آخیش، چه داغه!

این‌جا در بریتانیا، ما دوست داریم در مورد هوا صحبت کنیم. در واقع ما به این ویژگی شهره هستیم. همچنین ما با دیدن صفحات اول روزنامه‌ها و پست‌های رسانه‌های مجازی که موج گرما را به عنوان یک موقعیت ویژه برای تفریح همه‌ی خانواده جشن می‌گیرند، تمایل داریم بگوییم «آخیش، چه داغه!»

اما همین حالا، دمای هوا بیش از آن چیزی است که درباره‌اش حرف بزنیم و یا روی تیترش کلیک کنیم. برای دومین تابستان پیاپی، با بالا رفتن جیوه در دماسنج‌ها، رکوردها به هم می‌ریزد. البته بسیاری از ما، از لم دادن در آفتاب، بویژه اگر در تعطیلات باشیم لذت می‌بریم، اما هوای مناطق گرمسیری در خانه موضوع دیگری است. چنین هوای داغ و چنین موج گرما، جایی برای جشن گرفتن ندارد. در واقع، زنگ هشداری هستند به اینکه بحران اقلیمی و تغییرات آب و هوایی، وقوع چنین رویدادهای آب وهوایی را بیشتر و شدیدتر می‌کنند.

جهان برای اولین بار شاهد بسیاری از رویدادهای اقلیمی و شکسته شدن آخرین رکوردها بوده است. اداره «مت» پیش بینی می‌کند که سال ۲۰۱۹ یکی از داغ‌ترین سال‌های ثبت شده و ماه ژوئیه داغ‌ترین ماه خواهد بود.

امسال بحران اقلیمی به موضوع عمومی اصلی تبدیل می‌شود. سطح نگرانی عمومی هیچ‌گاه تا این حد بالا نبوده و نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد که تقریبا ۷۰ درصد بریتانیایی‌ها خواستار اقدامات سیاسی فوری برای مقابله با آن هستند. ما شاهد پیشرفت‌های واقعی و وعده‌های سیاسی دلگرم کننده بوده‌ایم. بریتانیا اولین اقتصاد بزرگ است که نسبت به اهداف توافقنامه تغییرات آب و هوایی پاریس در سال ۲۰۱۵، در راستای حذف گازهای گلخانه‌ای تا سال ۲۰۵۰، متعهد شد.

اما ما هنوز به اقدامات بیشتری نیاز داریم. اگر ظرف چند سال آینده کاری برای حذف سریع و عمیق گازهای گلخانه‌ای و احیای طبیعت نکنیم، دیگر هوایی که ما قبلا «شدید» می‌خواندیم، طبیعی جلوه می‌کند و یک سری پیامدهای غیرطبیعی برای ما، فرزندانمان و نسل‌های آینده به همراه می‌آورد.

زمانی که طبیعت رنج می‌کشد، انسان و حیات وحش هر دو رنج می‌کشند. اگر اقدامی نکنیم، یکی از شش گونه جانوری در معرض انقراض قرار می‌گیرد و تولید محصول در مناطق آسیب دیده کاهش خواهد یافت و به تأمین مواد غذایی جهانی و همچنین زندگی و معیشت بعضی از فقیرترین مناطق جهان صدمه می‌زند. اینها به همراه بیماری و کمبود آب، سبب درگیری و جنگ می‌شود که خود منجر به افزایش مهاجرت و بی ثباتی جهانی خواهد شد. اگر فقط بخواهیم حرف بزنیم و عمل نکنیم، اوضاع بد و بدتر خواهد شد.

تعیین هدف ساده‌ترین بخش کار است. ما اکنون نیاز داریم که نخست وزیر جدیدمان به سرمایه گذاری و رویه‌های رسیدن به هدف متعهد باشد و به مشارکت‌مان در این بحران آب وهوایی هر چه زودتر خاتمه دهد.

همانطور که او دولتش را شکل می‌دهد، خبرهای خوشایندی شنیده‌ایم. اگر نشست اقلیمی ۲۰۲۰ (کنفرانس احزاب) در بریتانیا برگزار شود، وزیر آب و هوا، کلر پری، به عنوان پرزیدنت نشست اقلیمی ۲۰۲۰ منصوب خواهد شد.

اما نیاز داریم که موضوع تغییرات آب وهوایی اولویت اول تمام وزرا باشد و برای هزینه‌های انرژی پاک و سبز به بررسی نیاز داریم.

تنها با اقدام سریع و زود می‌توان اطمینان حاصل کرد که از فروپاشی آب وهوایی اجتناب می‌کنیم و سیاره‌مان را پیش از آن‌که دیر شود، نجات می‌دهیم.

* گارت ردموند ـ کینگ، رئیس تغییرات آب وهوا در بنیاد جهانی برای طبیعت (بنیاد جهانی حیات وحش سابق) است.