فصل اهدای جوایز سینمایی برای طرفداران سینما فرصتی برای بزرگداشت بزرگترین استعدادهای این صنعت است، اما برای طرفداران مُد، جذابیت این مراسم بیشتر در آن لباس‌های رنگارنگی است که مقابل نور فلاش دوربین‌ها به نمایش در می‌آید.
معلوم است که منظورمان جذاب‌ترین مکان جهان است: فرش قرمز.
ستارگان سینما اغلب طوری وانمود می‌کنند که گویی حضورشان بر روی فروش قرمز بدون هرگونه فشار و دغدغه بوده است، اما در پشت صحنه یک سیاسی‌بازی عظیم و معاملات پنهانی در کار است تا ستارگان از آن چند دقیقه حضورشان بر روی فرش قرمز بهره‌برداری حداکثری کنند.
ستارگان سینما واقعاً برای آن شبی که ممکن است از آن با مجسمه‌ای از طلا به خانه برگردند، یا برای لباس تن‌شان مورد تحسین یا تمسخر قرار گیرند، چگونه آماده می‌شوند؟
به گفته امیلی سانچز، لباس‌آرای حرفهای که برای امثال رنه زلوگر، گلن کلوز، و نائومی واتس لباس تهیه کرده است، این که ستاره سینما بر روی فرش قرمز چگونه جلوه کند، بستگی به خود آن ستاره و رابطه او با طراح لباسش دارد.
سانچز با توضیح این که لباس‌آرایان حرفهای اغلب هفته‌ها قبل از اعلام نام نامزدهای جوایز سینمایی با طراحان لباس ارتباط می‌گیرند، می‌گوید: «اغلب منطقی است که ستاره سینما برای انتخاب لباس برای یک رویداد بزرگ، ابتدا طراح لباس را بر اساس رابطه شخصی خود با آن و برای ارج نهادن آن رابطه در آن لحظه بزرگ، انتخاب کند.»
با این حال، این که چه کسی نامزد جایزه بشود یا نه، می‌تواند اوضاع را پیچیده کند، چرا که بسیاری از مارک‌های معروف تصمیم خود را برای ارائه لباس به یک بازیگر، زمانی می‌گیرند که معلوم شود او جزو نامزدهای دریافت جایزه هست یا نیست.
سانچز می‌گوید: «هیچ‌گاه مشخص نیست که چه کسی نامزد خواهد شد یا چه کسی در کدام رویداد شرکت خواهد کرد.»
«نام مجریان برنامه اغلب چند هفته قبل از مراسم اعلام می‌شود، بنابراین این امر عنصر دیگری را نیز به مسئله اضافه می‌کند. نشان‌های تجاری قطعاً انگیزه دارند که لباس‌هاشان را بر تن مجریان و نامزدهای جوایز کنند تا بدان ترتیب بیشترین بهره را از فرصت تبلیغاتی به وجود آمده ببرند.»
مانند اکثر دیگر موارد در صنعت مد و فیلم، به نظر می‌رسد که لباس پوشاندن بر تن یک بازیگر برای یک جایزه، بیشتر یک معامله تجاری است و گرچه سانچز درباره هزینه این معاملات چیزی فاش نمی‌کند، گزارش‌هایی در دست است که ابعاد بالقوه مقدار پول رد و بدل شده را مشخص می‌کند.
در سال ۲۰۱۷، مشخص شد که مریل استریپ پس از امتناع خانه مد شانل به پرداخت پول برای پوشیدن لباس این نشان تجاری برای مراسم اسکار، از پوشیدن آن لباس امتناع ورزید.
به گزارش ویمنز وی‌یر دیلی (Women’s Wear Daily)، کارل لاگرفلد، طراح شانل در آن زمان، گفت: «من طرح لباس را کشیدم و شروع به دوختن کردیم. … بعداً پیامکی دریافت کردم که می‌گفت: «لباس را ادامه نده. کسی را پیدا کردیم که به ما پول می‌دهد.»
به گفته جسیکا پاستر، لباس‌آرای مشهوری که کیت بلانشت، میراندا کر، و ساندرا بولوک از جمله مشتریان او بوده‌اند، پرداخت پول از سوی یک طراح به یک آدم مشهور برای پوشیدن یک لباس خاص، یک امر عادی است.
پاستر به بیزینس اینسایدر گفت: «این امر کاملاً رایج است. جواهرسازان پول پرداخت می‌کنند. کفاشان پول پرداخت می‌کنند. تولیدکنندگان تامپون عادت ماهانه پول پرداخت می‌کنند. همه به ستارگان پول پرداخت می‌کنند!»
با این حال، او هشدار می‌دهد: «اگر لباس روی تن مشتری زشت به نظر برسد، حتی ۲۵۰ هزار دلار هم پوشیدن آن را توجیه نمی‌کند.»
«اما اگر لباس زیبایی باشد و همان لباسی باشد که ستاره خودش مایل است بپوشد، چرا پول نگیرد؟»
در حالی که برای برخی کسب درآمد از پوشیدن لباس مهم است، برای برخی دیگر فرصت پوشیدن یک لباس و حتی احتمالاً صاحب شدن آن، کافی است که بازیگری لباس یک طراح لباس را بپوشد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در سال ۲۰۱۴، به لوپیتا نیونگو اجازه داده شد که لباس آبی کم‌رنگ نشان تجاری پرادا را که برای اسکار پوشیده بود، نگه دارد. گلن کلوز نیز لباس شنل‌مانند مارک کارولینا هررا را که برای مراسم سال ۲۰۱۹ پوشیده بود، هنوز در کمد لباس خود آویزان دارد.
اما سانچز می‌گوید که نگه داشتن لباس حتی برای بازیگرانی که شب اسکار برنده می‌شوند، مسلم نیست.
