تلاش جمهوری اسلامی برای بازگشت به سوریه از طریق اردوگاه‌های آموزشی عراق

شاهدان عینی از الانبار گفتند صدها سرباز سوری را دیده‌اند که با خودروهای شاسی‌بلند متعلق به گروه‌های شبه‌نظامی عراقی، از جمله حزب‌الله عراق، به اردوگاه‌های بیابانی منتقل شده‌اند

نیروهای حشدالشعبی در مراسم تشییع اعضای این گروه که در حمله تلافی‌جویانه آمریکا کشته شد، بغداد، ۲۵ ژانویه ۲۰۲۴‌ــ AHMAD AL-RUBAYE / AFP

در حالی که جمهوری اسلامی ایران در بحبوحه تغییرات توازن قدرت در منطقه‌ در تلاش است نفوذ نظامی و سیاسی‌اش را حفظ کند، فراری‌های نظامی سوری در اردوگاه‌هایی تحت نظارت جمهوری اسلامی در عراق می‌کوشند خود را سازماندهی کنند.

به گزارش نشریه اسرائیلی وای‌نت، جمهوری اسلامی در سکوت در حال تلاش برای بازسازی نفوذ نظامی‌اش در سوریه پس از اسد است؛ و با استفاده از نیروهای شبه‌نظامی شیعه و نیروی قدس سپاه، افراد وفادار به رژیم سابق سوریه را در اردوگاه‌هایی دورافتاده در صحرای الانبار در غرب عراق، در فاصله چند کیلومتری مرز سوریه آموزش می‌دهد تا نیرویی جدید و طرفدار تهران ایجاد کند.

پس از سقوط رژیم بشار اسد، چندین یگان نظامی وفادار به او همراه سلاح‌ها و تجهیزاتی از جمله خودروهای زرهی، تانک و توپخانه به مرز عراق گریختند. مقام‌های عراقی این تجهیزات را توقیف و نیروهای سوری را در چندین استان مستقر کردند.

آن زمان، مقام‌های عراقی گزارش دادند که بیش از ۵۰۰۰ نفر از نیروهای نظامی شامل افسران و سربازان از سوریه به عراق گریخته‌اند و اعلام کردند که تا روشن شدن وضعیت آن‌ها در سوریه، با آن‌ها به‌عنوان مهمان برخورد خواهد شد.

روز یکشنبه، رامی مخلوف، تاجر سوری و پسردایی بشار اسد، از تشکیل نیروهایی تحت عنوان «نیروهای نخبه» خبر داد. او گفت این نیروها با همکاری سهیل الحسن، فرمانده سابق نیروهای ویژه رژیم سابق که با روسیه نیز روابط نزدیکی دارد، شکل گرفته‌اند.

مخلوف در حساب رسمی‌اش در فیسبوک نوشت: «هدف این نیروها حفاظت از مردم مناطق ساحلی است، نه انتقام‌جویی.» 

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

مخلوف گفت که یک یگان ۱۵۰ هزار نفری از نیروهای ویژه و ۱۵۰ هزار نیروی ذخیره ایجاد کرده است. او همچنین مدعی شد که یک میلیون نفر دیگر در قالب «کمیته‌های مردمی» در این طرح مشارکت دارند.

شاهدان عینی از الانبار گفتند صدها سرباز سوری را دیده‌اند که با خودروهای شاسی‌بلند متعلق به گروه‌های شبه‌نظامی عراقی، از جمله حزب‌الله عراق، به اردوگاه‌های بیابانی منتقل شده‌اند.

به گفته منبعی نزدیک به دولت عراق که نخواست نامش فاش شود، یک اردوگاه آموزشی در نزدیکی شهر مرزی القائم در عراق احداث شده است.

او گفت: «اردوگاه در بیابان و تحت نظارت افسران سپاه پاسداران ساخته شده است. در این مدت، افسران سوری در منطقه جرف الصخر در جنوب بغداد، که مقر اصلی سپاه پاسداران در عراق محسوب می‌شود، پنهان شده بودند.»

او گفت آموزش در «چندین» اردوگاه وابسته به شبه‌نظامیان تحت حمایت جمهوری اسلامی انجام می‌شود و افزود «دولت عراق از این مسئله کاملا آگاه است، اما به‌دلیل حساسیت موضوع آن را انکار می‌کند».

احمد عون، تحلیلگر سیاسی سوری، گفت هدف این اردوگاه‌های آموزشی کمک به حضور جمهوری اسلامی در سوریه پس از سقوط رژیم اسد است. او گفت: «جمهوری اسلامی پس از سقوط بشار اسد، تمام حضورش در سوریه را از دست داد.»

اما عون تاکید کرد که با وجود این عقب‌نشینی، جمهوری اسلامی همچنان بخشی از نفوذش در سوریه را حفظ کرده، از جمله میان اقلیت علوی و نیروهای قبیله‌ای که برای حفظ منافع جمهوری اسلامی آموزش دیده‌اند.

او همچنین یادآور شد که سوریه متحد مهمی برای حزب‌الله لبنان بوده است. این تحلیلگر سوری گفت: «اکنون حزب‌الله برای بازسازی پس از کشته شدن بیشتر فرماندهانش و از دست دادن سلاح‌هایش در جنگ اخیر با اسرائیل، به حمایت بیشتری نیاز دارد. وضعیت سوریه نیز بی‌ثبات است، و این فرصت بزرگی برای ایران به‌ شمار می‌رود.»

عمر الکربولی، افسر بازنشسته عراقی، فعالیت‌های نزدیک مرز را «غیرعادی» توصیف کرد. او گفت: «آن‌ها بی‌تردید قادر به انتقال تجهیزات سنگین نخواهند بود، اما احتمالا با شبه‌نظامیانی مشابه نیروهای شیعه عراقی طرفدار جمهوری اسلامی مواجهیم.»

او توضیح داد که جمهوری اسلامی خواهان گسترش این اردوگاه‌ها است و افزود: «از دست دادن نفوذ به‌معنای از دست رفتن نیروی میدانی است، که اقتدار را از بین می‌برد.»

کربولی گفت: «اکنون نوبت دولت عراق است که این اردوگاه‌ها را فاش کند، اما دولت چنین نخواهد کرد. هنوز آنچه در منطقه جرف الصخر، که مقر اصلی و بزرگ‌ترین پایگاه سپاه و نیروی قدس در عراق است، اتفاق می‌افتد را فاش نکرده است. این منطقه وسیع است و همه می‌دانند درون آن چیست، اما دولت عراق اراده جدی برای دوری از درگیری‌های منطقه‌ای ندارد.»

بیشتر از جهان