یکشنبه، ۹ مهر (یکم اکتبر)، ویدیو تازه‌ای در شبکه‌های اجتماعی از نحوه عجیب مرمت چمن تخریب‌شده ورزشگاه آزادی در تهران، به سرعت پربازدید شد و پس از بازنشر این ویدیو در رسانه‌های عربستان سعودی که از کیفیت پایین چمن و شیوه بدوی ترمیم آن شگفت‌زده شده بودند، نیمار جونیور، ستاره برزیلی الهلال، هم مسئولان ورزش جمهوری اسلامی ایران را به‌سخره گرفت. 

همزمان، معاون دادستان تهران با حضور در ورزشگاه آزادی و نمونه‌بردای از چمن برای انجام تحقیقات قضایی درباره اهمال مدیران ورزشگاه، اخباری را که علت تخریب ناگهانی چمن را «آبیاری آن با آب آلوده دریاچه‌های آزادی و چیتگر» بیان می‌کردند، تایید کرد.

نیمار، از فنی‌‌ترین و محبوب‌ترین بازیکنان دنیای فوتبال که سه‌شنبه این هفته در چهارچوب هفته دوم لیگ قهرمانان آسیا، باید همراه با تیم الهلال، روی چمن ورزشگاه آزادی مقابل تیم نساجی مازندران مسابقه دهد، در شبکه ایکس (توییتر سابق) و زیر ویدیو گره‌زنی چمن آزادی که در صفحه رسمی لیگ برتر فوتبال عربستان سعودی بازنشر شده بود، همراه با دو شکلک «تاسف» و «خنده»، نوشت: «این ناممکن است!»

صفحه رسمی لیگ برتر فوتبال عربستان سعودی هم که این ویدیو را پوشش داد، در خصوص آن نوشت: «این ورزشگاه آزادی، سه‌شنبه میزبان بازی نساجی و الهلال است!!! فاجعه‌آمیز...»

چمن باکیفیت و یکدست ورزشگاه ۵۲ ساله «آریامهر» که پس از انقلاب ۵۷ به «ورزشگاه آزادی» تغییر نام داد، با شروع فصل جدید لیگ برتر ایران، ناگهان دچار خشکی و گودی‌های عمیق شد و کار به جایی رسید که در مسابقه تیم‌های پرسپولیس و النصر عربستان سعودی در هفته اول لیگ قهرمانان آسیا، مهدی ترابی، ستاره پرسپولیسی، به‌دلیل وجود ناهمواری‌های ممتد چمن، در دقایق آغازین بازی دچار مصدومیت شد و ستاره‌های تیم عربستان سعودی، از جمله مارسلو بروزوویچ، نیز پس از پایان بازی گفتند: «تاکنون چنین چمن افتضاحی را حتی در فقیرترین کشورهای دنیا ندیده بودیم و فقط مراقب بودیم که مصدوم نشویم و امیدواریم دیگر به اینجا برنگردیم.»

چندین پایگاه خبری در ایران، ازجمله ایسکانیوز و سایت فوتبالی، در روزهای اخیر در گزارش‌هایی مشترک درباره علت اصلی تخریب ناگهانی چمن آزادی نوشته‌اند: «به منظور صرفه‌جویی در هزینه، چمن ورزشگاه آزادی را با آب دریاچه قایقرانی آزادی آبیاری کردند و به همین دلیل، چمن باکتری گرفته و ۶۰ میلیارد تومان هزینه اصلاح آن شده است. از طرفی، این مسئله موجب شده تا سطح آب دریاچه قایقرانی [هم] پایین بیاید و قایق‌های تیم ملی قایقرانی به گل بنشینند. به همین دلیل، تیم ملی قایقرانی از برنامه‌های تمرینی خود جا مانده و هزینه جبران این برداشت آب حدود ۴۰ میلیارد تومان پیش‌بینی شده است، زیرا برای بالا آمدن سطح آب دریاچه آزادی، از دریاچه چیتگر آب منتقل کرده‌اند. اما آب انتقالی از چیتگر نیز دارای حشرات مختلفی بوده و مجموعه آزادی را مملو از پشه‌های یک‌روزه کرده است. از طرف دیگر، به دلیل پایین آمدن سطح آب دریاچه چیتگر، ماهی‌های دریاچه مرده‌اند و جنازه‌شان روی آب است...»

مجید اصغربیگی، پیمانکار ورزشگاه تمرینی پرسپولیس، نیز سوم مهر با تایید اشتباه و اهمال مدیران ورزشگاه آزادی، تصریح کرد: «متاسفانه در نگهداری چمن ورزشگاه آزادی اصولی عمل نشده و چمن ورزشگاه اکنون به بیماری‌های قارچی مبتلا شده است.»

این آبروریزی بزرگ بی‌شک سه‌شنبه و پس از حضور فوق‌ستاره‌های باشگاه الهلال روی چمن آزادی، مجددا بازتابی گسترده‌تر در دنیا خواهد یافت و همین امر نیز مسئولان قضایی جمهوری اسلامی ایران را بر آن داشته است تا  با اعزام معاون دادستان تهران به ورزشگاه آزادی، درباره جزئیات اقدام مزبور و برای برخورد با متخلفین، تحقیق کنند.

تسنیم نوشته است که ولی‌الله مهبودی، معاون دادستانی تهران، یکشنبه، ۹ مهر، دو روز مانده تا برگزاری دیدار نساجی و الهلال، در ورزشگاه آزادی حضور یافت تا در خصوص «استفاده از آب دریاچه آزادی برای آبیاری چمن این ورزشگاه و آلودگی آن» تحقیق کند و به همین دلیل، از چمن، خاک و آب دریاچه نمونه‌برداری شد.

در ماه‌های اخیر و در پی فرسوده شدن بخشی از سکوهای ورزشگاه صدهزار نفری آزادی، قطعی مداوم برق میان بازی‌های لیگ برتر، و سپس نابودی چمن ورزشگاه، شمار زیادی از شهروندان، خاصه ورزشکاران و خبرنگاران ورزشی در ایران، نظام جمهوری اسلامی را بابت اینکه در ۴۵ سال اخیر از ساخت یک مجموعه ورزشی چندمنظوره در حد مجموعه آزادی ناتوان بوده و اینک ماه‌‌ها است که تماشاگران نمی‌توانند به تماشای مسابقات فوتبال بروند، هدف انتقاد و تمسخر قرار دادند.

مجموعه ورزشی آریامهر با ۵۲ سال قدمت، همچنان تنها مجموعه استاندارد چندمنظوره در ایران محسوب می‌شود. نکته مهم ماجرا نیز این است که مراحل ساخت این مجموعه عظیم، شامل یک ورزشگاه صدهزار نفری، دو ورزشگاه سرپوشیده ۱۲ هزار نفری، یک پیست دوچرخه‌سواری سرعت استاندارد بین‌المللی، یک دریاچه مصنوعی و چندین سالن ورزشی دیگر، صرفا در طول یک سال، در ۱۳۵۰ ساخته و سپس میزبان رقابت‌های جام ملت‌های آسیا و بازی‌های آسیایی شد، اما مسئولان ورزشی نظام جمهوری اسلامی که اکثر آن‌ها سوابق نظامی و امنیتی دارند، در سال‌های اخیر حتی از بازسازی بخش‌های تخریب‌شده و مراقبت از چمن آن ناتوان بوده‌اند.