سانچز می گوید: «ویژه‌ترین گزینه و بالاترین افتخار، همیشه یک لباس سفارشی است که فقط برای آن رویداد دوخته شده است. در غیر این صورت، این تفاهم وجود دارد که لباس باید پس از رویداد پس داده شود.»
«من صبح یا روز بعد از یک رویداد برای جمع‌آوری جواهرات، لوازم جانبی، و لباس‌ها در خانه مشتری‌ام ظاهر می‌شوم.»
«ما حاضر می‌شویم و جادوی مد را برای نمایش جوایز اسکار ترتیب می‌دهیم، سپس به همان سرعت، روز بعد همه لباس‌ها و دیگر اقلام را پس می‌گیریم.»
میکائلا ارلانگر، لباس‌آرای حرفهای دیگری که هم با نیونگو و هم با مریل استریپ کار کرده است، موافق است و می‌افزاید که شرکت‌های معروف مختلف در تصمیم‌شان برای هدیه دادن لباس به ستاره‌ای که آن را پوشیده باشد، متفاوت رفتار می‌کنند.
ارلانگر به شبکه ای‌بی‌سی گفت: «برخی نشان‌های تجاری می‌خواهند لباس‌ها را در بایگانی خود نگه دارند.»
«این نشان‌های تجاری هستند که در این‌باره تصمیم می‌گیرند و مشتری هم در هر حال از هر جهت خوشحال است. احتمال هدیه لباس ۵۰-۵۰ است. اگر ستاره سینما برنده اسکار شود، به خاطر ارزش احساسی آن لباس برای او، مارک‌ها معمولاً لباس را هدیه می‌کنند.»
در حالی که رویدادهای فرش قرمز همیشه موقعیت‌های مهمی برای افراد مشهور برای به نمایش گذاشتن سلیقه خود در لباس پوشیدن است، این رویدادها همچنین فرصتی عالی برای آگاهی‌رسانی در خصوص مسایل اجتماعی نیز هست.
اخیراً، فصل جوایز تحت تاثیر جنبش‌های می تو (MeToo) و تایمز آپ (Time’s Up) قرار داشته است. در فرش قرمز سال ۲۰۱۸ گلدن گلوب، مد و کنشگری اجتماعی در هم آمیخت.
در اعتراضی هماهنگ علیه آزار جنسی در صنعت سینما که «سیاه‌پوشی» نام گفت، مشهورترین زنان زن هالیوود، از جمله اما واتسون و تریسی الیس راس، با انتخاب لباس‌های کاملا سیاه‌رنگ پیامی جسورانه صادر کردند.
در سال ۲۰۲۰ ستارگان توجه خود را به مبحث پایداری زیستمحیطی و تاثیری که صنعت مد بر تغییرات اقلیمی دارد، معطوف کردند.
در جوایز سال ۲۰۲۰ صنف بازیگران سینما یا اس‌ای‌جی (SAG)، جنیفر آنیستون در یک لباس قدیمی ساتن سفید نشان تجاری دیور از فصل بهار/تابستان سال ۱۹۹۹ظاهر شد، در حالی که واکین فینیکس برای تاکید بر پرهیز از اسراف، در تمام طول فصل جوایز یک تاکسیدوی نشان تجاری استلا مک کارتنی را بر روی فرش قرمز به تن کرد.
در جوایز سال ۲۰۲۰ آکادمی فیلم بریتانیا، از مهمانان خواسته شد تا برای جلوگیری از انتشار گازهای گلخانه‌ای بیشتر، بر روی فرش قرمز یا لباسی بپوشند که قبلا پوشیده‌اند، یا به جای آن لباسی را بپوشند که از قطعات لباس‌های قدیمی دوخته شده است.
سرشه رونان یکی از ستارگانی بود که با این دستورالعمل جدید همراهی کرد. او یک لباس سیاه گوچی دوخته شده از ساتن دور انداخته به تن کرد. دوشس کمبریج نیز همان لباس سفید و طلایی طراحی الکساندر مک کوئین را بر تن کرد که در سفرش به مالزی در سال ۲۰۱۲ به تن کرده بود.
سانچز می‌گوید: «پایداری زیستمحیطی در حال حاضر یک موضوع بسیار داغ است.»
«این که یک آدم معروف یک لباس نمونه را قرض بگیرد، ذاتا با پایداری زیستمحیطی همخوان است. لباس را قرض می‌گیرند، روی فرش قرمز می‌پوشند، بعد آن را برمی‌گردانند، و سپس آن لباس در نمایش‌ها یا عکاسی‌های دیگر پوشیده می‌شود.»
«لباس‌هایی که بر روی فرش قرمز پوشیده می‌شود، کلاً از نظر زیست محیطی پایدار است، زیرا لباس‌های قرض گرفته شده دوباره استفاده می‌شوند.»
این متخصص مد اضافه می‌کند که لباس سفارشی داستانش پیچیده‌تر است، زیرا از آنها فقط یک نمونه برای مشتری دوخته شده است.
سانچز می‌گوید: «گاهی اوقات طراحان از پارچه‌ای استفاده می‌کنند که از مجموعه خودشان است، بنابراین می‌توانند از پارچه اضافی استفاده مجدد کنند که با پایداری زیست محیطی همخوان است.»
«با این حال، اگر پارچه‌ای سفارشی رنگ یا چاپ شده باشد، دیگر اسراف‌پرهیزانه نیست. فکر می‌کنم در صنعت مد در فکر این هستیم که کمی کمتر مصرف کنیم و از لباس‌های موجود استفاده مجدد کنیم.»
«هر کس باید سهم خود را به گونه‌ای که می‌تواند، انجام دهد.»
© The Independent
