بر اساس پژوهشی جدید، ویروس کرونا پس از ۲۰ دقیقه در هوا بودن، ۹۰ درصد سرایت‌پذیری خود را از دست می‌دهد.
مرکز پژوهشی اروسول دانشگاه بریستول اعلام کرد تحقیقی انجام داده که در نوع خود بی‌سابقه است و نتایج آن رفتار ویروس کرونا را که با بازدم وارد هوا می‌شود آشکار می‌کند، البته این یافته‌ها هنوز داوری علمی نشده است.
جاناتان رید، مدیر این پژوهشکده، در مصاحبه با گاردین که اولین بار روز سه‌شنبه ۱۱ ژانویه (۲۱ دی‌ماه) این پژوهش را گزارش کرد، گفت: «تمام هوش و حواس مردم متوجه جاهایی بوده است که تهویه خوبی ندارد و نگران انتقال ویروس از راه هوا در فاصله چند متری یا در یک اتاق بوده‌اند. نمی‌گویم این اتفاق نمی‌افتد اما به نظر من همچنان بیشترین احتمال قرارگیری در معرض ویروس هنگامی است که به کسی نزدیک باشیم.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
او افزود: «وقتی از دیگری دور شویم نه تنها ذرات بازدم در هوا حل می‌شود و فرو می‌ریزد، بلکه تعداد ویروس‌های مسری آن هم کم می‌شود، زیرا سرایت‌پذیری ویروس [با گذشت زمان] از بین می‌رود.»
این پژوهش نشان می‌دهد وقتی ذرات ویروس در فرایند بازدم از ریه بیرون می‌آیند، به‌سرعت آب خود را از دست می‌دهند.
سپس به علت کاهش میزان دی‌اکسید کربن این ذرات، پ‌هاش (PH) آن‌ها فورا افزایش می‌یابد.
هر دو این عوامل قدرت سرایت ویروس به فرد دیگر را کاهش می‌دهد، اما طبق نتایج این تحقیق، سرعت خشک شدن ذرات ویروس به رطوبت هوای محیط بستگی دارد.
در این مقاله آمده است وقتی رطوبت به کمتر از ۵۰ درصد برسد، ویروس حدود نیمی از سرایت‌پذیری‌اش را در پنج ثانیه از دست می‌دهد.
وقتی میزان رطوبت ۹۰ درصد باشد سرایت‌پذیری ویروس کندتر کاهش می‌یابد و بعد از پنج دقیقه، ۵۲ درصد ذرات همچنان مسری‌اند.
البته طبق این بررسی، دمای محیط بر سرایت‌پذیری ویروس اثری ندارد.
در این بررسی خاطرنشان شد که انتشار ویروس بیشتر در فواصل کوتاه انجام می‌گیرد، داده‌های قابلیت ثبات ویروس در هوا نیز این دیدگاه را تایید می‌کند.
در این بررسی آمده است که طبق این فرضیه، قطرات بزرگی که سریع‌تر بر زمین فرو می‌افتند و بنابراین جابه‌جایی زیادی ندارند عامل سرایت در فواصل کوتاه خواهند بود.
بر اساس این بررسی، «افت سریع سرایت‌پذیری به ما توضیح دیگری درباره انتقال در فاصله کوتاه می‌دهد. افت سریع سرایت‌پذیری از طریق هوا سبب می‌شود وقتی فاصله از مبدا ذرات زیاد می‌شود، حتی اگر ذرات حاوی ویروس کوچک باشند و بتوانند فواصل طولانی طی کنند، احتمال سرایت‌پذیری کم می‌شود.»
همچنین در این بررسی آمده است کاهش سرایت‌پذیری در نتیجه «رقیق شدن چشمگیر غلظت ذرات معلق بعد از بازدم و انتقال به فواصل دورتر» است.
پروفسور رید توضیح می‌دهد: «یعنی وقتی امروز با دوستان می‌خواهیم در رستورانی غذا بخوریم، خطر اصلی این است که ویروس را به دوستانم انتقال دهم یا دوستانم به من انتقال دهند، نه آنکه کسی از آن سوی رستوران ویروس را انتقال دهد.»
© The Independent
