پخش مصاحبه‌های مازیار ابراهیمی با شبکه‌های خبری فارسی‌زبان، تصویری دهشتناک از برخوردهای مقام‌های امنیتی ارائه داد که تا پیش از این برای بسیاری ناآشنا بود؛ شرح شکنجه‌ها و رفتار‌های غیرانسانی ماموران امنیتی و مقامات امنیتی و قضایی و همچنین توصیف شرایط غیرانسانی و اجبار برای اعتراف به جرم نکرده، در گفته‌های مازیار ابراهیمی داغ بسیاری از روزنامه‌نگاران و فعالین سیاسی را، که پیش‌تر قربانی این‌گونه خشونت‌ها شده بودند، تازه کرد.
مازیار ابراهیمی به جرم ترور دانشمندان هسته‌ای دستگیر شد. اتهامی که به گفته خودش به هیچ شکل و با هیچ منطقی نمی‌توانست باورپذیر باشد. اتهامی سنگین که با فشار نیروهای امنیتی و اطلاعاتی و اعمال شکنجه‌های فراوان، نهایتا مازیار ابراهیمی را مجبور کرد تا در یک نمایش تلویزیونی به آن اعتراف کند.
ابراهیمی که از سوی مقامات امنیتی ایران به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین چهره‌های ترور دانشمندان هسته‌ای دستگیر شده بود و حتی تا اجرای حکم اعدام هم پیش رفته بود، در نهایت آزاد شد و بعد از آن برای آغاز یک زندگی دوباره از ایران بیرون آمد و اکنون در آلمان زندگی می‌کند. ابراهیمی در مصاحبه خود فاش کرد که دعوای نهادهای امنیتی در ایران بود که ماجرای دستگیری، شکنجه و در نهایت آزاد شدن او را باعث شد.
کمی بعد از بالا گرفتن واکنش‌ها به این ماجرا،عبدلله شهبازی، تاریخ‌نگار نزدیک به بیت‌رهبری، در تلگرام نوشت: «برخی شایعات حاکی است که مسوول پرونده دستگیرشدگان متهم به ترور دانشمندان هسته‌ای، که مستند جنجالی «کلوپ ترور» را بر اساس اقاریر اجباری دستگیرشدگان (مازیار ابراهیمی و دیگران) ساخت و پخش کرد، به اسرائیل گریخته است».
شهبازی همچنین نوشته بود: «این پرسش مطرح است که چرا مسئولین مربوطه درباره‌ی چنین مطالبی اطلاع‌رسانی نمی‌کنند و ترجیح می‌دهند با انداختن تقصیر گردن این و آن برخی اقدامات عجیب و غیرقابل توضیح تاریخ اطلاعاتی ایران را استتار کنند؟ آیا اعلام نفوذ اسرائيل آنقدر سنگین است که ترجیح می‌دهند اعتماد عمومی به سیستم اطلاعاتی کشور مخدوش شود ولی نپذیرند که اسرائیل، یا هر جای دیگر، در این سیستم نفوذی داشته و گاه رفتارهایی دیکته شده که منشاء آن «دشمن» بوده است؟ آيا پذیرش واقعیت اولین گام ضرور برای اصلاح و نوسازی نیست؟».
برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز در واکنش به گفته‌های ابراهیمی از وزیر اطلاعات خواستند که دراین‌باره شفاف سازی کند. روز گذشته محمود صادقی نماینده مردم تهران در مجلس، درباره جلسه سوال خود از وزیر اطلاعات درباره موضوع مازیار ابراهیمی که در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس برگزار شد، گفت: «به علت کمبود وقت قرار شد که موضوع بیشتر بررسی شود، همچنین مهلت یک ماهه‌ای برای ارائه پاسخ‌های تفصیلی‌تر تعیین شد که یا کارشناسان وزارت اطلاعات به مجلس می‌آیند یا خود من به آنجا می‌روم تا جوانب موضوع دقیق‌تر بررسی شود».
به گفته این نماینده مجلس، وزیر اطلاعات و همراهان وی در این جلسه پذیرفتند که مازیار ابراهیمی و دیگر متهمان این پرونده بی‌گناه بوده‌اند و برای دستگاه اطلاعاتی محرز شده که این افراد هیچ نقشی در ترور دانشمندان هسته‌ای نداشته‌اند. وزیر اطلاعات ایران همچنین برای برداشتن بار مسئولیت خود در این پرونده تاکید کرده که این دستگیری‌ها مربوط به دولت قبل است و تاریخ بازداشت مازیار ابراهیمی خردادماه سال ۹۱ و آزادی وی در اوایل مرداد ۹۳ بوده است.
این اعتراف محمود علوی، وزیر اطلاعات، به نوبه خود در تاریخ مسایل اطلاعاتی و امنیتی ایران بی‌سابقه است. وزیر اطلاعات به بی‌گناهی تمامی ۵۳ نفری که بازداشت شده بودند اعتراف کرد و درعین‌حال ادعا کرد که وزارت اطلاعات در مجموع چهارمیلیارد تومان به این افراد به عنوان جبران خسارت پرداخت کرده و ۱۳۰ میلیون تومان به مازیار ابراهیمی پرداخت شده است.
وزیر اطلاعات همچنین مدعی شد که به آقای ابراهیمی کوچکترین اهانت و شکنجه‌ای وارد نشده است و صرفا موضوع حبس او در زندان مطرح بوده و همچنین تاکید کرده که هیچ شکنجه، اذیت و آزاری را در فرآیند محاکمه مازیار ابراهیمی تایید نمی‌کند. بنا به ادعای مقامات امنیتی تمامی اسناد و مدارک و فیلم‌های بازجویی‌ها مورد بررسی قرار گرفته و براین اساس موضوع شکنجه و هرگونه آزار و اذیت محلی از اعراب ندارد.
هرچند که توضیحات وزیر اطلاعات و همراهان وی در جلسه مجلس بسیار کلی و فارغ از جزئیات این پرونده پیچیده امنیتی‌ست اما با این‌همه اقرار به بی‌گناهی فردی که به جرم ترور دانشمندان هسته‌ای دستگیر شده بود، می‌تواند به وجود شکاف‌های عظیم و اختلاف‌نظرهای عمیق در سیستم امنیتی و اطلاعاتی نظام مهر تایید بزند.
هرچند که وزارت اطلاعات مدعی پرداخت غرامت به افراد بازداشت‌شده است اما شکی نیست که برخوردهای غیرانسانی با متهمین امنیتی در ایران چنان سابقه طولانی و فراموش نشدنی دارد که تطهیر آن با ادعای پرداخت پول ناممکن به‌نظر می‌رسد.
