رئیس پلیس اماکن تهران با اشاره به «بخشنامه‌ای که وزارت ارشاد به پلیس ابلاغ کرده است» اظهار داشت استفاده از نام‌های محلی (ترکی، کردی، لری، شمالی و ...) برای واحدهای صنفی پایتخت ممنوع است و واحدهای صنفی باید نامی که برای خود انتخاب می‌کند حتماً فارسی باشد.

به گزارش مهر، نادر مرادی با تاکید بر اینکه «طبق دستورالعمل و بخشنامه‌ای که به پلیس اعلام شده است اصناف باید از نام‌های محلی فقط در شهر و استان‌های مرتبط با آن نام استفاده کنند» افزود: «به‌عنوان مثال از اسم‌های ترکی باید در استان‌های ترک زبان استفاده شود.»

این سخنان در حالی مطرح می‌شود که از مدت‌ها پیش بحث استفاده از زبان مادری به‌عنوان حق اقوام مختلف ساکن ایران مطرح شده است. تهران نیز با توجه به اینکه محل اسکان افراد مختلف از استان‌ها و اقوام مختلف است، اساساً یک جامعه چند زبانه و چند فرهنگی است و شهروندان با پس‌زمینه‌های مختلف بدون هیچ مشکلی و به راحتی در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند.

از سوی دیگر بسیاری از کلمات این زبان‌ها به‌مرور زمان با یکدیگر آمیخته شده و در محاورات روزمره به طور عادی استفاده می‌شود.

زبان فارسی بیشتر در مرکز ایران رایج و در اغلب مناطق مرزی ایران سایر زبان‌های ایرانی یا غیرایرانی مرسوم بوده است. آذربایجان، کردستان، خوزستان و سیستان و بلوچستان بزرگ‌ترین گروه‌های قومی در ایران هستند که به همراه باقی اقلیت‌های زبانی آموزش رسمی را به زبانی غیر از زبان مادری‌شان دریافت می‌کنند.

طبق اصل پانزدهم قانون اساسی جمهوری اسلامی زبان و خط رسمی و مشترک ایران را فارسی است، اما هیچ اجباری برای استفاده از زبان فارسی در امورات روزمره قید نشده است. فروشگاه‌ها و کسبه نیز حق دارند به طور طبیعی انتخاب کنند که چطور در محل کار خود صحبت کنند یا از چه نامی برای معرفی خود بهره ببرند.

در شرایطی که این روزها بحث نادیده گرفته شدن اقوام و فرهنگ و زبان آنها بیش از همیشه مطرح است، جمهوری اسلامی با اتکا به چنین قوانینی فشار را بر اقوام و سایر زبان‌ها افزایش می‌دهد و نا دیده گرفتن فرهنگ و زبان مادری هر قوم و حق استفاده از چیزی که از کودکی همراه او بوده، باعث می‌شود تا واکنشی طبیعی در برابر این موج فارسی سازی ایجاد شود.