حسین بخش صفری حالا در افغانستان برای همه دوستداران ورزش رزمی نامی آشناست. ورزشکار جوانی که در رشتۀ جوجیتسو ۲۳ مدال طلا در کارنامه دارد.
آخرین دستاورد صفری از چهارمین دور مسابقات قهرمانی آسیا بود که با شرکت ۲۴ کشور در شهر اولان‌باتور مغولستان برگزار شد. او با گرفتن دو مدال طلا و برنز جایگاهش را حفظ کرد و یک هفتۀ پیش به کابل برگشت.
صفری دو سال پیش در سومین دور مسابقات داخل سالن آسیا نیز کاروان ورزشی افغانستان را طلایی ساخت و نامش را در ورزش این کشور به‌عنوان برنده نخستین مدال طلا در رشتۀ رزمی جوجیتسو ثبت کرد.
او در سه رشتۀ ورزشی جوجیتسو، هنرهای رزمی ترکیبی (ام‌ام‌ای) و پهلوانی فعالیت دارد.
این رزمکار مشهور اما از بی‌توجهی مقام‌های دولتی افغانستان به ورزشکاران انتقاد دارد. او در مصاحبه با ایندیپندنت گفت که ورزشکاران حتی از ابتدایی‌ترین امکانات برای پیشبرد فعالیت‌هایشان برخوردار نیستند و دستاوردی هم که دارند نتیجه تلاش و زحمت‌های فردی آنان است.
به گفتۀ او ورزشکارانی که برای کشورشان افتخار آفرین هستند، توقع دارند مورد توجه قرار بگیرند: «کار بنیادی باید صورت بگیرد. از نظر جسمی و روحی باید زندگی ورزشکاران بیمه شود تا آنها بتوانند با اعصاب آرام تمرین کنند و در مسابقات خوب بدرخشند. برای یک ورزشکار باید خوراک خوب، پوشاک درست، محل تمرین مناسب و محل زندگی مهیا باشد».
این ورزشکار ۲۴ ساله افغانستان در کنار ورزش، دانشجوی سال دوم رشتۀ حقوق است. صفری می‌گوید، به دلیل مشکلات اقتصادی برای چند سال از تحصیل بازماند: «وضعیت بد اقتصادی در آن‌زمان یاری نکرد که تحصیل خود را ادامه بدهم. خیلی از مقامات بوده‌اند که با من عکس سلفی گرفته‌اند. سلفی گرفتن با ورزشکاری که دانشجو است و به حمایت نیاز دارد، چیزی را تغییر نمی‌دهد. اگر یک شخص عادی سلفی بگیرد برای من افتخار است، بخاطر این‌که از روی یک احساس واقعی در کنار من می‌ایستد. مقام‌های دولتی فقط به فکر خودشان هستند که چگونه کارهایشان را پیش ببرند و خود را در رسانه‌های اجتماعی نمایش بدهند».
به گفتۀ او هم از سوی مقام‌های حکومتی و هم نهادهای مسئول، به ورزش چندان توجهی نمی‌شود و برای تغییر این رویکرد باید ورزشکاران خود پیشتاز شوند.
روی آوردن به ورزش
صفری از زمان کودکی که با خانواده‌اش در پاکستان زندگی می‌کرد به ورزش علاقمند شد و زمانی که ۱۲ سال پیش به کابل برگشت، ورزش را به شکل حرفه‌ای آن آغاز کرد.
نخستین رقابت برون مرزی او برمی‌گردد به سال ۲۰۱۲ که برابر حریفانش در وزن بالاتر به میدان رفت و از مسابقاتی که در پنجاب پاکستان برگزار شده بود، با شکست دادن حریفان کره‌ای و عراقی در جایگاه سوم قرار گرفت.
یکسال بعد در مسابقاتی که میان ورزشکاران افغانستان و پاکستان در رشتۀ کرپلینگ سب‌میشن برگزار گردید، صفری توانست پنج رقیب پاکستانی را به زانو درآورد و به مقام نخست برسد.
حسین بخش صفری در مسابقات داخل سالن آسیا که با شرکت ۶۲ کشور در ۲۰۱۷ در ترکمنستان برگزار شده بود، با شکست دادن دو حریف ترکمنستانی و یک قرقیزستانی به مدال طلا دست یافت و این نخستین مدال طلا بود که در رشتۀ جوجیستو به نام افغانستان رقم خورد. سال بعد رهسپار ابوظبی در امارات شد، جایی که با چیره شدن بر حریفان روسی و اردنی در جوجیستوی سبک نوگی مدال طلا گرفت.
آخرین رقابت‌های او در چهارمین دور مسابقات قهرمانی آسیا در مغولستان بود که در جوجیتسوی سبک فل کنتاکت به مدال طلا و در سبک فایتنگ به برنز دست یافت. صفری عضو تیم ملی پهلوانی افغانستان نیز است.
اهداف فراتر از ورزش
حسین بخش صفری می‌گوید یکی از آرزوهایش کمک به نیازمندان است. در آینده می خواهد فراتر از بعد ورزشی در خدمت مردم باشد و به مردم نیازمند کمک کند. ایجاد بنیاد خیریه، باشگاه ورزشی و مسابقات دانش آموزی از برنامه‌های آینده اوست: «هدف من اینست از هر طریقی که می‌شود برای مردم خود افتخار بیافرینم. صدای مردمی را بشنوم که ناشنیده مانده است. ورزش سن و سال مشخص دارد و من از حالا روی مرحله زندگی پس از ورزش می‌اندیشم».
حسین بخش صفری از ورزشکارانی است که در میان مردم به خوش‌برخوردی در برابر حریفان شهره است: «من ورزشکاران را عنوان سفیران صلح می‌بینم. ورزش جنگ نیست، بلکه هنرنمایی دو استعداد است. متاسفانه در افغانستان از آن برداشت‌های متفاوتی وجود دارد. دو بازیکن که مسابقه می‌دهند مردم آن را به جهت‌گیری‌های قومی ربط می‌دهند که نادرست است».
به گفتۀ هوادارانش حسین بخش صفری تنها قهرمان ورزش نه، بلکه در زندگی اجتماعی نیز برای بسیاری الگو شده است.
صفری در اوایل آوریل امسال یک مدال طلای خود را به ربابه محمدی، دختر جوانی که از هردو دست و پا معلول است و با دهن نقاشی می‌کند، اهداء کرد. او بخاطر این کارش مورد ستایش شمار زیادی از مردم قرار گرفت.
