عالی‌ترین ۱۰۰ روز اول یک رئیس‌جمهوری در تاریخ آمریکا». با این عبارت است که دونالد ترامپ و هواداران او نخستین ۱۰۰ روز ریاست‌جمهوری او را جشن گرفته‌اند. سنت داوری ۱۰۰ روزه اول درباره یک رئیس‌جمهوری را فرانکلین روزولت آغاز کرد. او که در روند طوفانی سقوط اقتصادی به کاخ سفید راه یافته بود، در جریان مبارزات انتخابات وعده داده بود که در ۱۰۰ روز نخست بحران پولی‌ــ‌اقتصادی را کنترل خواهد کرد و راه برای بازگشت به رشد و توسعه خواهد گشود. روزولت در آن ۱۰۰ روز توانست با گذراندن چندین قانون در کنگره، به وعده خود وفا کند و با استفاده از آرامشی که در هر حال شروع شده بود، اسب وحشی بحران اقتصادی را رام کند. ترامپ برعکس روزولت، ۱۰۰ روز نخست ریاست دوم خود را با راندن کنگره به حاشیه گذرانده است. او ترجیح داده است با صدور بزرگ‌ترین تعداد «فرمان‌های اجرایی» نشان دهد که یک رئیس‌جمهوری فعال مانند خود او می‌تواند بدون چانه زدن‌های بی‌پایان با کنگره، ایالات و دادگاه‌ها، یک برنامه انقلابی یا ضدانقلابی را به مرحله اجرا درآورد. اصلاحات ترامپ مانند هتل‌ها و آسمانخراش‌های او، بایستی با نئون «ترامپ» دیده شوند. خب، آیا می‌توان ۱۰۰ روزه اول ترامپ را موفقیت‌آمیز دانست؟ پاسخ به این پرسش هم در سیاست‌های داخلی و هم در سیاست خارجی، یک «آری» محتاطانه است. در زمینه سیاست داخلی، ترامپ مسائلی را مطرح کرده است که همواره با زرنگی سیاسی کنار گذاشته شده‌اند. پرزیدنت بیل کلینتون واژه ویژه‌ای در این زمینه داشت: سیلو، یعنی جایی که مسائل مشکل حفظ می‌شوند، اما هرگز حل نمی‌شوند. ترامپ کوشیده است بعضی از این سیلوها را خالی کند. ✍️به قلم استاد امیر طاهری #دونالد_ترامپ #کاخ_سفید #آمریکا #واشینگتن #ایندیپندنت_فارسی