مجیب الرحمن انصاری؛ روحانی زن‌ستیز و افراطی هرات

بسیاری مولوی انصاری را سلفی و عده‌ای نیز او را وهابی می‌دانند

مولوی انصاری به زن‌ستیزی مشهور است. او به‌صراحت اعلام می‌کند که بیشتر زنان به دوزخ می‌روند- Social Media

نخستین‌بار نام «مولوی مجیب الرحمن انصاری» در سال ۱۳۹۱ بر سر زبان‌ها افتاد. او در آن زمان در مقابل برگزاری کنسرت موسیقی‌ای که قرار بود در شهر هرات برگزار شود، موضع گرفت و گفت اگر در این کنسرت خون‌ها ریخته شد، مسئولیت آن بر عهده برگزارکننده‌های این کنسرت خواهد بود.

آن کنسرت برگزار نشد و مولوی انصاری به‌عنوان چهره ضدمدرن روی آنتن رسانه‌ها رفت. اما در واقعیت فعالیت‌های مولوی انصاری از اواسط دهه هشتاد شمسی شروع می‌شود.

نخستین بار او در مقابل یکی از استانداران هرات موضع‌گیری کرد و از آن پس به‌عنوان یک روحانی تندرو شناخته شد. مولوی مجیب الرحمن انصاری از روحانیون بنیادگرای هرات و جزء سلسله متولیان آرامگاه خواجه عبدالله انصاری، از مشایخ مشهور قرن چهارم هجری است.

آنان خود را انصاری و از نوادگان خواجه عبدالله انصاری می‌دانند. در هرات به این سلسله، میرهای کازرگاه (گازرگاه یا گذرگاه) می‌گویند و مورد احترام بسیاری از افراد در سراسر افغانستان هستند.

مولوی مجیب الرحمن انصاری سال‌های زیادی است که خطیب مسجد جامع انصاری در شمال شهر هرات و در جوار مزار خواجه عبدالله انصاری است. او با لحن خاص و استفاده از بیان احساساتی توانسته است پیروان زیادی را در هرات و حتی بیرون از هرات در اطراف خود جمع کند.

انصاری در اوایل دهه ۹۰ شمسی به‌شدت از سیاست‌های دولت انتقاد می‌کرد. در نتیجه زیر فشار حکومت ناگزیر شد به عربستان سعودی برود. هرچند اسم این خروج را ادامه تحصیل گذاشت. او در عربستان هم بیکار ننشست و از طریق شبکه تلویزیونی وصال حق که به زبان فارسی برنامه دارد، به نشر دیدگاه‌هایش پرداخت.

او در این شبکه تلویزیونی بیشتر علیه تشیع سخنرانی می‌کرد و بی‌دریغ آنان را روافض می‌خواند. مولوی انصاری پس از برگشت به هرات دوباره منبر مسجد جامع انصاری را به تصرف در آورد و تبلیغات خود را از این منبر شروع کرد. اما این بار با لحنی تندتر و تهاجمی‌تر نسبت به آنچه به‌زعم او و پیروانش «منکر» است، برخورد می‌کند.

مولوی انصاری تلاش می‌کند تا به‌صورت مستقیم به دولت حمله نکند اما به‌صورت غیرمستقیم نظام افغانستان را غیراسلامی می‌خواند.

از شاهکارهای تازه‌ای که مولوی انصاری انجام داد، اعلان ایجاد نهاد «امربه‌معروف و نهی از منکر» در شمال شهر هرات است. او در یکی از خطبه‌های نماز جمعه به مردم هرات هشدار داد که اگر جوانان به‌خصوص دختران و پسران را در شمال شهر هرات باهم دیده شدند یا در حال استفاده از مواد مخدر یا نوشیدن مشروب بودند، حدود شرعی را بر آنان جاری خواهد ساخت.

این بخش سخنرانی‌اش از طریق شبکه‌های اجتماعی به‌سرعت گسترش یافت. دو روز بعد، او تمامی رسانه‌ها را به نشست خبری دعوت کرد و در آن نشست خبری بار دیگر بر دیدگاه‌های خود تأکید کرد. او در این نشست خبری به هیچ‌کدام از خبرنگاران زن اجازه نداد که وارد محل نشست شوند.

مولوی انصاری به زن‌ستیزی مشهور است. او به‌صراحت اعلام می‌کند که بیشتر زنان به دوزخ می‌روند. او مخالف حضور زنان به هر بهانه‌ای در خارج از خانه است.

با گسترش ویروس کرونا در سراسر افغانستان مولوی انصاری نخستین ملایی بود که این ویروس را مختص کافران خواند. در یکی از خطبه‌های نماز جمعه‌اش ویروس کرونا را به‌عنوان رحمت الهی دانست و برخلاف ابلاغیه وزارت ارشاد و حج افغانستان مبنی بر لغو نمازهای جماعت که شامل نماز جمعههم می‌شد، بر تقویت صفوف نماز و برگزاری نماز جمعه تأکید کرد.

مولوی انصاری جمعه گذشته نماز جماعت را در فضای آزاد و با حضور هزاران شهروند هرات برگزار کرد. این مسئله واکنش تند وزارت بهداشت افغانستان را در پی داشت. تا جایی که فیروز الدین فیروز، وزیر بهداشت افغانستان، مولوی انصاری را نه عالم بلکه قاتل مردم افغانستان اعلام کرد.

با این حال مولوی انصاری به پشت‌گرمی حمایت‌های بی‌دریغ پیروانش از هیچ چیزی واهمه ندارد. او به‌صراحت خواهان بیرون راندن تمامی شیعه‌های افغانستان از مناصب دولتی است.

انصاری توانسته است تا با استفاده از احساسات مردم و ادبیات پوپولیستی بر موج بزرگی سوار شود.

البته مولوی انصاری در میان قشر آگاه و روشنفکر افغانستان جایگاهی ندارد و حتی بخشی از روحانیون هرات نیز مخالف دیدگاه‌ها و برخوردهای وی‌اند. اما انصاری با استفاده از موج پیروانش توانسته برای خود حاشیه امنی ایجاد کند.

مولوی انصاری حتی حفاظت نیروهای امنیتی از نمازهای جمعه‌اش را نیز رد کرده است و توسط پیروانش که لباس یک دست دارند و به شبه‌نظامیان ملا مجیب مشهورند، امنیت منطقه و نمازهای جمعه خود را برقرار می‌کند. خیلی‌ها در هرات انصاری را دلیل اصلی افزایش افراطی‌گری در هرات می‌دانند. شهری که به تساهل و میانه‌روی و تقریب مذاهب مشهور بود.

بیشتر از