هفته مد فاخر پاریس صدها دوستدار مد و زیبایی و خیاطی درجه ۱ را به این شهر کشانده است؛ جایی که هر لباس به‌تنهایی همچون یک اثر هنری درخشان روی صحنه می‌درخشد و بخش بزرگی از این تلالو کار دست هنرمندان گمنامی در آن سوی جهان است.
ژولین فورنی، طراح فرانسوی، مصمم است این صنعتگران را در کانون توجه قرار دهد. مجموعه جدید او که روز سه‌شنبه در پاریس به نمایش گذاشته شد، به‌تمامی با پارچه‌های بافت بمبئی دوخته شده‌اند. او می‌گوید این نوعی «امپریالیسم طراحی» است که خانههای مد فرانسوی اغلب این واقعیت را که پارچه‌هایشان در خارج از فرانسه تولید می‌شوند، نادیده می‌گیرند.
فورنی به خبرگزاری فرانسه گفت: «خانههای مدی که این موضوع را تایید نمی‌کنند، شاید می‌ترسند مشتریانشان را از دست بدهند. اما این بی‌معنی است؛ هند در گلدوزی در جهان شماره ۱ است. این یک چیز اجدادی است. آن‌ها از قرن شانزدهم به ماهاراجه‌ها لباس‌های طلادوزی‌شده می‌پوشانند.»
فورنی با شرکتی به نام شاناگر (Creations By Shanagar/ در زبان سانسکریت به معنای آراستن) کار می‌کند که محل استقرار آن ساختمانی به رنگ بژ در نزدیکی فرودگاه بین‌المللی بمبئی است. در آنجا ده‌ها مرد چهارزانو روی زمین نشسته و سرها را روی پارچه خم کرده‌اند. سکوت حاکم بر فضا تنها با صدای سوزن‌ها و منجوق‌ها یا چرخش پره‌های پنکه سقفی و گهگاه عبور هواپیمایی از بالای سر، شکسته می‌شود.
آن‌ها چندین دهه است که در صنعت مد اروپا، ژاپن و ایالات متحده نقشی اساسی اما نامرئی دارند.
چتن دسای، مدیر ۵۵ ساله، این مجموعه می‌گوید: «من دوست دارم با ژولین کار کنم، چرا که او استادکاری است که موضوع کار خود را به‌خوبی می‌شناسد. او رویاها و تخیلات زیادی دارد. مفاهیم و موضوع‌ها خود را برمی‌گزیند و من باید آن ایده‌ها را به گلدوزی ترجمه کنم. این تجربه بسیار چالش‌برانگیز و در عین حال بسیار پربار بوده است.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
فورنی در مقابل، درباره مجموعه زیرنظر دسای گفت: «کاری که آن‌ها بهتر از هر کسی انجام می‌دهند، گلدوزی با نخ طلا و عبور دادن آن از دل منجوق‌های شفاف برای ایجاد یک طیف رنگ است. بی‌سابقه است. این به ابریشم لباس‌‌عروس‌ها ظاهری کهن و شیک می‌بخشد که می‌درخشند، اما نه بیش از حد. مشتریان مد فاخر نمی‌خواهند شبیه درخت کریسمس به نظر برسند. من با گلدوزهای فرانسوی بزرگی کار کرده‌ام و این کار هر بار پیچیده بوده است. هرکس می‌خواهد ایده‌های خود را عملی کند و شما هرگز دقیقا به آنچه می‌خواهید، نمی‌رسید.»
پدر دسای شاناگر را در دهه ۱۹۶۰ به عنوان کارگاهی برای دوخت ساری‌های دست‌دوز و گلدوزی‌شده راه‌اندازی کرد. در دهه ۱۹۹۰، دسای به بازار فرانسه چشم دوخت و برای خلق لباس‌هایی که در نهایت بر تن کسانی چون نائومی کمپبل چشم‌ها را به خود خیره کردند، با عزالدین علیه، طراح فرانسوی‌ــ‌‌تونسی، شریک شد.
او نام مشتریان فعلی خود را فاش نمی‌کند، اما فهرست مشتریان قدیمی‌اش از محبوبیت زیاد و تقاضای بالا خبر می‌دهد؛ کسانی جون از ژان پل گوتیه، یوجی یاماموتو و دونا کاران.
حتی هالیوود نیز برای فیلم موفق «مولن روژ» در سال ۲۰۰۱ از کمک شاناگر در طراحی لباس‌های نیکول کیدمن بهره برد.
این آتلیه کارگران خود را از سراسر هند جذب می‌کند؛ مانند بیسواجیت پاترای ۳۱ ساله که از ۱۶ سالگی اینجا مشغول به کار است. او می‌گوید: «من این حرفه را در روستای خود در نزدیکی کلکته آموختم؛ چون پدرم هم همین کار را انجام می‌داد و برادر و خواهرم نیز به این کار مشغول‌اند.»
