گزارشی جدید می‌گوید کلیسای انگلستان با بخشش کودک‌آزاران بعد از اظهار ندامت، به آن‌ها اجازه می‌دهد تا به کار خود ادامه دهند به جای آن که به فکر محافظت از کودکان باشد. 

تحقیق مستقلی درباره آزار جنسی کودکان گفت بین سال‌های ۱۹۴۰ تا ۲۰۱۸، ۳۹۰ کشیش یا کسانی که در موقعیت‌های مورد اعتماد کلیسا مشغول به کار بوده‌اند به جرایم جنسی علیه کودکان محکوم شده‌اند. 

این گزارش که روز سه‌شنبه منتشر شد اظهار داشت: «فرهنگ کلیسای انگلستان باعث شده است تا کلیسا به مکانی برای اخفای کودک‌آزاران مبدل شود. احترام به خود کلیسا و کشیش‌های آن، ترس و تابوی پیرامون بحث درباره جنسیت و محیطی که در آن متجاوزان از قرار معلوم بیش از قربانیان پشتیبانی می‌شدند، باعث ایجاد موانعی شد که بسیاری از قربانیان توان مقابله با آن را نداشتند.» 

این تحقیق مستقل درباره آزار جنسی کودکان می‌گوید بسیاری از اعضای این کلیسا به عفو و بخشش به عنوان «واکنشی مناسب به اظهار ندامت و گناهکاری» نگاه می‌کنند. 

این گزارش به پرونده تیموتی استوری اشاره کرد که بعد از اظهار «ندامت برای هر کار اشتباهی که کرده است» دوباره اجازه یافت به کار خود با کودکان ادامه دهد. 

او اکنون در حال تحمل ۱۵ سال حبس به خاطر جرایم متعددش، از جمله تجاوز به کودکان است. 

این گزارش گفت: «بعضی از رهبران مذهبی از عفو و بخشش برای توجیه واکنش نامناسب خود به اتهامات بهره می‌جویند. گناهکارانی که توبه می‌کنند باید به خاطر گناه خود با عواقب قانونی آن مواجه شوند و باید جلوی آن‌ها را از دسترسی به محیطی که امکان ارتکاب مجدد جرم دارند گرفته شود.»

مدارکی که توسط این تحقیق بررسی شد نشان می‌دهد به بعضی از قربانیان توسط کارمندان کلیسا فشار آورده شده است تا متجاوز خود را ببخشند که خود باعث بروز آسیب بیشتر به آن‌ها شده و موجب می‌شود آن‌ها احتمالا دوباره با آن فرد ارتباط داشته باشند. 

این گزارش گفت: «آن‌ها ممکن است خود را سرزنش کرده و فکر کنند اگر مایل به بخشش نباشند دیگران محکوم‌شان خواهند کرد.» 

این تحقیق همچنین درباره مراسم اعتراف اظهار نگرانی کرد چرا که باعث ایجاد «محرمانگی کامل» درخصوص اطلاعات اظهار شده توسط فرد معترف می‌شود. 

مشاوران پاسداری از کلیسا گفتند خیلی نادر است کسی در طول اعتراف به سوءاستفاده جنسی از کودکان اقرار کند اما گروه حمایت از قربانیان ادعا می‌کند اتهامات متعددی در این جلسات مطرح شده که به مقامات ذی‌ربط انتقال نیافته است. 

این تحقیق دریافت که وقتی شکایتی رسمی تنظیم می‌شود، در کلیسای انگلستان از متهمان تجاوز حمایت بیشتری از قربانیان می‌شود که باعث تشدید آسیب آنان شده است. 

این گزارش گفت تیموتی استوری در طول دو پرونده کیفری خود حمایت و نظارت کامل و ادامه‌داری را از سوی کلیسا شاهد بود در حالی که بعضی از قربانیان او «فکر نمی‌کردند کسی حرف آن‌ها را باور کند و احساس می‌کردند در این راه تنها و بدون هر گونه حمایتی هستند». 

اتهامات مبنی بر آزار جنسی دخترانی ۱۳ ساله، که او از طریق کار در کلیسا با آن‌ها آشنا شد، به سال ۲۰۰۷ برمی‌گردد وقتی او در کلیسای لندن از جانب یک سازمان مبلغ مذهبی به عنوان مشاور جوانان مشغول به کار بود. 

در سال ۲۰۰۹ او به یکی از اسقف‌های ارشد اعتراف کرد با دختری ۱۶ساله که از طریق یک مراسم مذهبی مسیحی با او آشنا شده است ارتباط جنسی داشته ولی آن اسقف به سایرین گفت او «در واقع مرد خوبی است که می‌تواند کشیشی کارآمد باشد». 

