بر اساس یک پژوهش جدید، عسل تولید ایالاتمتحده هنوز حاوی آثاری از مواد رادیواکتیو ناشی از آزمایش سلاحهای هستهای در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ است.
بنا بر این مطالعه که نمونههای عسل از بخشهای مختلف در شرق ایالات متحده را آزمایش کرده، از ۱۲۲ نمونه مورد بررسی، ۶۸ نمونه دارای آثار سزیوم ۱۳۷ بوده است.
به گزارش نشریه «ساینس الرت»، سزیوم ۱۳۷، یک ایزوتوپ رادیواکتیو و «محصول جانبی شکاف هستهای با اورانیوم و پلوتونیوم است». به گزارش این نشریه، به دلیل آزمایشهای هستهای دوره جنگ سرد، این آلودگی را میتوان در اغلب محصولات غذایی تولید آمریکا پیدا کرد.
جیم کاست، ژئوشیمیدان محیط زیست در کالج ویلیام و مری و محقق ارشد این تحقیق، میگوید اگرچه مقدار اندک ماده رادیواکتیو کشفشده در عسل، برای انسان خطری ندارد اما وجود آن، مدرکی در اثبات آثار پایدار بمب هستهای بر محیط زیست است.
به گزارش «ساینس الرت»، آقای کاست گفته است: «در یک دوره زمانی، ما صدها سلاح هستهای را در جو آزمایش کردیم. نتیجه آن، بارش لایهای از این ایزوتوپها روی خاک در یک بازه زمانی بسیار کوتاه بوده است.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
جالب اینجا است که ادامه آثار رادیواکتیو در عسل تولید آمریکا از ایالت مین تا فلوریدا، زمانی کشف شد که آقای کاست برای تکلیف تعطیلات بهاری سال ۲۰۱۷ از دانشجویانش خواست تا میزان اشعه موجود در مواد غذایی مختلف را اندازهگیری کنند. هنگام اندازهگیری سطوح مختلف آلایندههای رادیواکتیو در مواد غذایی مختلف مانند آجیل و میوه، کاست دریافت که هنگام آزمایش یک شیشه عسل از بازار کشاورزان کارولینای شمالی، دستگاه سنجش اشعه گامای او روشن میشود: «من دوباره آن را اندازهگیری کردم زیرا فکر کردم برای ظرف عسل اتفاقی افتاده، یا دستگاه من خراب شده است. در هر دو اندازهگیری، میزان اشعه عسل، ۱۰۰ برابر مواد غذایی دیگر بود.»
بر اساس پست وبلاگی کاست، با تحقیقات بعدی، وی و همكارانش به وجود همبستگی بین سطح پتاسیم خاک و افزایش میزان سزیوم ۱۳۷ در عسل پی بردند. توضیح آنها این است که گیاهان، سزیوم ۱۳۷ را با پتاسیم اشتباه میگرفتند. گیاهان سزیوم را از خاک جذب و سپس آن را به زنبورهای عسل منتقل میکردند که به نوبه خود، آلودگی هنگام تولید عسل را تشدید میکرد.
به گزارش مجله ساینس، این تحقیق که ماه گذشته در مجله «نیچر کامیونیکیشنز» منتشر شد، نشان داد که ۶۸ نمونه عسل آزمایش شده، حاوی رادیوسزیوم در سطوح بالاتر از سه صدم بکرل در هر کیلوگرم یا تقریبا ۸۷۰ هزار اتم رادیوسزیوم در هر قاشق غذاخوری است.
خوشبختانه، اداره غذا و داروی ایالات متحده به ساینس اعلام کرده است که این میزان، به مراتب کمتر از یک هزار و ۲۰۰ بکرل در هر کیلوگرم است که آستانه ایمنی در نظر گرفته میشود.
گرچه آقای کاست میگوید که میزان ماده رادیواکتیو موجود در عسل برای سلامت انسان نگرانکننده نیست، اما اظهار میدارد که محققان نمیتوانند با اطمینان بگویند آلودگی بر زنبورها چه اثری داشته است. وی گفت: «آنچه امروز میبینیم کسر کوچکی از اشعهای است كه در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۶۰ وجود داشته است. نمیتوانیم به طور قطع بگوییم که آیا سزیوم ۱۳۷ با فروپاشی گروه زنبورهای عسل یا کاهش جمعیت آنها ارتباطی دارد یا خیر.»
© The Independent