ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه، با آغاز بزرگ‌ترین جنگ اروپا پس از جنگ جهانی دوم، روی آینده خودش و کشورش قمار کرد.
شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهوری چین، احتمالا می‌تواند تاثیر قابل‌ملاحظه‌ای در نتیجه این جنگ داشته باشد.
اما آیا او می‌تواند به این بحران پایان دهد؟ و آیا واقعا مایل است چنین کاری کند؟ این‌ها سوال‌هایی است که با سفر رئیس‌جمهوری چین به مسکو، به ذهن خطور می‌کند و نشریه تلگراف در مطلبی به قلم رولند اولیفنت به این سوال‌ها می‌پردازد.
گفت‌و‌گوهای مستقیم بین اوکراین و روسیه ماه‌ها پیش به بن‌بست رسید، و در حال حاضر احتمال اینکه هر یک از دو طرف امتیازی بدهد که طرف دیگر بپذیرد بعید به نظر می‌رسد.
به عقیده نویسنده تلگراف، دو راه وجود دارد که شی ممکن است بتواند این گره کور را باز کند.
اول اینکه به پوتین بگوید واقع‌بین باشد و بپذیرد هرگز نمی‌تواند پیروز این جنگ باشد و وقت عقب‌نشینی «آبرومندانه» رسیده است.
این پیامی است که اوکراین و متحدان غربی‌اش علنی از شی خواسته‌اند به پوتین برساند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
برای هرگونه موفقیتی، شی باید آماده باشد فشار دیپلماتیک بیاورد. روس‌ها باید امتیاز قابل‌ملاحظه‌ای بدهند، احتمالا بیشتر مناطقی را که اشغال کرده‌اند پس بدهند.
اولیفنت در ادامه می‌افزاید شی باید از اوکراینی‌ها هم بخواهد برخی از اهدافی را که برای این جنگ مطرح کرده‌اند رها کنند، که احتمالا با کریمه شروع می‌شود‌ــ البته شی در این بخش نفوذ کمتری دارد.
چین، میانجی صلح
اکنون شی نفوذ فوق‌العاده‌ای بر مسکو دارد و چین به‌تازگی نشان داده است در میانجی‌گری صلح نیز مهارت دارد.
دولت چین در ماه جاری توانست میان ایران و عربستان سعودی آشتی دوباره برقرار کند.
اما تصورش دشوار است بتواند گزینه تشویقی یا تنبیهی به مسکو ارائه کند که پیش‌تر دیگران ارائه نکرده باشند.
نویسنده مقاله معتقد است راه دوم این است که موضعی روشن بگیرد، بپذیرد که نتیجه این جنگ در میدان نبرد مشخص می‌شود، و به پوتین آنچه برای پیروزی لازم دارد بدهد.
این بازتابی از همان هدف غرب است که می‌خواهد وقتی زمان مذاکره فرا رسید، اوکراین در موقعیت بهتری قرار داشته باشد.
اولیفنت در ادامه می‌نویسد اما این به معنای پریدن داخل باتلاقی است که شی در یک سال گذشته سعی کرده است از آن اجتناب کند.
چنین تصمیمی می‌تواند روابط چین با بزرگ‌ترین شرکای تجاری‌اش را به خطر بیندازد و این کشور را وارد جنگ نیابتی با غرب کند و اعتبارش به‌عنوان بازیگری بی‌طرف را از بین ببرد.
از سویی، هیچ تضمینی وجود ندارد که راه دوم جواب بدهد.
به عقیده اولیفنت، با توجه به این موانع، دور از ذهن نیست که شی قصد امتحان راه ناممکن را نداشته باشد.
ماه گذشته، وزارت خارجه چین یک نقشه راه ۱۲ ماده‌ای برای صلح منتشر کرد.
نقشه راهی که راه را نشان نمی‌دهد
چین با هدف کاهش تنش و در نهایت دستیابی به آتش‌بس، خواستار ازسرگیری گفت‌و‌گوهای صلح می‌شود‌ــ اما هیچ نقشه راهی برای این کار ارائه نمی‌دهد.
چین از حق حاکمیت صحبت می‌کند اما به عقب‌نشینی روسیه اشاره‌ای نمی‌کند.
تنها پیشنهادهای واضح و آشکارش همان‌هایی است که همه با آن موافق‌اند‌ــ تایید توافق صادرات غلات برای ادامه جریان تامین غذای جهان، محکومیت تهدید و استفاده از سلاح‌های هسته‌ای، حمایت از آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای حفاظت از نیروگاه‌های هسته‌ای غیرنظامی.
نویسنده مقاله تلگراف معتقد است با این حساب، شاید رئیس‌جمهوری چین به‌رغم سخنان گرمش در مورد شراکت و همکاری نامحدود، واقعا قصد نداشته باشد به متحدش کمک زیادی بکند.
پوتین هنگام بدرقه شی از مسکو امیدوار است حمایت چین را برای پایان این جنگ با شرایط مدنظر روسیه به دست آورده باشد.
اما شاید در مورد نیت متحدش اطمینان چندانی نداشته باشد و از خودش بپرسد فایده این مشارکت و همکاری چیست.
