صمیمه امیری، فعال حقوق زنان که پس از سقوط افغانستان به‌دست طالبان به پاکستان پناه برد، با چشمانی اشک‌بار و گلویی بغض‌‌گرفته از وضعیت دشوارش در پاکستان می‌گوید. او از ترس بازداشت به دست پلیس پاکستان ناچار شده در یکی از دست‌شویی‌های این کشور پنهان شود.
او می‌گوید: «بدبختانه پلیس پاکستان هر روز به خانه مهاجران افغان حمله می‌کند، مهاجرانی را که اسناد و ویزا ندارند دستگیر می‌کند و آن‌ها را جمع‌آوری می‌کند تا اخراج کند.»
صمیمه تاکید می‌کند که در پاکستان منتظر رسیدگی به پرونده مهاجرتی‌اش است، اما فشار روزافزون پلیس برای اخراج مهاجران افغان فضای زندگی را برای آنان تنگ کرده است.
او گفت: «من از دست پلیس پاکستان فرار کردم و در دست‌شویی پنهان شدم. از شما خواهش می‌کنم که لطفا مهاجرانی را که از سال ۲۰۲۱ به پاکستان پناه آورده‌اند اذیت نکنید. این‌ها منتظر بررسی پرونده‌های‌‌شان هستند و این مهاجرین هیچ کاری به سیاست و دولت پاکستان ندارند.»
صمیه تنها نیست. هزاران شهروند افغانستان پس از سقوط کشور به‌دست طالبان به پاکستان و ایران پناه برده‌اند. اینک اما بسیاری از این پناهجویان در آستانه بازگردانده شدن به افغانستان قرار دارند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
عبدالمطلب حقانی، سخنگوی وزارت مهاجرین و عودت‌کنندگان رژیم طالبان، اعلام کرده است که در ماه آوریل سال جاری، ۱۳۸ هزار و ۹۸ نفر از مهاجران افغان به این کشور بازگشته‌اند. از این میان، ۱۰۴ هزار و ۸۹ نفر از پاکستان، ۳۴ هزار و ۹ نفر از ایران و بیش از یک‌هزار و ۱۰۰ نفر نیز از ترکیه به افغانستان برگشته‌اند.
او روز شنبه، سیزدهم اردیبهشت، گفت که در همین مدت، دو هزار و ۷۴۳ زندانی افغان نیز از زندان‌های مختلف پاکستان آزاد شده و به کشور بازگشته‌اند.
بخش عمده این آمار، به مهاجرانی مربوط است که کشورهای میزبان آنان را اخراج کرده‌اند.
حکومت پاکستان از اول آوریل روند اخراج مهاجران افغان فاقد اسناد قانونی را آغاز کرده است. عارفه (نام مستعار) یکی از دادستان‌های زن در حکومت پیشین افغانستان، از جمله کسانی است که اکنون در شهر راولپندی پاکستان زندگی می‌کند. او نزدیک به سه سال است که در این کشور به سر می‌برد اما حالا از خطر اخراج اجباری به افغانستان به‌شدت نگران است.
او به ایندیپندنت فارسی می‌گوید: «من با خانواده خود از ترس طالبان به پاکستان فرار کردم. سخت‌گیری پلیس پاکستان بالای (به) مهاجران افغان بسیار زیاد شده است. من اگر خدای ناخواسته به افغانستان اخراج شوم، زندگی من به (با) خطر مواجه می‌شود. من به چندین کشور جهت پناهندگی ثبت‌نام کرده‌ام و کارهای من جریان دارد.»
عارفه ابراز امیدواری می‌کند که هرچه زودتر وضعیت پناهندگی‌اش روشن شود تا بتواند همراه با خانواده‌اش پاکستان را ترک کند.
در همین حال، رژیم طالبان اردوگاهی موقت برای مهاجران افغان در نزدیکی گذرگاه تورخم، در استان ننگرهار در شرق افغانستان، اعمار (بنا) کرده است. این اردوگاه «عمری» نام دارد و طالبان گفته‌اند که شهرداری کابل با هزینه ۱۶ میلیون افغانی آن را ساخته است و پنج هزار و ۳۲ متر طول (مساحت) دارد.
از زمان آغاز موج دوم اخراج مهاجران افغان از پاکستان تا اینک، در مجموع ۳۴ کودک در اردوگاه عمری به دنیا آمده‌اند. سیدمحمد شاهد، مسئول کمیته صحی (بهداشت و سلامت) تورخم، گفته است که از میان این نوزادان دو تن از طریق عملیات (با عمل جراحی) و بقیه به گونه عادی (طبیعی) متولد شده‌اند. او افزوده که به تمامی مادران و نوزادان خدمات صحی لازم ارائه شده است.
در همین راستا، نور جلال جلالی، وزیر صحت (بهداشت) عامه طالبان، نیز به‌تازگی در راس هیئتی به استان ننگرهار سفر کرده است تا وضعیت صحی مهاجران در این گذرگاه را بررسی کند.
روند اخراج مهاجران افغان از پاکستان و ایران شدت گرفته و پیامدهای اقتصادی این روند نیز زندگی بازگشت‌‌کنندگان را دشوار کرده است. یکی از این پیامدها افزایش قیمت کرایه و گرو (رهن) خانه در شهرهای کلان افغانستان است. این موضوع سبب شده است تعداد بسیاری از مهاجران بازگشتی شب و روزشان را زیر چادر و در شرایط بسیار سخت سپری کنند.
