دکتر بلال وهاب، کارشناس یک اتاق‌فکر آمریکایی، می‌گوید محمد شیاع السودانی، نخست‌وزیر جدید عراق، راه‌هایی برای تحکیم استقلال کشورش در مقابل دو همسایه خود، ایران و ترکیه، دارد، اما این راه‌ها دردناک و پیچیده‌اند. این در حالی است که السودانی پس از ماه‌ها بن‌بست سیاسی در عراق انتخاب شد و از تایید گروه‌های عراقی تحت حمایت جمهوری اسلامی ایران برخوردار بود.
دکتر وهاب، کارشناس «موسسه واشنگتن»، در مقاله‌ای که روز یکشنبه، ۲۷ نوامبر (۶ آذر)، در روزنامه «نشنال» ابوظبی منتشر شد، به حملات اخیر موشکی و پهپادی حکومت ایران و ترکیه به درون خاک اقلیم کردستان عراق اشاره کرد. او گفت که این حملات به کشته‌شدن شهروندان عراق و زیان‌های اقتصادی منجر شده‌اند، مردم این کشور را خشمگین کرده‌اند، و مشروعیت رهبران آن را زیر سوال برده‌اند. به گفته او، هدف تهران و آنکارا از حمله به عراق، مخاطبان داخلی در کشورهای خودشان است، زیرا نظام جمهوری اسلامی ایران درگیر خیزش مردمی است، و ترکیه هم درگیر فضای رقابتی در آستانه انتخابات سال آينده.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
اما این حملات در شرایطی انجام می‌شوند که درهای بغداد هم به روی حمله خارجی باز است. در پی حمله ترکیه در ماه ژوئیه که در آن ۹ شهروند غیرنظامی در یک مجموعه گردشگری کشته شدند، بغداد رسما از آنکارا به شورای امنیت سازمان ملل شکایت کرد. اما این بار، به‌رغم حمله‌های متعدد جمهوری اسلامی ایران، اقدام مشابهی انجام نشده است.
دکتر وهاب می‌گوید این رفتار عراق باعث شرمساری است، اما غافلگیرکننده نیست و از فساد در نظام سیاسی کشور خبر می‌دهد. او تاکید می‌کند که حکومت ایران عامدانه می‌کوشد عراق را ضعیف و وابسته نگه دارد. در عین حال، دو حزب اصلی اقلیم کردستان (حزب دموکرات و اتحادیه میهنی) هم برای تضعیف دولت مرکزی عراق تلاش کرده‌اند و می‌خواهند با دولت‌های ایران و ترکیه رابطه داشته باشند؛ واقعیتی که کار نهادهای مرکزی بغداد را دشوار می‌کند.
این کارشناس در پایان می‌نویسد: «حمله‌های همزمان ایران و ترکیه، نخست‌وزیر جدید عراق و قابلیتش را برای دفاع از حق حاکمیت کشور خود به چالش گرفته‌اند. سیاست خارجی و امنیت ملی، قوی‌ترین نقاط اتکای السودانی نیستند. اما دستورکار داخلی او که مبارزه با فساد اقتصادی و بهبود روابط بغداد و اربیل است، می‌تواند سنگ‌بنای خوبی برای دولتی باشد که قابلیت دفاع از خود داشته باشد. سطح و عمق فساد در میان نخبگان و دولت، منجر به سلسله وفاداری‌های غیرمیهن‌دوستانه‌ای شده است که عراق را در مقابل تهدیدهای امنیت ملی فلج می‌کند. در عین حال، همکاری امنیتی بهتر بین بغداد و اقلیم کردستان می‌تواند مرزهای کشور را تحکیم کند و بهانه‌های بیشتری به همسایه‌ها ندهد. فقط اوضاع سالم و منظم درون کشور، می‌تواند به عراق امکان دهد که منطقه و جهان را برای حمایت از حق حاکمیت خود بسیج کند.»
