با تداوم قطعی‌های گسترده و طولانی‌مدت برق و آب در ایران و خسارت‌های سنگینی که به زندگی روزمره و کسب‌وکار مردم وارد شده، در روزهای چهارشنبه و پنجشنبه ۲۹ و ۳۰ مرداد، موج تازه‌ای از اعتراض‌های خیابانی و شعارهای شبانه در تهران، شیراز، کازرون، اسلام‌شهر و چند شهر دیگر شکل گرفت.

تصاویر و ویدیوهایی که در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده‌اند، نشان می‌دهد ساکنان تهران در محلات مختلف از پشت‌بام‌ و پنجره‌ خانه‌هایشان، شعارهایی علیه جمهوری اسلامی و علی خامنه‌ای سر داده‌اند.  شعارهایی چون «مرگ بر دیکتاتور»، «ایرانی می‌میرد، ذلت نمی‌پذیرد»، «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران»، «وزیر بی‌لیاقت، استعفا، استعفا» و «ایرانی داد بزن، حقیقت رو فریاد بزن» در کنار شعار محوری «آب، برق، زندگی، حق مسلم ماست» نیز در تجمع‌های اعتراضی مردم در نقاط مختلف ایران شنیده شده است.

در کازرون، معترضان در واکنش به قطعی‌های پیاپی مقابل ادارات دولتی تجمع کردند و یک‌صدا فریاد زدند: «آب، برق، حق مسلم ماست.» در اسلام‌شهر نیز گروهی از مردم به خیابان آمدند و با شعار «مسئول بی‌کفایت نمی‌خواهیم» خواستار پاسخگویی مسئولان شدند.

در شیراز، صدها نفر مقابل استانداری فارس جمع شدند. گزارش‌ها حاکی از آن است که تجمع ابتدایی در اعتراض به قطع برق و آب بود، اما با دخالت نیروهای رژیم به‌سرعت رنگ‌وبوی سیاسی گرفت و معترضان شعار «آزادی، آزادی، آزادی» و «شیرازی، ایرانی، داد بزن، حقت‌ رو فریاد بزن» سر دادند و در اعتراض به قطعی مکرر آب و برق در این شهر، سرود «ای ایران» خواندند.

نیروهای حکومتی با استفاده از زور کوشیدند جمعیت را متفرق کنند، اما ویدیوهای منتشرشده نشان می‌دهد مردم مقاومت کردند و فضا برای ساعاتی متشنج شد.

این اعتراض‌ها در شرایطی رخ می‌دهد که طی هفته‌های اخیر، قطعی‌های پیاپی برق و آب زندگی روزمره مردم را به‌طور جدی مختل کرده و به کسب‌وکارهای کوچک و بزرگ هم خسارت‌های سنگینی وارد آورده است. بسیاری از واحدهای صنفی از نانوایی‌ها و کارگاه‌ها تا کارخانه‌های تولیدی، گزارش داده‌اند که ساعت‌ها تعطیل مانده و زیان مالی سنگینی دیده‌اند.

قطعی‌های ناگهانی برق همچنین باعث سوختن لوازم خانگی بسیاری از خانواده‌ها شده و مردم را با هزینه‌هایی پیش‌بینی‌نشده مواجه کرده است. علاوه بر این، خاموشی‌ها باعث گیر کردن شمار زیادی از افراد در آسانسورها، به خطر افتادن جان بیماران نیازمند اتصال به دستگاه‌های پزشکی در بیمارستان‌ها و خانه‌ها و اختلال گسترده در ارائه خدمات درمانی می‌شود.

قطع برق شبکه اینترنت و تلفن همراه در بسیاری از مناطق را هم مختل و ارتباط مردم با یکدیگر و با جهان بیرون را دشوار کرده است.

