تنها چند ساعت پس از آنکه طالبان با سرعتی بی‌سابقه‌ افغانستان را تصرف کرد، ملاله یوسف‌زی، کنشگر حوزه آموزش و تحصیل، از ترس و نگرانی خود در مورد سرنوشت زنان و اقلیت‌ها در این منطقه آشوب‌زده سخن گفت.

این برنده جایزه نوبل از نهادهای جهانی هم خواست تا از پناهندگان و غیرنظامیان محافظت کنند.

این کنشگر ۲۴ ساله در توییتر نوشت: «با بهتی شدید، افتادن کنترل افغانستان به دست طالبان را شاهدیم. عمیقا برای زنان، اقلیت‌ها و پاسداران حقوق بشر نگرانم.»

این کنشگر پاکستانی در فراخوان کمک خود افزوده است: «قدرت‌های جهانی، منطقه‌ای و محلی باید آتش‌بس فوری خواستارشوند و به سرعت برای ارسال کمک‌های بشردوستانه و حفاظت از پناهندگان و غیرنظامیان اقدام کنند.»

در سال ۲۰۱۲، یک طالب مسلح که با فعالیت‌های ملاله ۱۵ ساله در حوزه آموزش زنان به شدت مخالف بود، او را هدف گلوله قرار داد. ملاله پس از امتحان در راه بازگشت به خانه بود که از ناحیه سر تیر خورد. او بعدا به بیمارستان ملکه الیزابت در بریتانیا منتقل شد.

ملت‌ها با حالتی شوک‌زده فروپاشی افغانستان به ریاست‌جمهوری اشرف غنی را که با تصرف کابل به دست شبه‌نظامیان طالبان در کمتر از ۱۲۰ ساعت رخ داد، به تماشا نشستند. آقای غنی بعدازظهر روز یکشنبه (۲۴ مرداد)، دقایقی قبل از اعلام تصرف کامل افغانستان به دست طالبان، افغانستان را ترک کرد.

تصاویر منتشر شده از فرودگاه بین المللی افغانستان در آخرین ساعات یکشنبه، هجوم مردم به باند فرودگاه برای سوار شدن به هواپیما و ترک کشور را نشان می‌دهد؛ درست در حالی‌ که طالبان از کاخ ریاست‌جمهوری در کابل از تصرف کل کشور را خبر دادند. به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، مقام‌های طالبان، نشسته بر صندلی‌های ارگ، آغاز حکومت امارت اسلامی افغانستان را اعلام کردند؛ نامی که این سازمان شبه نظامی قبل از تسلط آمریکا بر این کشور هم از آن استفاده می‌کرد.

در دو روز گذشته کشورهای غربی در تلاش‌اند افراد خود در سفارتخانه‌ها را به سرعت خارج کنند؛ در حالی‌ که تصاویری تلخ از پرواز بالگردها از سفارتخانه آمریکا به سوی فرودگاه پخش می‌شد، دود هم از بام سفارت به هوا برخاسته بود؛ دیپلمات‌ها در حال سوزاندن اسناد مهم بودند.

طالبان تاکید کرده است که انتقال قدرت مسالمت‌آمیز خواهد بود و افرادی که با کشورهای خارجی یا دولت افغانستان همکاری می‌کردند، عفو خواهند شد. با این حال، این گروه به اعمال سیاست‌های سختگیرانه -به ویژه علیه زنان و کودکان- معروف است؛ سیاست‌هایی که ۲۰ سال پیش، قبل از اینکه نیروهای آمریکایی از افغانستان اخراجشان کنند، اجرا می‌کردند.