تعدادی از زندانیان سیاسی در بیانیه‌ای مرگ بکتاش آبتین را «قتل سیستماتیک زندانیان سیاسی» و ادامه «قتل‌های زنجیره‌ای» در ایران خواندند و اعلام کردند که مرگ این نویسنده ایرانی مصداق «قتل عمد» بود.
نویسندگان این بیانیه با یادآوری قتل محمد مختاری و محمدجعفر پوینده، دو عضو کانون نویسندگان ایران، تاکید کردند جریانی که با کلید خوردن پروژه قتل‌های زنجیره‌ای شروع شد، هنوز ادامه دارد و «دستگاه سرکوب» جمهوری اسلامی ایران «راه‌های تمیزتری» برای بریدن صدای منتقدان پیدا کرده است.
نویسندگان، با اشاره به اینکه مرگ بکتاش آبتین نمونه‌ای از «خفه‌ کردن» صدای دگراندیشان است، در بیانیه خود آورده‌اند: «کسانی که در زندان‌های جمهوری اسلامی سرکرده باشند این روش‌ها را نیک می‌شناسند. در همین بند هشت اوین کسانی هستند که مرتکب جرائمی محرز شده‌اند اما چون نور چشم جناحی از حاکمیت‌اند از باکیفیت‌ترین شرایط زندگی در اتاق‌های خود بهره‌مندند و حتی با اخذ رأی باز عمده‌ی مدت محکومیت خود را در بیرون از زندان سپری می‌کنند.»
زندانیان سیاسی، در بیانیه خود با اشاره به دیگر «مرگ‌های مشکوک» زندانیان در ایران، نوشته‌اند: «مرگ بکتاش در زندان، اولین مورد نیست. هنوز یک سال از مرگ بهنام محجوبی نمی‌گذرد. ولی دریغ بگویید که هنوز در زندان‌های جمهوری اسلامی، زندانیان سیاسی هستند که به دلیل شرایط نازل یا وضع غیر‌انسانی‌ترین مجازات و ایجاد شدیدترین اوضاع روانی، به مرگ‌های مشکوک دچار می‌شوند.»
در ادامه این بیانیه به «ترس و وحشت» حکومت ایران از زندانیان سیاسی و قتل آنان با «توسل به روش‌های حیله‌گرانه» اشاره شده و آمده است که بکتاش آبتین به «جرم ناکرده و دفاع صرف از حق آزادی بیان خود و دیگران»، کت‌بسته به مقتل برده شد.

نویسندگان، در ادامه این بیانیه با اشاره به اینکه بکتاش آبتین در تاریخ ششم آذر ۱۴۰۰ به بهداری اوین مراجعه کرده بود، اعلام کردند که بهداری اوین به جای رسیدگی او را به انواع مسکن‌ها بستند تا علائم را «لاپوشانی» کنند. به گفته آنان مراجعه بکتاش در سه روز متوالی ۱۱، ۱۲ و ۱۳ آذر به بهداری اوین نیز بی‌نتیجه بود و بیماری سرانجام افسار گسیخت. او روز پانزدهم آذر دوباره به بهداری مراجعه کرد و این بار توانست مسئولان را مجبور به اعزام خود به بیمارستان کند.
زندانیان سیاسی، در بیانیه خود ضمن همدردی با خانواده بکتاش آبتین، کانون نویسندگان ایران و هم‌بندانش مرگ او را مصداق «قتل عمد» خواندند و قوه قضاییه و سازمان زندان‌ها را در مرگ این نویسنده و سینماگر ایرانی مقصر دانستند و تاکید کردند: «بکتاش، همچون سایر زندانیان جمهوری اسلامی، از یک‌سو به دلیل شرایط بهداشتی اسفناک زندان، محکوم به مرگ تدریجی بود و از سوی دیگر هنگام بروز بیماری کرونا محکوم به مرگ قطعی شد.»
بکتاش آبتین، نویسنده، شاعر و فیلم‌ساز روز شنبه ۱۸ دی‌ماه ۱۴۰۰ جان باخت. پس از مرگ او خانه سینما در بیانیه‌ای بدون اشاره به علت مرگ، درگذشت او را تسلیت گفت. این اقدام خانه سینما اعتراض شدید برخی سینماگران را به دنبال داشت. محمد رسول‌اف، فیلم‌ساز که خود نیز سابقه دستگیری و زندان دارد در توییتی نوشت: «گردانندگان آشکار و پشت‌صحنه در هیئت‌مدیره خانه سینما، اگر شهامت گفتن واقعیت را ندارید سکوت کنید. اگر نمی‌دانید که شک دارم ندانید کاری که می‌کنید تقلیل جنایت است که اصطلاحن به آن ماله‌کشی می‌گویند.»
مجتبی میرطهماسب، مصطفی آل‌احمد، مهناز محمدی و فرحناز شریفی دیگر اعضای خانه سینما از این نهاد صنفی انتقاد کردند.
کانون نویسندگان ایران، پیش‌تر اعلام کرده بود که مقام‌های امنیتی ایران روند درمان بکتاش آبتین را «عامدانه» به تاخیر انداختند.