پس از مرگ دو عضو سپاه پاسداران در شیراز و ضرب‌وجرح به «قصد کشت» دو طلبه در قم، یک عضو بسیج در کازرون به ضرب چاقو از پا درآمد.

هویت این فرد بهروز نبیئی، ۲۷ ساله اعلام شد که شامگاه پنجشنبه در کنار مسجد با چاقو هدف حمله قرار گرفت و جان باخت.

اسماعیل زراعتیان، فرمانده انتظامی شهرستان کازرون هم عاملان این حمله را دو فرد ۱۵ و ۱۸ ساله اعلام کرد و گفت انگیزه این قتل «اختلاف‌های قبلی» بوده است.

پلیس اعلام کرد دو مهاجم بازداشت و تحویل مقام‌های قضایی شده‌اند.

افراد ناشناسی نیز روز دوشنبه هشتم شهریورماه، به دو طلبه در قم حمله کردند و آنان را با لوله آهنی ضرب و شتم کردند. پلیس هم در این پرونده علت این حمله را «اختلاف شخصی» اعلام کرد.

پیش از این حمله نیز، روز اول شهریورماه رسانه‌‌ها گزارش دادند دو نیروی سپاه و بسیج در شیراز حین ماموریت دچار «حادثه» و کشته شده‌اند.

هویت این دو فرد محمد اسلامی، ۲۱ ساله و عضو سپاه، و محمد سجادی‌زاده، ۱۷ ساله و عضو بسیج، اعلام شده بود.

شامگاه پنجشنبه ششم مرداد هم یک طلبه جوان به نام مجتبی حسینی، هنگام سخنرانی در کرج به ضرب چاقوی یک مهاجم، مصدوم و به بیمارستان منتقل شد.

حدود دو ماه پیش هم امام جماعت مسجدی در اصفهان با سلاح گرم هدف حمله قرار گرفت.

این حملات بی‌ارتباط با افزایش خشم و نارضایتی‌ جامعه از عملکرد روحانیان حاکم بر ایران نیست.

مقام‌های جمهوری اسلامی سال‌هاست تلاش می‌کنند این حملات را شخصی و ناشی از اختلاف‌های فردی اعلام کنند.

چندی پیش هم فیلمی از طلبه‌ای در صداوسیما پخش شد که می‌گفت جوانی به صورتش تف کرد و باعث شد همسرش از او طلاق بگیرد.

پیش‌تر، محمدتقی فاضل میبدی، عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم گفت: «بسیاری از طلاب سعی می‌کنند با لباس روحانیت {به بازار} نروند، برای اینکه مردم» به آن‌ها «فحش» می‌دهند.

محمدرضا زائری، از روحانیون اصلاح‌طلب، در اینستاگرامش نوشته بود بارها با «توهین‌های شدید» مواجه شده است و به صورتش آب دهان انداخته‌اند.

لباس روحانیت، چادر و ریش سه نمادی‌اند که ازنظر مردم ایران به‌منزله پیوند صاحبان آن‌ها با جمهوری اسلامی است.

این پیوند در سال‌های اخیر، با دخالت سازماندهی‌شده حامیان جمهوری اسلامی به منظور دخالت در حوزه خصوصی افراد نیز بیشتر و به تشدید خشونت‌ در ایران منجر شده است.

در سال‌های اخیر، فیلم‌ها و تصاویر بسیاری از دخالت‌های این افراد در حوزه خصوصی مردم در ایران منتشر شد که اغلب با تنش لفظی و نزاع همراه بود. 

دامنه این دخالت‌ها در تابستان ۱۴۰۱ نسبت به سال‌های قبل افزایش فراوانی یافت و به تبع آن، میزان تنش‌ها و نزاع‌های مرتبط با آن نیز گسترش پیدا کرد. 

مجموع این اتفاق‌ها در جامعه ایران حکایت از تشدید خشم و نارضایتی مردم از هر آن چیزی دارد که نماد و حامی حکومت روحانیان شیعه در ایران به شمار می‌رود.