در پی انتشار خبر درگذشت بالرین افسانه‌ای کوبا، رئیس جمهوری آن کشور، میگوئل دیاز- کنل، با سپاس از او به‌خاطر «کارهای ماندگارش»، گفت: «آلیشا آلونسو رفته و جای او بسیار خالی‌ست، ولی میراثی بی‌نظیر بر جا گذاشت».
مراسم خاکسپاری در هاوانا ۱۹ اکتبر ۲۰۱۹
وی افزود: «او کوبا را در بالاترین جایگاه رقص در جهان قرار داد. آلیشا از تو به خاطر کارهای ماندگارت ممنونم».
آلیشا آلونسو در ۲۱ دسامبر ۱۹۲۱ با نام «آلیشا ارنستینا دلا کاریداد مارتینز دل هویو» متولد شد. نخستین بار، در سن ۱۰ سالگی به روی صحنه رفت و شیفته باله شد.
او در سال ۲۰۱۵ به بی بی سی گفت: «وقتی آدم نگاه می‌کند و می‌بیند تالار تئاتر مملو از جمعیت است، احساس سرزندگی به آدم دست می‌دهد، انگار تازه متولد شده باشی. خارق‌العاده است. بی‌نظیر است».
او در سن ۱۶ سالگی با هم‌کلاسی‌اش، فرناندو آلونسو، ازدواج کرد و آن دو به نیویورک رفتند تا برای شرکت باله کاراوان کار کنند.
در سن ۱۹ سالگی، کم‌کم بینایی آلونسو که یکی از بهترین بالرین‌های قرن بیستم به‌شمار می‌آید، رو به افول گذاشت و نورهای روی صحنه در رقصیدن راهنمای او شدند.
وقتی بالاخره رفت و آزمایش داد، معلوم شد دچار پارگی حاد شبکیه شده است. در طول دو سال پس از آن سه عمل جراحی عمده بر روی چشمش انجام شد که هر یک، دوره نقاهتی طولانی داشت. در طول این دوران، مربی‌ها به بالین‌اش می‌رفتند تا گام‌های باله را به او بیاموزند و انگشتانش را تکان می‌دادند تا بتواند از طریق شبیه‌سازی با انگشتان، حرکات باله را بیاموزد.
او در دهه چهل میلادی در قالب ستاره‌ای معروف در نقش‌های اصلی مانند «گیزل» در نیویورک و لندن ظاهر شد. در سال ۱۹۴۸ شرکت باله آلیشا آلونسو را در پایتخت کوبا پایه‌گذاری کرد که به دلیل نبود بودجه، در سال ۱۹۵۶ بسته شد.
بنا بر گزارش‌ها، پس از انقلاب از فیدل کاسترو کمک مالی دریافت کرد و باله ملی کوبا را به راه انداخت. در زندگی‌نامه‌‌ای که در سال ۱۹۸۱ از او منتشر شد، آمده است که او به کاسترو گفت، ۱۰۰ هزار دلار لازم دارد، و کاسترو پاسخ داد: «ما ۲۰۰ هزار دلار به شما می‌دهیم».
آلیشا آلونسو در کنفرانس خبری
آلونسو تا بیش از هفتاد سالگی، همچنان مشغول رقصیدن و مدیریت شرکت باله‌اش بود.
این نوشته برگردان فارسی از مقالات منتشر شده دیگری است و منعکس کننده دیدگاه سردبیری روزنامه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.
© The Independent
