در شهر آیش‌شتت در ایالت باواریا، بین سده‌های ۱۵ و ۱۸ میلادی، حدود ۴۰۰ بی‌گناه را به اتهام جادوگری شکنجه کردند و سپس کشتند.

محاکمه‌کنندگانِ این به اصطلاح جادوگران، برای تشخیص بی‌گناه یا مقصربودن متهمان، روش‌های خاص خودشان را داشتند.

از جمله آزمون‌های محلی برای تشخیص مقصر، استفاده از «سربندهای بُرنده» بود. در این آزمون، بند فلزی گل‌میخ‌داری را محکم دور سر قربانی می‌بستند.

در دوران شکار جادوگران، حدود ۶۰ هزار نفر را در اروپا کشتند که حدود ۲۵ هزار نفر از این تعداد در سرزمین آلمان جان باختند. بیشتر آنها زن بودند اما در میان آنها، مردان و کودکان هم بودند.

به مدت حدود ۴۰۰ سال، کلیسای کاتولیک آیش‌شتت در این باره سکوت کرده بود و حرفی نمی‌زد؛ اما اکنون گرگور ماریا هنکه، اسقف این شهر قول داده است لوح یادبودی در کلیسای جامع محلی نصب کنند. اسقف آیش‌شتت با صدور بیانیه‌ای، اعلام کرد آن رویدادها «زخم خونباری در تاریخ کلیسای ما است. کنشگران سال‌ها بود که از کلیسا می‌خواستند گناه خود را بپذیرد و منتظر صدور چنین بیانیه‌ای بودند.

ولفرام کاستنر، هنرمند اهل مونیخ و پژوهشگر پیشین اسقف‌نشین آیش‌شتت می‌گوید: خوب است که سرانجام از لاک سکوت بیرون آمده‌اند ولی کافی نیست.

آقای کاستنر از سال ۲۰۱۷ که به دست‌نوشته‌های اصل بازجویی‌های آن دوران در آیش‌شتت دست یافت، کارزاری را آغاز کرد. او چنان از اتفاق‌های آن دوران حیرت‌زده شده بود که تصمیم گرفت مردم را از آن آگاه کند.

از جمله کارهای او در این کارزار این بود که در میدان بیرون کلیسای جامع شهر، با صدای بلند، سرنوشت قربانیان آن دوران را برای مردم می‌خواند.

یکی از قربانیان جادوگرسوزی در سال ۱۶۲۷ ارزولا بونشاب، همسر ۳۶ ساله شهردار بود که او را پس از دستگیری ۲۰ روز شکنجه کردند.

خانم بونشاب، سرانجام به اتهام‌های خود اعتراف کرد و از جمله پذیرفت که جنازه‌های کودکان را نبش‌قبر می‌کرده است، با شیطان مرتکب زنا می‌شده است و زهر به خورد دیگران می‌داده است. در نتیجه به سوختن در آتش محکوم شد اما قبل از سوزاندن او را گردن نزدند.

محاکمه جادوگران، طبق سنت‌ها، در دادگاه‌هایی انجام می‌‌شد که با کلیسا پیوند مستقیم نداشت. کنشگران اما می‌گویند کلیسا هم مقصر بود زیرا از تعالیم کلیسا در مورد جادوگران و شیطان، برای متهم‌سازی بی‌گناهان استفاده می‌کردند.

کارزار دیگری را هم کشیش بازنشسته آلمانی، هارتموت هگلر از سال ۲۰۱۱ به راه انداخت. در ۹ سالی که از آغاز آن می‌گذرد، بیش از ۵۰ شهر بابت نقش‌ خود در جادوگرسوزانی عذرخواهی کرده‌اند.

آقای هلگر در مصاحبه با روزنامه تایمز گفت: کلیسا از جنبش اصلاح دینی، به وحشت افتاده بود و هدف از محاکمه جادوگران، مقابله با این جنبش بود.

او افزود به آنهایی که از آیین کاتولیک خارج می‌شدند «برچسب همدستی با شیطان می‌زدند» و این کار موثر بود.