انستیتوی تحقیقات صلح اسلو، روز چهارشنبه اعلام کرد که محبوبه سراج، فعال حقوق زن از افغانستان و نرگس محمدی، فعال حقوق بشر ایرانی را به‌صورت مشترک برای دریافت جایزه نوبل صلح نامزد کرده است. 

نرگس محمدی از سال‌ها به این‌سو در زندانِ سیاسی جمهوری اسلامی ایران به‌سر می‌برد، اما محبوبه سراج اکنون در افغانستان زندگی می‌کند و خواستار تعامل جهان و مردم افغانستان از راه گفت‌وگو با طالبان است.

سراج در چندین گفت‌وگوی تلویزیونی، تاکید کرده که راه حل مشکل افغانستان، از راه گفتگو و تعامل با طالبان میسر می‌شود و از طالبان نیز خواسته است تا با زنان افغانستان گفت‌وگو کنند. 

محبوبه سراج یک هفته پیش در مصاحبه با رسانه کانادایی «سی‌بی‌سی» نیز تاکید کرد منزوی کردن طالبان، به شهروندهای عادی و فقیر افغانستان صدمه می‌زند. او در این اظهارات، زنان افغانستان را، که پس از به‌قدرت رسیدن مجددِ طالبان در این کشور از همه عرصه‌های زندگی عمومی حذف شده‌اند، در اولویت قرار نداد. 

انستیتوی تحقیقات صلح اوسلو که محبوبه سراج را به‌عنوان نامزد جایزه صلح نوبل معرفی کرد، از حامیان گفتگو با طالبان است و توجه جهان به وضعیت بد بشری در افغانستان را در اولویت می‌داند. این مرکز تحقیقاتی در مقاله‌ای که با هدف معرفی سراج منتشر شد نیز چنین نوشت: «گزینه‌های جاگزین طالبان در افغانستان اندک‌اند و الزاما از نظر مشارکت دموکراتیک، رعایت حقوق بشر و مبارزه با فساد، بهتر از طالبان نیستند.»

این در حالی است که شمار دیگری از فعالان سیاسی و اجتماعی زن در افغانستان، که ائتلاف زنان افغان برای تغییر را تشکیل داده‌اند، خواستار اقدامات جدی سازمان ملل متحد و جامعه جهانی برای کنار زدن طالبان و تشکیل یک حکومت جدید با حضور زنان در افغانستان هستند.

شکریه بارکزی، سفیر پیشین افغانستان در نروژ، اخیرا در گفت‌وگو با ایندیپندنت فارسی گفت در تفکر طالبان زنان هیچ جایگاهی ندارند و به همین دلیل این گروه علاوه بر وضع محدودیت‌های بی‌شمار بر زنان افغانستان، حتی به زنانی که در راس هیات عالی رتبه بین‌المللی به این کشور می‌روند نیز بی‌حرمتی می‌کنند. 

بارکزی همچنین تاکید کرد که خواست اساسی او و ائتلاف زنان افغان برای تغییر، پایین آوردن طالبان از اریکه قدرت و جا باز کردن برای رهبری زنان در افغانستان است.

در همین حال، نامزدی محبوبه سراج، به عنوان یکی از فعالان زن افغان که حامی تعامل با طالبان است، در حالی که از سوی برخی از کاربران فضای مجازی به فال نیک گرفته شد، از سوی شمار زیادی از فعالان زن، به‌ویژه زنانی که در یک سال‌ونیم گذشته با راه اندازی اعتراض‌های خانگی و خیابانی علیه طالبان ایستادند با انتقادهای گسترده روبرو شد.

برخی از این فعالان حقوق زن، روز پنجشنبه در اعتراض به نامزد شدن محبوبه سراج برای جایزه صلح نوبل، از عملکردهای او در مورد زنان افغانستان انتقاد کرده و او را به سفید نمایی جنایات طالبان متهم کردند.

محبوبه سراج، در یک سال‌ونیم حاکمیت طالبان در افغانستان زندگی می‌کند و بنیانگذار سازمانی به‌نام شبکه زنان افغانستان است. او در یک مصاحبه تلویزیونی در پاسخ به پرسش یک شهروند افغانستان که از او پرسید چرا در اعتراضات خیابانی زنان علیه طالبان شرکت نکرده است، گفت: «من به زنان معترض گفتم اگر بتوانند هزار نفر زن را برای تظاهرات آماده کنند، آن وقت من در کنار آنها خواهم ایستاد.» این سخن محبوبه سراج، به‌شدت مورد انتقاد زنان معترض قرار گرفت زیرا آنان در یک سال‌ونیم گذشته تنها گروه‌هایی بودند که در داخل افغانستان با پذیرفتن خطر بازداشت، شکنجه و حتی مرگ، در برابر دستورهای ضد زن طالبان ایستادگی کردند تا از رسیدن طالبان به مشروعیت بین‌المللی جلوگیری کنند.

علاوه بر این، محبوبه سراج به دلیل انکار موجودیت مقاومت مسلحانه علیه طالبان نیز بارها مورد انتقاد سخت مردم قرار گرفته است. او در مصاحبه‌هایش در رسانه‌ها همواره موجودیت جبهه مقاومت ملی و دیگر گروه‌های مسلح مخالف طالبان در افغانستان را انکار کرده و ادعا می‌کند که در پنجشیر و سایر نقاط کشور امنیت برقرار است و هیچ مقاومتی علیه طالبان وجود ندارد. محبوبه سراج در صحبت‌هایش همواره وانمود کرده که نه شهروندهای افغانستان مشکل جدی با طالبان دارند و نه طالبان با شهروندها، بلکه تنها بحران اقتصادی و انزوای بین‌المللی طالبان وضعیت را در افغانستان وخیم کرده است.