تمدید زمان تصمیم‌گیری برای ورود آمریکا به جنگ؛ تصمیمی پرهزینه یا تاکتیکی هوشمندانه؟

وقفه دو هفته‌ای می‌تواند فرصتی مناسب برای آماده‌سازی افکار عمومی و نیروهای نظامی آمریکا در حمله به جمهوری اسلامی و مقابله با اقدامات تلافی‌جویانه باشد

دونالد ترامپ و بنیامین نتانیاهو-رویترز

در حالی که اسرائیل به حملات گسترده علیه جمهوری اسلامی ادامه می‌دهد و آمریکا نیز در آستانه ورود مستقیم به این درگیری است، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا، تصمیم گرفته تا صدور دستور حمله را دو هفته به تعویق اندازد.

این تصمیم به‌ویژه از آن جهت مورد توجه است که هم می‌تواند فرصتی برای دیپلماسی تلقی شود و هم نشانه‌ای دیگر از الگوی تکراری تعلل و عقب‌نشینی ترامپ در مواجهه با تصمیم‌های پیچیده باشد.

برت مک‌گورک، مقام سابق کاخ سفید و وزارت خارجه آمریکا، در گفتگویی با سی‌ان‌ان تاکید کرد: «اگر این تعلیق زمانی با ضرب‌الاجل واقعی همراه باشد، می‌تواند برای رسیدن به یک راه‌حل دیپلماتیک موثر باشد.» اما در ادامه این گزارش آمده است که سابقه عملکرد ترامپ، ازجمله در موضوعات زیرساختی، جنگ تجاری و تحریم‌های روسیه، نشان می‌دهد که اغلب ضرب‌الاجل‌های دو هفته‌ای او به اقدام مشخصی منتهی نشده‌اند.

پیش از این، شواهد همه حاکی از آن بود که ترامپ آماده صدور دستور حمله هوایی به سایت هسته‌ای فردو در ایران است؛ اقدامی که احتمال کشاندن آمریکا به جنگی دیگر در خاورمیانه را به‌شدت افزایش می‌داد، اما پس از مرور گزینه‌های نظامی او موقتا عقب نشست.

در فضای رسانه‌ای ایالات متحده آمریکا، این عقب‌نشینی به سندرم «تاکو»، مخفف جمله «ترامپ همیشه جا می‌زند»، تعبیر شده است. با این حال، تحلیلگران سی‌ان‌ان می‌نویسند که اقدام اخیر ترامپ، برخلاف گذشته، متکی بر محاسبات واقع‌بینانه‌تری است، زیرا حمله به جمهوری اسلامی می‌تواند پیامدهای عظیم انسانی، نظامی و ژئوپولیتیکی داشته باشد.

در این گزارش عملکرد باراک اوباما در سال ۲۰۱۳ نیز یادآوری شده است؛ زمانی که او برای اجرای خطوط قرمز درمورد سلاح شیمیایی از حمله به سوریه صرف‌نظر کرد و حالا بسیاری این اقدام را اشتباه می‌دانند. در عین حال، سی‌ان‌ان مدعی است که گاهی تصمیم یک رئیس‌جمهوری درمورد وارد نشدن به جنگ، به همان اندازه دستور حمله نیازمند جسارت است.

براساس این گزارش، توقف دو هفته‌ای ترامپ نه‌تنها فرصتی برای دیپلماسی ایجاد می‌کند، که این امکان را نیز فراهم می‌آورد که کاخ سفید کنترل زمان و چگونگی واکنش را مجددا به دست بگیرد، چراکه تاکنون این‌طور به نظر رسیده است که واشینگتن در حال پیروی از ریتم تهاجمی اسرائیل است.

ترامپ در بیانیه‌ای رسمی اعلام کرد: «با توجه به احتمال آغاز مذاکرات با ایران در آینده نزدیک (که ممکن است صورت بگیرد یا نگیرد)، تصمیم نهایی را ظرف دو هفته اتخاذ خواهم کرد.» با این‌حال، خبرنگار سی‌ان‌ان می‌نویسد که به‌دلیل سابقه شکست‌ ترامپ در مذاکرات قبلی با جمهوری اسلامی، احتمال حصول نتیجه ملموس اندک است.

تحلیلگران تاکید می‌کنند که، به‌دلیل ماهیت ایدئولوژیک جمهوری اسلامی، پیشنهاد ترامپ برای «تسلیم بی‌قیدوشرط» عملا برای این رژیم «قابل پذیرش نیست». آنها هشدار می‌دهند که اگر رهبران جمهوری اسلامی این‌طور تصور کنند که تهدید ترامپ جدی نیست، ممکن است اشتباه محاسباتی کنند؛ همان‌گونه که در مواردی مانند جنگ تجاری یا بحران اوکراین، عقب‌نشینی‌های ترامپ اعتبار تهدیدهای او را کاهش داد.

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

در بخش دیگری از این گزارش به واکنش‌ها در داخل اسرائیل پرداخته شده است. دولت نتانیاهو آشکارا تمایل دارد که آمریکا وارد جنگ شود. یکی از گزینه‌های احتمالی اسرائیل در صورت ادامه تعلل واشینگتن، اجرای عملیات کماندویی برای نابودی سایت فردو است. این عملیات اقدامی پرمخاطره است که توانایی اسرائیل برای اجرای مستقل آن محل تردید است.

در نهایت شبکه سی‌ان‌ان نتیجه می‌گیرد که این وقفه دو هفته‌ای ممکن است هم امکانی برای آماده‌سازی نظامی و دیپلماتیک آمریکا باشد و هم فرصتی برای ترامپ تا حمایت عمومی داخلی برای تصمیم احتمالی جنگ را تقویت کند. به‌رغم مخالفت برخی چهره‌های محافظه‌کار مانند استیو بنن و تاکر کارلسن، این احتمال هم مطرح است که پایگاه انتخاباتی ترامپ در نهایت از او حمایت کنند.

در نهایت ترامپ اکنون با جدی‌ترین بحران امنیت ملی دوران ریاست‌جمهوری‌اش روبه‌رو است. او وعده داده که اجازه نخواهد داد جمهوری اسلامی، که تهدید کرده اسرائیل را از نقشه حذف کند و آمریکا را شیطان بزرگ می‌داند، به سلاح هسته‌ای دست پیدا کند. پس چه وقفه دو هفته‌ای در کار باشد چه نه، ممکن است ترامپ در نهایت چاره‌ای جز توسل به عملیات نظامی نداشته باشد. این تصمیمی متفاوت با هر تصمیم دیگری است که ترامپ تاکنون با آن روبه‌رو بوده است، زیرا مثلا جنگ تجاری را می‌توان سه‌شنبه شروع کرد و چهارشنبه خاتمه داد، اما اگر او بمب‌افکن‌های بی-۲ آمریکا را با بمب‌های سنگرشکن به سمت فردو بفرستد، راه بازگشتی نخواهد بود.