زندانيان را با پاداش دادن به رفتار درست و بر اساس نظام امتيازی تحت ارشاد قرار میدهند.

طبق اسنادی از حزب كمونيست چين كه به بيرون درز كرده است حكومت اين كشور مسلمانان اويغور و ساير اقليت‌های قومی را با استفاده از فناوري‌های پيش‌بينی و زندان‌های اردوگاهی هدف مراقبت‌های شديد تا حد زير نظر داشتن آن‌ها در دستشويی قرار داده است.

طبق اين اسناد، مظنون‌ها را اغلب پيش از آن كه جرمی مرتكب شوند از طريق «برنامه‌های ديجيتالی مراقبت سراسری» شناسايی میكنند و حتی كاربران برخی برنامك‌های تلفن همراه را برای دستگير كردن مشخص میكنند.

افراد دستگير شده به محض آن كه مورد بازجويی قرار گرفتند و در زندان استقرار يافتند در شبكه‌ای در استان سين‌جيانگ كه دولت چين مدعی است «مراكز كارآموزی و آموزش حرفه‌ای» هستند تحت مغزشويی سامان‌مند قرار میگيرند.

در اين برنامه ارشاد بابت «آموختن مطالب عقيدتی»،«رعايت انضباط» و «مطالعه و تمرين» و هم‌چنين آموختن سبك زندگی مثل «اصلاح به موقع موی سر و ريش» امتياز میدهند.

زندانيان را فقط هنگامی از اردوگاه آزاد میكنند كه امتياز كافی به دست آورده باشند حتی در اين صورت هم ممكن است برای «آموختن مهارت‌های كاری» به مركز ديگری اعزام شوند.

به نظر میرسد اين اسناد رسمی كه به دست انجمن بين‌المللی روزنامه‌نگاران تحقيقی رسيده است بر سخنان زندانيان پيشين اين اردوگاه‌ها صحه میگذارد كه از بلاهايی گفته بودند كه در آن جا بر سرشان آمده بود.

ارژان قربان كه قوميت قزاقی دارد از جمله اين افراد است كه برای ديدار مادرش به چين برگشته بود و پليس او را به اتهام اعمال مجرمانه در خارج از كشور دستگير كرد. او را درون سلولی حبس كردند، گفتند نبايد «اعمال مذهبی» مثل نماز خواندن انجام دهند، او را وادار كردند روی چارپايه پلاستيكی بنشيند و نگذاشتند كه ريش بگذارد. آن‌هايی را كه نافرمانی میكردند ۲۴ ساعت در اتاق بسیار سردی حبس انفرادی می‌کردند یا وادار به چمباتمه نشستن می‌کردند.

آقای قربان که به مدت نه ماه در حبس بود می‌گوید: «این کارها آموزش نیست تنبیه محض است. مثل حیوان با من رفتار کردند».

یادداشت‌های یکی از بلندپایگان امنیتی استان سین‌جیانگ نیز جزو این مجموعه اسناد است که در آن شرح داده است چطور جلوی فرار زندانیان را بگیرند، چطور وجود این اردوگاه‌ها را مخفی نگه دارند و چطور تمام وجوه زندگی زندانیان را تحت نظر و مراقبت نگه دارند.

در این یادداشت آمده است: «محل تخت‌خواب دانش‌جویان، محل استقرار آن‌ها در صف، محل نشستن آن‌ها در کلاس و محل استقرارشان در کارگاه آموزش مهارت‌ها باید ثابت باشد و به هیچ وجه نباید تغییر کند.»

« برای بیدارشدن، حضور و غیاب، شست‌وشو، رفتن به دستشویی، سازماندهی و انجام کارهای خانه‌داری، غذا خوردن، مطالعه، خوابیدن، بستن درها و غیره باید طبق ضوابط رفتاری و الزامات انضباطی باشد».

در اسناد دیگری مشخص شده است که بسیاری از زندانیان در واقع خلافی مرتکب نشده‌اند و هدف از مراقبت دیجیتالی « جلوگیری از مشکلات قبل از وقوع آن‌ها» است.

این اقدامات طبق نظام موسوم به بستر عملیات مشترک یکپ‍ارچه(آیجاپ) انجام می‌گیرد که برای رصد کردن همگان طراحی شده است.

در «آیجاپ» که توسط پیمانکار نظامی دولتی ساخته شده است فهرستی از اسامی افرادی نگه‌داری می‌شود که مظنون به شمار می‌آیند مثل اسامی هزاران امام جماعت «غیرمجاز» و وابستگان آن‌ها که در نهادهای دولت چین ثبت‌نام نکرده‌اند.

رفتار مظنونانه یا افراطی را به قدری کلی تعریف کرده‌اند که شامل مسافرت به خارج، درخواست دعا کردن از دیگران یا استفاده از برنامک‌های خارج از نظارت دولت در تلفن همراه می‌شود.

ریان توم کارشناس سین‌کیانگ در دانشگاه ناتینگهام می‌گوید: «درهیچ جای دیگر در جهان مطلقاً سابقه نداشته است که  آدم را به خاطر استفاده از رایانه راهی اردوگاه‌های بازپروری کنند».

سفارت چین در بریتانیا این اسناد را «اخبار دروغین» خواند و وجود هر گونه «به اصطلاح زندان‌های اردوگاهی» را تکذیب کرد.

در بیانیه سفارت چین آمده است: «مراکز کارآموزی و آموزش حرفه‌ای برای جلوگیری از تروریسم تشکیل شده‌اند»

« این اقدامات بازدارنده برای حذف گروه‌های مذهبی نیست و آزادی مذهب در سین‌جیانگ کاملاً مورد احترام است».

سفارت چین همچنین ادعا کرد« برخی از افراد در غرب برای آن که بهانه‌ای برای دخالت در امور داخلی چین داشته باشند راجع به سین‌جیانگ به چین تهمت و افترا می‌زنند».