عدم اجرای طرح طبقه‌بندی، پرداخت نکردن به‌موقع دستمزد، نبود امنیت شغلی و تبعیض، از دلایل اصلی مهاجرت کارگران متخصص از ایران به شمار می‌رود. این در حالی است که بسیاری از کشورها درهای خود را برای ورود نیروی کار متخصص خارجی بازکرده‌اند.

در همین مورد ایلنا در مورد کارگران فعال در پارس جنوبی می‌نویسد: «مشکلات در منطقه پارس جنوبی به خروج کارگران از شمول قانون کار بازمی‌گردد؛ خروج از شمول قانون کار، اجازه «اصلاحات ساختاری و اساسی» نمی‌دهد اما حتی اصلاحات جزئی نیز علی‌رغم وعده‌های بسیار به ثمر ننشسته است! سال ۹۹ به پایان رسیده اما معیشت و زیست کارگران متخصص پارس جنوبی، حتی به‌اندازه ارزنی بهبود نیافته است.»

قرار بود از اولین ماه‌های سال ۹۹ طرح طبقه‌بندی برای پیمانکاری‌ها اجرا شود، اما سال به پایان رسید و هیچ‌کدام از وعده‌ها اجرایی نشد. در سال جاری نیز مجدداً وعده داده شد که این طرح اجرایی می‌شود، اما به گفته کارگران شاغل در پارس جنوبی، آنها به وعده جدید هم خوش‌بین نیستند.

یکی از کارگران بخش تعمیرات در گفتگو با ایلنا می‌گوید: «دستمزد ما پیمانکاری‌ها به‌مراتب کمتر از رسمی‌هاست؛ از مزایای مزدی هم خبری نیست؛ پاداش‌هایی که آن‌ها می‌گیرند، نصیب ما نمی‌شود؛ از آن مهم‌تر، گاهی دستمزد کارگران پیمانکاری با هفته‌ها و حتی ماه‌ها تأخیر پرداخت می‌شود.»

از سوی دیگر، اگر کارگران تصمیم بگیرند تشکلی ایجاد کنند و نسبت به تبعیض اعتراض کنند، به بهانه عدم نیاز به‌سادگی تعدیل می‌شوند. برای مثال در اسفندماه، کارگران پیمانکاری چندین بار، نسبت به کیفیت نامطلوب غذا اعتراض کردند اما صدایشان به جایی نرسید. غذای رسمی‌ها کیفیت بسیار بالاتری دارد حتی سالن‌های غذاخوری و سلف‌سرویس‌های آن‌ها مرتب‌تر است. آن‌ها در یک محیط لوکس می‌نشینند و غذای خوب می‌خورند اما غذای ما را با وانت می‌آورند به کارگاه و دست‌به‌دست توزیع می‌کنند.

این وضعیت در حالی رخ می‌دهد که کشورهای دیگر درهای خود را برای جذب نیروی متخصص خارجی بازکرده‌اند. در این شرایط بسیاری از کارگران در تلاش هستند تا با مهاجرت شرایط زندگی و شغلی خود را بهبود ببخشند. مشکلات معیشتی و اقتصادی و در کنار آن، معضلات صنفی در ایران، شوق به مهاجرت را در میان این گروه افزایش داده است.