ماجرای قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین هم‌چنان در فضای سیاسی ایران محل بحث‌ها و جدل‌های فراوان است.

چندی قبل بود که سخنان محمود احمدی‌نژاد و افشاگری او از این قرارداد ۲۵ ساله ، باردیگر موضوع همکاری‌ها با چین را بر سر زبان‌ها انداخت. 

جواد ظریف، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران،  به مجلس رفت و ناچار به شنیدن انتقادهای برخی نمایندگان درباره این معاهده تجاری شد.

پس از آن هم مقامات وزارت‌خانه تحت امر جواد ظریف به کرات ناگزیر به دفاع از این قرارداد و آشکار کردن بخش‌های گوناگون آن شدند.

عباس موسوی،سخنگوی وزارت خارجه ایران، در واکنش به حجم عظیم ادعاهای کذب در فضای مجازی نسبت به تدوین یک نقشه راه ۲۵ ساله بین ایران و چین هم مدعی شده است که « بر اساس توافق سال ۱۳۹۴ روسای جمهوری اسلامی ایران و جمهوری خلق چین، دو کشور صراحتا اراده سیاسی خود را برای توسعه و تعمیق راهبردی روابط بیان داشته و تصمیم گرفتند یک نقشه راه جامع ۲۵ ساله بین دو کشور تدوین شود».

سخنگوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی گفته که « پیش نویس اولیه این سند با مشارکت نهادهای تخصصی دو کشور تهیه شده و هم اکنون در مرحله مذاکره قرار دارد».

این مقام دولتی البته تاکید کرده است که « پس از نهایی شدن مذاکرات، این سند برای طی مراحل قانونی به نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی تقدیم خواهد شد».

عباس موسوی، سخنگوی وزارت خارجه ایران، هم‌چنین ادعا کرده است که «ایران و چین می‌توانند با همکاری یکدیگر مقابل قدرت های سنتی و سلطه گر غربی مقابل قلدرها ایستادگی کنند».

این ادعای عباس موسوی در حالی‌ بیان می‌شود که همین امروز خبری مبنی بر هشدار رئیس «اف‌بی‌آی» آمریکا نسبت به خطرات امنیتی چین برای ایالات متحده آمریکا در رسانه‌ها منتشر شد.

موسوی هم‌چنین  ادعاهایی همچون «اجاره جزایر ایرانی در خلیج فارس»، «انحصار فروش نفت با قیمت پایین» و «استقرار نیروهای مسلح»  را «مضحک» دانست که به گفته او حتی ارزش «تکذیب کردن» هم ندارد.

سخنگوی وزارت خارجه ابراز امیدواری کرده که سند  همکاری ایران و چین در آینده نزدیک «نهایی» شود و تاکید کرده که «تا قبل از نهایی شدن مذاکرات هیچ متنی اعتبار ندارد و لذا از رسانه‌ها درخواست می‌شود از بازنشر متونی که با اهداف و اغراض مختلف تهیه و منتشر می شوند، خودداری نمایند».

پنهان‌کاری مقامات جمهوری اسلامی ایران درباره این سند همکاری ۲۵‌ساله بین ایران و چین انتقادهای زیادی را به دنبال داشت. آخرین ولیعهد ایران نیز یکی از کسانی بود که اعتراض خود را نسبت به ابعاد فاجعه‌آمیز این قرارداد طولانی مدت مابین دو کشور اعلام کرد.