پاشنه در سیاست بریتانیا به سمت کدام حزب خواهد چرخید؟

تنها دو هفته تا انتخابات سراسری بریتانیا باقی مانده است

مناظره تلویزیونی جرمی کوربین، رهبر حزب کارگر بریتانیا (سمت راست) و بوریس جانسون، نخست وزیر بریتانیا (سمت چپ)، 19 نوامبر 2019 -  Jonathan HORDLE / AFP / ITV

کمتر از دو هفته مانده به انتخابات سراسری در بریتانیا، احزاب مختلف با حداکثر تلاش می‌‌کوشند محبوبیت خود را افزایش دهند. رهبر حزب محافظه‌کار، بوریس جانسون، که هم اکنون نخست وزیر است، به طور یقین یکی از کسانی است که نتیجه این انتخابات بر زندگی سیاسی او بیشترین اثر را خواهد گذاشت. چرا که در صورت پیروزی محافظه‌کاران در این انتخابات، او به رهبری تبدیل می‌شود که حالا می‌تواند به تمام اهداف مورد نظرش و در رأس آن، برگزیت، دست یابد. در آن سوی قضیه هم اگر محافظه‌کاران نتوانند در این انتخابات حزب پیروز میدان شوند، به احتمال زیاد بوریس جانسون مجبور به استعفا شده و زندگی سیاسی او رو به افول خواهد گذاشت. او این روزها به نقاط مختلف بریتانیا سفر می‌کند تا مردم را نسبت به برنامه‌های گوناگونی که در دست دارد آگاه کند. مجموع برنامه‌هایی که او و حزب محافظه‌کار بسیار بر آن تاکید دارند، به غیر از موضوع برگزیت، دو مسئله چالشی است که در این سال‌ها کاملا مغفول مانده است. یکی موضوع امنیت عمومی ‌و افزایش نیروهای پلیس در این کشور است و دیگری استخدام نیروی بیشتر مانند پرستاران در سرویس سلامت ملی بریتانیا ( ان اچ اس). هر دو این وعده‌ها در حال حاضر از مهم ترین دغدغه‌های روز مردم بریتانیا به شمار می‌رود.

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

در همین راستا پر بی‌راه نیست اگر بگوییم، اتفاق تروریستی اخیر در لاندن بریج (پل لندن) مانند دست غیبی بود که به کمک حزب محافظه‌کار و بوریس جانسون آمد. برای او که در ماه‌های اخیر مدام بر افزودن نیروهای امنیتی و پلیس در این کشور تاکید می‌کرد، حالا شاهدی از غیب آمد که نشان دهد انتخاب او و حزب آبی محافظه‌کار تلاش می‌کند جان مردم را حفظ کند. پس از این حادثه بود که بوریس جانسون جلو دوربین آمد و به مردم خبر از بازنگری در قوانین آزادی مشروط زندانیان تروریستی داد. او تاکید داشت که سال‌هاست از مخالفین آزادی زودهنگام افراد مظنون به حملات تروریستی است. هر چند او در تمام این مدت به این موضوع اشاره نکرده که این مشکلاتِ پیش آمده نتیجه تصمیمات خانم ترزا می‌، نخست وزیر مستعفی پیشین، و هم حزبی دیگر او دیوید کامرون بوده است. مشکل تعدیل نیروهای پلیس در زمان مدیریت حزب محافظه‌کار به شکل فزاینده‌ای موجب ناامنی و جرم‌های متعدد در بریتانیا شد

در حال حاضر کمتر هفته‌ای است که از رسانه‌ها، اخبار مرتبط با قتل و حمله با چاقو را نشنوید. متوسط سن در این گونه جرم و جنایت به شدت کاهش یافته و در حال حاضر بسیاری از عوامل این حمله‌ها را نوجوانان دبیرستانی تشکیل می‌دهند. در هر حال چاره اندیشی درباره امنیت و حضور بیشتر نیروهای پلیس در این کشور، یکی از نیازهای مهمی‌ است که به محبوبیت بوریس جانسون بسیار کمک کرده است. موضوع بعدی که به آن اشاره شده، معضلات سیستم درمانی در این کشور است که تقریبا کسی نمانده که از وضع موجود خشنود باشد. نوبت‌های طولانی انتظار برای رسیدگی به وضع بیماران، زمان‌بر بودن رسیدگی به وضع بیماران خاص مانند بیماران سرطانی و غیره، همه از موضوعاتی هستند که نارضایتی مردم را برانگیخته است. به‌خصوص که بخش عمده‌ای از کارکنان این سازمان را مهاجران اروپایی تشکیل می‌دهند که مشخص نیست بعد از برگزیت چه بر سر تمدید اقامت و استخدام ‌آنها خواهد آمد. در این رابطه نیز، بوریس جانسون و دستیارانش وعده افزایش نیروهای سیستم درمانی را داده‌اند.

