بر اساس نتایج یک نظرسنجی موسسه گالوپ، از معتبرترین موسسات نظرسنجی در جهان، که روز جمعه منتشر شد، بزرگسالان متاهل بسیار شادتر از دیگران‌اند.

به گزارش سی‌ان‌ان، جاناتان راتول، پژوهشگر این نظرسنجی، درباره اطلاعات به دست آمده گفت: «این داده‌ها را هرجور تجزیه و تحلیل کنیم، می‌بینیم که متاهل بودن به میزان قابل‌توجهی ارزیابی افراد از زندگی را بهتر می‌کند.»

بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۳، از بیش از ۲.۵ میلیون بزرگسال در ایالات متحده پرسیده شد که به زندگی فعلی‌شان از صفر تا ۱۰ چه نمره‌ای می‌دهند. در مرحله بعد، محققان از پاسخ‌دهندگان خواستند سطح شادی‌ موردانتظارشان در پنج سال آینده را هم بر اساس همین طیف رتبه‌بندی کنند.

 بر اساس تعاریف این نظرسنجی،  فردی که به زندگی فعلی نمره ۷ یا بالاتر می‌داد و برای شادی موردانتظار در آینده نمره ۸ یا بالاتر را در نظر می‌گرفت، موفق تعریف می‌شد.

در بررسی اطلاعات به‌دست‌آمده در طول دوره نظرسنجی، افراد متاهل به طور مداوم سطح شادی‌شان را بالاتر از همتایان مجردشان گزارش کردند که بسته به سال‌های مختلف، بین ۱۲ تا ۲۴ درصد بیشتر بود.

این اختلاف بین مجردها و متاهل‌ها حتی زمانی که محققان عواملی مانند سن، نژاد، قومیت، جنسیت و تحصیلات را هم در نظر گرفتند، باز هم باقی ماند. به گفته پژوهشگران، اگرچه تحصیلات عاملی قوی برای داشتن شادی بیشتر در زندگی محسوب می‌شود، داده‌ها نشان داد بزرگسالان متاهلی که دانشگاه نرفته‌اند، نسبت به بزرگسالان مجرد دارای مدرک تحصیلات تکمیلی زندگی‌ را مطلوب‌تر ارزیابی کردند.

برادفورد ویلکوکس، استاد جامعه‌شناسی و مدیر پروژه ملی ازدواج در دانشگاه ویرجینیا، در این زمینه گفت: «عواملی مانند نژاد، سن، جنسیت و تحصیلات مهم‌اند اما به نظر می‌رسد وقتی صحبت از زندگی رضایتمندانه می‌شود، ازدواج بیشتر از موارد دیگر مهم است.»

او درباره نتایج به دست آمده از تازه‌ترین نظرسنجی گالوپ گفت: «همان‌طور که فیلسوفانی از جمله ارسطو نیز در گذشته تاکید کرده‌اند، ما انسان‌ها حیواناتی اجتماعی هستیم.»

ایان کرنر، یک درمانگر ازدواج و خانواده، نیز درباره نتایج به‌دست‌آمده از نظرسنجی تفاوت شادی زندگی مجردها و متاهل‌ها، گفت: «شاید خوشبختی مرتبط با ازدواج با انتظارات مردم از این مسئله ارتباط داشته باشد. در دهه گذشته، من متوجه تغییر تدریجی از تمایل به ازدواج عاشقانه به سمت ازدواج همراهانه شده‌ام، به این معنی که مردم به طور فزاینده‌ای همسرانی را انتخاب می‌کنند که بیشتر شبیه بهترین دوستانشان باشند تا یک شریک عشقی.»

او تاکید کرد: «چنین انتخابی به این معنی است که افراد بیشتری تصمیم گرفته‌اند شریک زندگی‌شان را بر اساس ویژگی‌هایی انتخاب کنند که ثبات و رضایت طولانی‌مدت را افزایش دهد نه اینکه عشقی داغ اما احتمالا زودگذر باشد.»

دکتر مونیکا اونیل، روانشناس، نیز درباره اینکه چرا به نظر می‌رسد رضایت از زندگی با ازدواج گره خورده است، گفت: «در کمترین حالت، مفهوم تعهد متضمن تجربه پیوند با دیگری است. ازدواج هم در بهترین حالت به معنای پیوند با کسی است که یک پایگاه امن و مطمئن به معنای خانه را تداعی می‌کند که در مواجهه با هرگونه ناملایماتی، می‌توان به آن پناه برد.»

او در ادامه، با تاکید بر اینکه ازدواج ناموفق احساس بهتری در زندگی ایجاد نمی‌کند، گفت: «معتقدم کسانی که ازدواجی ناموفق دارند، احتمالا کمتر از مجردها خوشحال‌اند و به طور کلی هم فکر نمی‌کنم در علوم اجتماعی بتوانیم به نقطه‌ای برسیم که بگوییم ازدواج باعث خوشبختی می‌شود یا نه.»

جاناتان راتول هم تاکید کرد: «از داده‌های به دست آمده از این نظرسنجی تازه می‌توان چیزهای زیادی آموخت با این حال اصلا نمی‌توان با اطمینان به این پرسش پاسخ داد که آیا ازدواج دلیل سطح بالاتر شادی است یا خیر. در واقع آنچه این نظرسنجی می‌گوید این است که افرادی با ویژگی‌هایی‌ که منجر به شادی پایدارتر می‌شود، افرادی‌اند که به دنبال ازدواج‌اند.»

او ادامه داد: «برای مردان، میان تاهل و کسب درآمد بالاتر ارتباط وجود دارد. پیش از این نیز در مورد دلایل احتمالی این امر بحث‌های زیادی انجام شد؛ اینکه آیا این موضوع به این دلیل است که مردان موفق‌تر، جذاب‌تر و باهوش‌تر که می‌توانند درآمد بیشتری در بازار کار داشته باشند، بیشتر احتمال دارد ازدواج کنند؟»

این محقق خاطرنشان کرد: «با این حال، کیفیت ازدواج‌ ممکن است بر اساس شرایط فردی، تغییرات اجتماعی و نگاه فرهنگی به تاهل متفاوت باشد. برای مثال، در جوامعی که ازدواج اغلب یک اجبار و ضرورت است، تاهل تاثیر کمتری بر شادی نشان می‌دهد و در جوامعی که افراد احساس می‌کنند در انتخاب موقعیت و شریک زندگی‌‌شان اختیار بیشتری دارند، رضایتمندی بیشتر است.»