بیست سال پس از حمله نظامی ایالات متحده آمریکا به عراق و اشغال نظامی این کشور در مارس ۲۰۰۳، سنای آمریکا مصوبه خود در سال ۲۰۰۲ را، که مجوز اشغال نظامی عراق به‌حساب می‌آمد، لغو کرد.
حمله نظامی آمریکا به عراق و اشغال این کشور در مارس ۲۰۰۳، تلفات انسانی و هزینه‌های اقتصادی هنگفتی را به آمریکا و عراق تحمیل کرد. بر اساس اطلاعات موجود اشغال نظامی عراق نه تنها کشته‌شدن حدود ۵ هزار تن از سربازان ارتش آمریکا را در پی داشت، بلکه جان صدها هزار تن از شهروندهای عراق را هم گرفت.
از سوی دیگر برآوردهای اقتصادی نشان می‌دهد اقدام دولت فدرال ایالات متحده در اشغال نظامی عراق ترلیون‌ها دلار هزینه به‌همراه داشت. به‌عنوان مثال یکی از مقاله‌های پژوهشی نشان می‌دهد که تنها در حد فاصل سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸ دولت آمریکا رقمی نزدیک به ۳ ترلیون دلار در جنگ عراق هزینه کرده است.
دولت جورج. دبلیو بوش، چهل‌وسومین رئیس جمهوری آمریکا، مدعی بود دولت صدام حسین، رهبر حزب بعث عراق و رئیس جمهوری مادام‌العمر وقت این کشور، سلاح‌های کشتار جمعی می‌سازد و از آنها در انبارهای تسلیحاتیِ پنهان خود نگهداری می‌کند؛ ادعایی که مقام‌های جنگ‌طلبِ دولت بوش حتی پس از سقوط حکومت صدام حسین نتوانستند واقعی بودن آن را اثبات کنند.
به این ترتیب، تجربه ناموفق اشغال نظامی عراق و افغانستان باعث شد تا افکار عمومی آمریکا نسبت به دخالت‌های نظامی کشورشان در خاورمیانه موضعی انتقادی اتخاذ کند و جنگ عراق در سال ۲۰۰۳ را در زمره اشتباهات مهلک دولت فدرال ایالات متحده قرار دهد؛ اشتباهی که باعث از دست دادن جان سربازان آمریکایی و هدر رفتن مالیات شهروندان این کشور شد.
از این‌رو تیم کِین، سناتور دموکراتِ ایالت جورجیا، به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت دولت فدرال آمریکا «با تعجیل وارد جنگ شد» و اشغال نظامی عراق در سال ۲۰۰۳، «پیامدهایی عظیم» برای دولت و ملت آمریکا به همراه داشت.
به‌گزارش آسوشیتدپرس، ۶۶ تن از سناتورهای آمریکایی به لغو مصوبه سنا در سال ۲۰۰۲ رای دادند در عین‌حال که ۳۰ سناتور نیز همچنان بر درستی مصوبه سال ۲۰۰۲ تاکید کردند و به لغو آن رای منفی دادند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
با تمامی این اوصاف، لغو مصوبه سال ۲۰۰۲ بر چگونگی حضور نیروهای نظامی آمریکا در عراق تاثیری ندارد و احتمالا تنها در سطح اقدامی نمادین باقی خواهد ماند تا سناتورهایی که ۲۰ سال قبل با اشغال نظامی عراق همراهی کرده بودند، به این واسطه بتوانند ابراز پشیمانی خود را اعلام کنند.
چاک شومر، سناتور دموکرات ایالت نیویورک و رهبر نمایندگان حزب متبوعش در سنا، در این مورد چنین گفت:«آمریکایی‌ها می‌خواهند پایان جنگ‌های بی‌پایان در خاورمیانه را ببینند. [به همین دلیل لغو مصوبه سال ۲۰۰۲] قدمی ضروری به‌سوی پشت سر گذاشتن این درگیری‌های تلخ است.»
حامیان لغو مصوبه سال ۲۰۰۲، از جمله دستکم ۲۰ تن از سناتورهای جمهوری‌خواه، بر این باورند که اقدام اخیرشان در راستای جلوگیری از سواستفاده‌های آتی و همچنین تقویت موضع عراق به‌عنوان شریک راهبردی آمریکا انجام شد و به همین دلیل از اهمیتی بسزا برخوردار است.
اما از سوی دیگر، برخی سناتورهایی که همچنان با مصوبه سال ۲۰۰۲ موافق‌اند استدلال می‌کنند که با توجه به حضور ایالات متحده در درگیری‌ها و بحران‌های جاری خاورمیانه، لغو مصوبه سال ۲۰۰۲ می‌تواند به‌عنوان نقطه ضعف آمریکا تعبیر شود.
به‌گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، میچ مک‌کانل، رهبر جمهوری‌خواهان سنای آمریکا، در این مورد چنین گفت:«دشمن‌های تروریست ما به غروبِ جنگ خود علیه ما تن نمی دهند. زمانی که ما سربازان ارتش را به جنگ می‌فرستیم باید تمام حمایت‌ها و اختیارات قانونی خود را به آنها ارائه دهیم.»
لغو مصوبه سال ۲۰۰۲ باید از تصویب مجلس نمایندگان ایالات متحده نیز بگذرد و به همین دلیل آینده تصمیم اخیر مجلس سنای آمریکا همچنان نامشخص است، چون برخی از رهبران مجلس نمایندگان نظرات مختلفی در مورد آن دارند.
به‌عنوان مثال کوین مک‌کارتی، نماینده جمهوری‌خواه کالیفرنیا و سخنگوی مجلس نمایندگان، می‌گوید حاضر است از لغو مصوبه سال ۲۰۰۲ حمایت کند، هرچند پیش‌تر از جمله مخالفان چنین فکری بود.
در جناح مقابل افرادی چون مایکل مک‌کال، نماینده جمهوری‌خواه ایالت تگزاس، تاکید دارند که حامیان الغای مصوبه سال ۲۰۰۲ باید در ازای حمایت آنها باید طرحی دیگر را جایگزین مصوبه سال ۲۰۰۲ کنند؛ طرحی جایگزین که همچنان جزئیات آن نامشخص است و تاکنون هیچ‌یک از اعضای این گروه از اعضای مجلس نمایندگان پیش‌نویس آن را تهیه نکرده‌اند.
با این‌حال برخی ناظران سیاسی آمریکا با اشاره به حمایت چشمگیر سناتورها و نمایندگان جمهوری‌خواه و دموکرات مجلسین آمریکا از لغو مصوبه سال ۲۰۰۲، بر این باورند که اقدام این گروه از سیاستمداران آمریکایی در حکم پیامی است به شهروندهای ایالات متحده آمریکا که در سال‌های اخیر به انحای مختلف کوشیده‌اند مخالفت خود با جنگ و حمایت‌شان از صلح را به‌گوش سیاستمداران آمریکایی برسانند.
