در آستانه دومین سال سقوط افغانستان به دست طالبان، شماری از فعالان مدنی و نخبگان سیاسی افغانستان در آلمان نشستی تحت نام «همگرایی و هماهنگی» برگزار کردند و بر انسجام بیشترعلیه تفکر طالبانی تاکید کردند. 

در این نشست که روز شنبه دهم تیر (اول ژوئیه)، در دانشگاه دوسلدورف آلمان برگزار شده بود، ده‌ها فعال مدنی، نخبگان سیاسی و شماری از مقام‌های حکومت پیشین افغانستان شرکت کرده بودند. 

در این نشست یک روزه که در چهار «پنل» برگزار شد، بیشترین تمرکز روی پنل اول در مورد فایق آمدن بر اختلاف‌های قومی و یک دست شدن در برابر دشمن مشترک (طالبان)، نقاط مشترک و چالش‌های فراروی همگرایی بود. پنل‌های دوم در مورد زخم‌های جنگ، ابعاد روانی- اجتماعی آن و مصالحه بود و همچنین پنل‌های سوم و چهارم به انسجام زنان و اینکه زنان افغان در تبعید چطور می‌توانند به زنان دیگر در افغانستان کمک کنند و همچنین به راه‌های تسهیل همگرایی و اولویت‌های مشترک پرداخته بود.

شرکت‌کنندگان این نشست به صورت واحد، طالبان را دشمن مشترک مردم افغانستان خواندند و تاکید کردند که این گروه، علاوه بر انحصارگرایی قومی، به حذف زبان، فرهنگ و اقوام دیگر پرداخته است. 

به گفته برگزارکنندگان این نشست، راهی که اکنون طالبان در پیش گرفته‌اند، به یک جنگ میان قومی دیگر در افغانستان ختم می‌شود و این گروه با عقب‌نشینی از سیاست‌های غلطشان باید از چنین جنگ داخلی جلوگیری کنند. 

فهیم فطرت، فعال مدنی و از شرکت‌کنندگان نشست همگرایی و هماهنگی در دوسلدورف آلمان، می‌گوید که اگر طالبان به گزینه‌های نرم وقعی نگذارند، افغانستان بار دیگر وارد جنگ خطرناک قومی می‌شود. 

او تاکید کرد: «ما نیاز داریم به رسیدن به یک صلح اجتماعی -سیاسی و برای تامین عدالت اجتماعی سیاسی. ما نیاز داریم که اتحاد بیشتر میان افغانستانی‌های خارج از کشور به‌وجود بیاید و بعد این اتحاد را انتقال بدهیم به درون افغانستان.» 

با این حال، حسین یاسا، استاد دانشگاه و از شرکت‌کنندگان دیگر این نشست گفت که طالبان یک جریان و رژیم نامشروع است و در برابر آن‌ها هرنوع مقاومت فیزیکی، فرهنگی و سیاسی مشروع است. 

یاسا گفت: «در حال حاضر، محدودیت‌هایی برای مقاومت مسلحانه مسقتیم با طالبان وجود دارد و واقعیت‌های افغانستان باید در نظر گرفته شود، اما می‌توانیم به مبارزه‌های مدنی دیگر خود در برابر طالبان ادامه دهیم.» 

از سویی دیگر، بخشی از این نشست بر این تمرکز داشت که چگونه می‌شود در دهه هفتاد اقوام مختلف در افغانستان که به صورت فیزیکی با هم درگیر جنگ بوده‌اند، از یکدیگر بخشش بطلبند، از گذشته‌شان درس بگیرند و گام‌های موثری برای آینده بردارند.

روح‌الله امین، از شرکت‌کنندگان این نشست، گفت: «ما نیاز داریم که شنیده شویم. ما این شایستگی را داریم که زخم‌ها و دردهای ما شنیده شود و درک شود. ما نباید اجازه دهیم که خودمان و رنج‌هایمان همیشه مورد ارزیابی، نقد و تمسخر و حتی نادیده‌گرفته‌شدن قرار گیرد.» 

نشست هماهنگی و همگرایی در آستانه دو سالگی سقوط افغانستان به دست طالبان برگزار می‌شود. طالبان در دو سال گذشته، قدرت را در افغانستان به انحصار خود درآورده و در اداره‌های دولتی هیچ‌کس جز اعضای این گروه حضور ندارد. این گروه همچنان زبان فارسی را از تابلوهای شهر و دانشگاه‌ها حذف کردند و نامه‌های رسمی دولتی را از زبان فارسی به پشتو تغییر دادند. بازداشت و شکنجه نظامیان حکومت پیشین افغانستان به دست طالبان، بازداشت فعالان مدنی و دختران معترض و وضع محدودیت علیه زنان از جمله محروم کردن آن‌ها از آموزش و کار مسائل دیگری است که همواره انتقادهای ملی و بین‌المللی را به همراه داشته است. اما این گروه با گذشت دو سال از سلطه‌شان بر افغانستان نه تنها از این سیاست‌ها عقب‌نشینی نکرده‌اند، بلکه هر روز بر وضع این محدودیت‌ها افزوده‌اند.