدرتمندترین و یا مشهورترین، باز هم تفاوتی ندارد. اگر زن باشید، باید بارها پس و پیش لباس خود را در آینه کنترل کنید و بارها از دیگران بخواهید تا سراپای شما را برانداز کنند تا هیچ مورد غیرعادی پیش چشم بقیه عیان نشود. با این همه، بازهم ممکن است یک نسیم نابهنگام دامنتان را جابجا کند و تمام آنچه رشته‌اید، پنبه کند.