بعد از آن که استوری در سال ۲۰۱۴ به خاطر جرایم‌ دیگری در خصوص آماده کردن دختران جوان برای آمیزش جنسی محکوم شد، چندین قربانی دیگر نیز پا پیش گذاشته و او را افشا کردند و درنهایت او در سال ۲۰۱۶ به خاطر سه فقره تجاوز و دیگر جرایم جنسی علیه دخترانی که در کلیسای لندن با آنان آشنا شده بود، به زندان افتاد. 

تحقیق مستقل درباره آزار جنسی کودکان به موارد دیگری نیز اشاره کرد که واکنش کلیسا در قبال آن‌ها «کاملا نامناسب» بوده است. این گزارش گفت بعد از آن که کشیش ایان هیوز در سال ۲۰۱۴ به خاطر دانلود هشت هزار تصویر نامناسب کودکان، از جمله ۸۰۰ عکس بسیار مستهجن، محکوم شد، اسقف پیتر فورستر گفت او در «دیدن تصاویر مستهجن از کودکان» گمراه شده بود. 

این تحقیق دریافت در بعضی موارد حتی حمایتی علنی  نیز از کشیش خاطی ابراز شده است، از جمله درباره پیتر بال، اسقف سابق که در سال ۲۰۱۵ از پسران نوجوان برای تمایلات جنسی خود بهره می‌جست.  

به گفته این تحقیق، لرد جورج کاری، اسقف اعظم سابق کانتربری «اصلا نمی‌توانست اتهامات علیه بال را باور کند و در حمایت خود از این اسقف علنا ثابت قدم بود». 

این گزارش «قبیله‌گرایی» را به عنوان مشکل اصلی کلیسای انگلستان نقل کرد  که باعث ایجاد وفاداری نامتناسبی شده که حفاظت از کودکان را نادیده می‌گیرد. 

تحقیق مستقل درباره آزار جنسی کودکان می‌گوید: «گناهکاران توسط همکاران‌شان حمایت می‌شدند، همکارانی که قصد بازگشت آن‌ها را به کلیسا داشتند بدون این که هر گونه دغدغه‌ای برای رفاه و محافظت از کودکان و نوجوانان آسیب‌پذیر داشته باشند.» 

قدرت محوله به کشیش‌ها نیز عامل نگران‌کننده دیگری است، چرا که فرهنگ «احترام و تسلیم» موجب‌ عدم‌پاسخگویی به سازمان‌های مستقل ذی‌ربط می‌شود. 

این تحقیق همچنین از باور رایج در میان کشیش‌ها هشدار داد که معتقدند ایمان و اخلاقیات یک کشیش باعث می‌شود ارتکاب آزار جنسی توسط او غیرممکن شود یا خیلی احتمال کمی داشته باشد و به همین سبب هر گونه گزارش آزار، بدون تحقیقات و بررسی کنار گذاشته می‌شود. 

این گزارش افزود: «نگرانی اصلی بسیاری از کشیش‌های ارشد این بود که از شهرت و اعتبار کلیسا پاسداری کنند، که بر حفاظت از قربانیان برای آن‌ها رجحان داشت. کشیش‌های ارشد معمولا از گزارش اتهامات به سازمان‌های ذی‌ربط خودداری کرده و ترجیح می‌دادند تا حد ممکن در داخل مجموعه خود به وضعیت فرد متهم رسیدگی کنند. این باعث اخلال در تعقیب‌های کیفری و محاکمات قانونی می‌شد و به بعضی از متجاوزان اجازه داد از چنگال قانون بگریزند.» 

تحقیق مستقل درباره آزار جنسی کودکان می‌افزاید: «فرهنگ ترس و محرمانگی درباره جنسیت در کلیسا باعث فراهم آوردن محیطی برای سوءاستفاده شده چرا که کودک‌آزاری به اشتباه با همجنسگرایی آمیخته می‌شود.» 

این گزارش که شامل هشت پیشنهاد است، می‌گوید گرچه تمهیدات بهتری در جهت حفاظت از کودکان اتخاذ شده است اما هنوز راه درازی باقی مانده تا اعتماد قربانیان را مجددا به دست آورد. 

پروفسور الکسیس جی، دبیر این تحقیق گفت: «طی چندین دهه، کلیسای انگلستان در مراقبت از کودکان و نوجوانان آسیب‌پذیر از متجاوزان جنسی ناکام مانده است. اگر تغییراتی واقعی و پایدار انجام شود، حیاتی است که کلیسا نحوه واکنش به اتهامات وارده از جانب قربانیان را بهبود ببخشد و همواره از این قربانیان به نحوی مناسب حمایت کند. تیم ما و من امیدواریم این گزارش و پیشنهادهای آن باعث کمک به این تغییرات شود تا مطمئن شویم چنین اشتباهاتی هرگز در آینده اتفاق نخواهد افتاد.»