 اخیرا نیکی مورگان، یکی از دیگر نمایندگان مجلس عوام و عضو حزب محافظه‌کار، که در ضمن در سمت وزیر فرهنگ و دیجیتال در کنار بوریس جانسون کار می‌کند، در برنامه صبح بخیر بریتانیا حاضر شد و درباره برنامه استخدام 50 هزار پرستار در صورت پیروزی این حزب صحبت کرد. اگر چه این گفتگو تبدیل به یک برنامه چالشی شد و نیکی مورگان در حالی بر روی رقم این استخدام تاکید داشت که هر دو مجری این برنامه از او خواستند در مورد رقم فعلی 19 هزار پرستاری که در حال حاضر مشغول به کار هستند، توضیح بدهد که آیا رقم مورد نظر او به این تعداد پرستار در حال کار اضافه خواهد شد، یا منظور او اضافه شدن 31 هزار پرستار تازه نفس به این ارگان است؟ همین به نوعی مغلطه‌کاری در این موضوع، که نیکی مورگان جواب صریحی برای آن نداشت و فقط سعی می‌کرد بدون شفاف سازی، به طور مداوم روی رقم 50 هزار تاکید کند، موجی از انتقادات را برای حزب محافظه‌کار به همراه آورد.

مردم بار دیگر در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، حزب محافظه‌کار را به اغراق و دورویی متهم کردند. موضوعی که اوایل امسال پرونده دادگاهی نیز با همین اتهام علیه بوریس جانسون مطرح شده بود و او را به اغراق درباره آمار برگزیت متهم می‌کرد. حالا مجددا او و همراهانش در مقابل این اتهام هستند که آیا برای پیروزی در این انتخابات متوسل به آمارهای نادرست می‌شوند، تا مردم و افکار عمومی‌ را متقاعد کنند به آنها رای مثبت بدهند؟

اما این تنها برنامه تلویزیونی نبود که این روزها بوریس جانسون و محافظه‌کاران را به چالش کشید. همین یکشنبه گذشته، نخست وزیر در برنامه معروف و محبوب اندی مار شرکت داشت و در این برنامه، اندی مار به شدت او را به چالش کشید و از او می‌خواست که با مردم صادق باشد و حقیقت را درباره وعده‌هایش بیان کند. در قسمتی از این برنامه به قدری سرعت سئوالات اندی مار از بوریس جانسون زیاد بود که او به سختی توانست در مقابل مجری دوام بیاورد. بر طبق آمارها این مصاحبه نیز تا حدی بر میزان محبوبیت او اثر گذاشته.

همه این اتفاقات در حالی رخ داد که در آخرین نظر سنجی موسسه " یوگاو" (You.Gov)، حزب محافظه‌کار بریتانیا در آستانه پیروزی کم سابقه‌ای قرار دارد. براساس نظر این موسسه، محافظه‌کاران 359 کرسی از 650 کرسی مجلس عوام را کسب خواهند کرد و در طرف مقابل حزب کارگر، که در حال حاضر 262 کرسی را در اختیار دارد، با از دست دادن تعدادی از نمایندگان خود در این دور به 211 کرسی تنزل پیدا خواهد کرد.

اگر چه جرمی‌کوربین، رهبر حزب کارگر، نشان داده که مرد میدان مبارزه است، او و هم حزبی‌هایش نیز با وعده‌های گوناگون در صدد هستند نظر مردمی‌ را که هنوز در تردیدند، به خود جلب کنند. حزب کارگر وعده داده که در صورت پیروزی در سه ماهه اول توافقی جدید را با اتحادیه اروپا به دست خواهد آورد و پس از آن در سه ماهه دوم این توافق را به همراه گزینه ماندن در اتحادیه اروپا را به همه پرسی عمومی ‌خواهد گذاشت. همچنین آنان تسهیلات ویژه‌ای برای استفاده از خدمات عمومی ‌در نظر خواهند گرفت و برنامه‌های جالبی را نیز برای مقابله با گرمایش زمین ارائه داده‌اند. با این همه حزب کارگر در یک مورد زیاد خوش‌اقبال نیست، و آن کاریزماتیک نبودن جرمی‌کوربین است. بسیاری او را رهبری باهوش و ذکاوت در زمینه‌های اقتصادی نمی‌دانند. برخی او را به پدربزرگی تشبیه می‌کنند که متعلق به این دوره نیست و نمی‌توان از او انتظار زیادی داشت. هر چند در مقابل، طرفداران سرسخت او می‌گویند او مانند رهبران احزاب دیگر دروغ نمی‌گوید و آنچه ارائه می‌دهد، بر اساس آمارهای واقعی است و عامه مردم طالب شنیدن حقیقت نیستند و به همین دلیل جرمی‌کوربین به نظر محبوب نمی‌رسد.

در نهایت ، درِ دنیای سیاست همیشه روی یک پاشنه نمی‌گردد و باید دید در این روزهای پایانی کدام حزب می‌تواند خودش را در ویترین جامعه بریتانیا بهتر و مناسب‌تر عرضه کند.