کارشناسان می‌گویند ناتوانی دولت در مدیریت بحران برق و آب حاصل سال‌ها سرمایه‌گذاری ناکافی در زیرساخت‌ها، سوءمدیریت و اولویت‌ دادن به پروژه‌های سیاسی و منطقه‌ای به جای رفع نیازهای داخلی است؛ آنچه باعث شده است شعارهایی چون «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران» همواره در اعتراض‌های مردمی شنیده شود.

مسئولان جمهوری اسلامی نه‌تنها بابت قطعی‌های پیاپی برق و آب از مردم عذرخواهی نکرده‌ و در جهت بهبود وضعیت زیرساخت‌ها اقدامی انجام نداده‌اند، بلکه با صدور قبض‌های نجومی، دردسرهای مضاعفی برای مردم ایجاد کرده‌اند.

خاموشی‌ها و قطعی‌ آب به خصوص در استان‌هایی مانند خوزستان که دمای هوا بالاتر است، مردم را در وضعیت بحرانی قرار داده‌ است، به‌ طوری‌ که برخی از آنان در شبکه‌های اجتماعی اعلام کرده‌اند که با قطع برق، به ناچار در یخچال‌ها را باز می‌کنند تا دمای بالای ۵۰ درجه هوای خانه‌هایشان را تعدیل کنند.

روزنامه شرق روز پنجشنبه ۳۰ مرداد در گزارشی با عنوان «خوزستان در محاصره گرما»، نوشت کولرهای گازی که روزگاری تنها راه نجات از دمای بالای ۵۰ درجه بودند، حالا با جهش قیمت و هزینه مصرف، به کالایی لوکس تبدیل شده‌اند.

بر اساس این گزارش، برخی خانواده‌های کم‌درآمد ناچار شده‌اند به کولرهای آبی یا پنکه‌های قدیمی بسنده کنند؛ وسایلی که در دمای بالای ۴۵ درجه عملا کارآیی چندانی ندارند. در این میان، کسب‌وکارهای فضای باز نیمه‌تعطیل‌اند، کشاورزان کار را به شب موکول می‌کنند و کارگران خدماتی هر ساعت زیر آفتاب، بهای بیشتری از سلامتی خود می‌پردازند و گرما در سکوت، معیشت خوزستان را می‌بلعد.

وضعیت در دیگر شهرها نیز تفاوت چندانی ندارد. روزنامه هفت صبح در گزارشی با عنوان «کارگران، قربانیان خاموش»، به تاثیر خاموشی‌ها بر کسب‌وکارها، صنایع و معیشت کارگران پرداخت و نوشت: «کارخانه‌هایی که باید چرخ تولید را بچرخانند، با قطعی‌های مکرر برق و کمبود گاز، نیمه‌تعطیل شده‌اند و کارگرانی که ستون فقرات این صنعت‌اند، زیر فشار معیشتی و بیکاری پنهان کمر خم کرده‌اند.»

این گزارش خاطرنشان می‌کند: «وقتی برق کارخانه‌ای قطع می‌شود، فقط ماشین‌آلات از حرکت نمی‌ایستند؛ چرخ زندگی کارگران و زنجیره تامین نیز متوقف می‌شود.»

گزارش‌ها نشان می‌دهند واحدهای صنعتی که شیفت روزانه دارند، عملا سه روز در هفته تعطیل‌اند و از شش روز کاری، فقط دو یا سه روز تولید واقعی دارند. این یعنی کاهش ۳۰ تا ۶۰ درصدی ظرفیت تولید در صنایع مختلف، از فولاد و شیشه گرفته تا سیمان و موزائیک.

مسئله‌ای که این روزها نگرانی فزاینده‌ای را ایجاد کرده، این است که با پایان تابستان و شروع ماه‌های سرد، قطعی گاز هم مزید بر علت شود. به خصوص که مسئولان جمهوری اسلامی از همین حالا زمزمه‌های قطع گاز در پاییز و زمستان را آغاز کرده‌اند. چنانچه مدیرعامل شرکت ملی گاز به‌تازگی اعلام کرد که اولویت کشور تخصیص گاز به بخش خانگی است و صنایع باید خود را آماده کنند.