رقابت‌های کشتی آزاد و فرنگی قهرمانی جهان در سال جاری از روز شنبه ۲۲ شهریور در زاگرب، پایتخت کرواسی، آغاز می‌شود؛ جایی که برای نخستین‌بار هفت کشتی‌گیر ایرانی با دوبنده تیم‌هایی غیر از ایران، روی تشک‌ حاضر خواهند شد.

در سال‌های اخیر، هم‌زمان با افزایش فشارهای سیاسی و اجتماعی و همچنین تشدید بحران‌های اقتصادی در ایران، موج مهاجرت مردم، از جمله ورزشکاران، به کشورهای دیگر شدت گرفت. این روند در ورزش ایران به‌ویژه کشتی، که ورزش اول و سنتی ایرانیان محسوب می‌شود، نمود بیشتری داشت. اعمال محدودیت‌ها و قوانین مذهبی‌ــ‌سیاسی خاص علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی، در اردوهای این رشته نیز طی این سال‌ها، باعث مهاجرت گسترده‌تر کشتی‌گیران نسبت به رشته‌های ورزشی دیگر، شد.

در همین چارچوب، حضور کشتی‌گیران ایرانی در تیم‌هایی غیر از تیم ملی کشورشان در رقابت‌های جهانی امسال رکورد تازه‌ای ثبت کرده است و بررسی فهرست شرکت‌کنندگان در مسابقات جهانی زاگرب نشان می‌دهد شش کشتی‌گیر آزاد و فرنگی ایرانی برای کشورهای مختلف و یک فرنگی‌کار هم در قالب تیم پناهندگان، به میدان خواهند رفت.

در کشتی آزاد و در وزن ۶۵ کیلوگرم، پیمان بیابانی که مدال طلای جوانان جهان را برای ایران را کسب کرده بود، حالا در مسابقات جهانی کرواسی برای کشور کانادا به میدان خواهد رفت.

در وزن ۷۴ کیلوگرم، محمد متقی‌نیا برای اسپانیا در مسابقات قهرمانی جهان کشتی می‌گیرد و محسن سیر نیز در وزن ۱۲۵ کیلوگرم برای آلمانی‌ها مبارزه خواهد کرد.

در رقابت‌های کشتی فرنگی قهرمانی جهان نیز از هفته آینده علی ارسلان، دارنده مدال طلای جهان در وزن ۷۲ کیلوگرم، برای چندمین سال متوالی با پرچم صربستان مبارزه می‌کند و عارف محمدی در ۶۳ کیلو و شاهین بداغی در وزن ۸۲ کیلوگرم، هم امسال برای اولین‌بار با دوبنده تیم ملی قطر به میدان خواهند رفت.

این در حالی است که جمال والی‌زاده، کشتی‌گیر وزن ۶۰ کیلو فرنگی، برای تیم پناهندگان اتحادیه جهانی کشتی مبارزه خواهد کرد.

طی سال‌های اخیر، شیوه انتخاب کشتی‌گیران برای حضور در تیم‌های ملی ایران و نحوه برگزاری چرخه انتخابی در رشته‌های آزاد و فرنگی، در فدراسیونی که تحت مدیریت علیرضا دبیر‌ــ از چهره‌های نزدیک به رهبر جمهوری اسلامی و فرماندهان سپاه پاسداران‌ــ اداره می‌شود، با اعتراض گسترده ده‌ها مربی و کشتی‌گیر روبرو بوده است؛ روندی که خود یکی از عوامل اصلی مهاجرت کشتی‌گیران ایرانی به شمار می‌آید.

در تازه‌ترین نمونه، پویا دادمرز، ملی‌پوش سبک‌وزن کشتی فرنگی ایران، سه‌شنبه گذشته با انتشار مطلبی در اینستاگرام، به تصمیم‌های فدراسیون علیرضا دبیر اعتراض کرد. او در حالی کنار گذاشته شد که با وجود پیروزی در چرخه انتخابی تیم ملی و کسب سهمیه حضور در مسابقات جهانی، تنها یک هفته مانده به آغاز رقابت‌ها، از تیم خط خورد.

دادمرز یادآوری کرد که پس از حمید سوریان، نخستین مدال‌آور ایران در وزن‌های سبک کشتی فرنگی، بوده است و نوشت: «امسال در مسابقات آسیایی و یک تورنمنت، عملکرد خوبی نداشتم و گفتند باید انتخابی بدهم. دو ماه پیش انتخابی دادم و برنده شدم، اما حالا یک هفته قبل از مسابقه که باید حریفان جهانی‌ام را آنالیز کنم، می‌گویند باید تمرین کنی تا ببینیم آماده‌ای یا نه!»

این دارنده مدال‌های نقره و برنز جهانی در ادامه، ضمن آرزوی موفقیت برای هم‌تیمی‌هایش، افزود: «وقتی چنین حرفی را تنها چند روز مانده به یک مسابقه مهم به تو می‌زنند، اعتمادبه‌نفس از بین می‌رود. هر کسی را این‌طور تحت فشار بگذارند، طبیعی است که از نظر روحی و روانی آسیب ببیند.»

تصمیم علیرضا دبیر در اسفند سال گذشته برای برگزاری مسابقاتی با عنوان «جام باشگاه‌های کشتی آزاد جهان» در تهران که تورنمنتی غیررسمی است و ستارگان مطرح کشتی جهان در آن شرکت ندارند، هم با انتقاد شماری از مربیان و اهالی کشتی ایران مواجه شد. از جمله این منتقدان محمد بنا، سرمربی سابق تیم ملی کشتی فرنگی ایران و پرافتخاترین مربی تاریخ کشتی ایران، بود که ضمن «من‌درآوردی» خواندن این مسابقات و با اشاره به اینکه چنین مسابقاتی «نه هویت حقیقی دارد و نه اعتبار»، از بی‌توجهی دبیر به کشتی فرنگی انتقاد کرد.

بنا که در المپیک ۲۰۱۲ لندن همراه با تیم کشتی فرنگی ایران موفق شد با درخششی خیره‌کننده، به سه طلای المپیک دست یابد و نامش را به‌عنوان معمار کشتی فرنگی و برترین مربی قرن ایران ثبت کند، در اینستاگرام نوشت: «برای تهیه بلیت هواپیما، ویزا، هتل و جوایز دلاری کشتی‌گیرانی که هیچ سطحی در دنیا ندارند، هزینه زیادی کردید، ولی برای کشتی فرنگی هیچ سهمی در نظر نگرفتید. چرا هر رئيس فدراسیون آزادکاری که می‌آید، فرنگی را به حاشیه می‌برد؟ در صورتی که نتایج فرنگی نشان می‌دهد که متن و بطن ماجرا است.»

با وجود این موارد، مقام‌های نظامی و امنیتی جمهوری اسلامی در یک دهه گذشته و به‌خصوص از زمان اعتراض‌های ۱۴۰۱ به بعد، تلاش کردند تا جای ممکن، چهره‌های وابسته به نظام و مدافعان سرکوب‌های حاکمیتی را در راس فدراسیون‌های ورزشی قرار دهند و با پرونده‌سازی و تهدید ورزشکاران و مدیران مستقل، از گسترش اعتراض‌ها به حوزه ورزش جلوگیری کنند. به همین دلیل هم افرادی مانند مهدی تاج، علیرضا دبیر، هادی ساعی، احسان حدادی، میلاد تقوی، جواد داوری، عبدالمهدی نصیرزاده و علیرضا پاکدل سکان هدایت فدراسیون‌ها در پرطرفدارترین رشته‌های ورزشی را در دست گرفتند.