در ساعات بعدازظهر روز شنبه، دفتر نشریه آنلاین «مدی مصر» در قاهره، مورد هجوم نیروهای امنیتی لباس شخصی قرار گرفت.

این افراد که نمیخواستند شناخته شوند، پیش از جمع کردن شانزده گزارشگر این نشریه دریک اتاق، کامپیوترها، تلفن‌ها و کارت‌های شناسایی آن‌ها ضبط کردند.

از میان آن‌ها سه روزنامه نگار، از جمله سردبیر این نشریه، بازداشت شدند.

در مصر این واقعه برای کسانی که در رسانه‌ها کار می‌‌کنند، رویدادی آشناست. مصر دارای بالاترین تعداد بازداشت و حبس روزنامه نگاران در جهان است و در شاخص آزادی رسانه‌های جهانِ سازمان خبرنگاران بدون مرز، در میان ۱۸۰ کشور جهان در مقام ۱۶۳ ام قرار دارد.

سرویس‌های امنیتی به گونه ای فزاینده ناراضیان، از جمله خبرنگاران را به اتهامات مبهمی‌‌ از جمله انتشار اخبار جعلی و عضویت در سازمان‌های تروریستی، بازداشت می‌‌کنند. چندین خبرنگار خارجی دستگیر و اخراج شده یا از ورود آن‌ها به مصر جلوگیری شده است. از ماه سپتامبر تا کنون، دست‌کم ۲۰ خبرنگار در اقداماتی که سازمان خبرنگاران بدون مرز آن را «بزرگ‌ترین موج بازداشت‌ها از سال ۲۰۱۴» توصیف کرده، زندانی شده‌اند.

عذرا عبدالفتاح، یکی از هفت خبرنگار بازداشتی، که به دنبال اعتراض‌های دولتی در ماه اکتبر دستگیر شد، می‌‌گوید در بازداشت او را مورد ضرب و شتم قرار داده و با دستبند آویزانش کرده و گلویش را فشرده اند.

رسانه‌های دولتی و خصوصی مصر، یا زیر نظارت شدید مقامات مصر قرار دارند یا از ترس عواقب سوء، خود را سانسور می‌‌کنند. دولت مصر صدها تارنمای متعلق به سازمان‌های تازه‌تأسیس، از جمله «مدی مصر» و گروه‌های حقوق بشری را ممنوع کرده است. 

برای یک لحظه شجاعت روزنامه نگارانی را مجسم کنید که در این شرایط همه روزه به کارشان ادامه می‌‌دهند.

«مدی مصر» یکی از آخرین رسانه‌های مستقل در سراسر مصر است که همچنان به انتشار مقالاتی که نظام خودکامه مصر را، که در پی سرکوب نارضایتی‌هاست، به چالش می‌‌کشد.

و به همین دلیل دفتر آن‌ها مورد هجوم افراد امنیتی قرار گرفت. چند روز پیش از حمله پلیس، این سایت خبری، گزارشی درباره پسر رئیس جمهوری، عبدلفتاح السیسی، منتشر کرده بود که بار دیگر مسئولیت‌های سابقش را برعهده گرفته است. در این مقاله گفته شد که پیشتر، محمود السیسی، در پی بی‌کفایتی در سمتش به عنوان یک مقام ارشد در سرویس امنیتی مصر، کنار گذاشته شده بود.

روز شنبه، شادی صلات، یکی از کارمندان تارنمای «مدی مصر»، توسط پلیس در خانه اش بازداشت شد. یک روز پس از آن، پلیس امنیتی به دفتر این نشریه هجوم برد.

وقتی خبر حمله پلیس به دفاتر «مدی مصر» را شنیدم، تازه از سفر به شمال سوریه بازگشته بودم. این بخش از سوریه به عنوان «محیط خطرناک» شناخته می‌‌شود که برای سفر به آن باید از هفت خوان اقدامات احتیاطی و محاسبات مختلف گذشت. اما تفاوت بسیاری میان سفر به یک منطقه جنگی و آنچه خبرنگاران «مدی مصر» انجام می‌‌دهند، وجود دارد.

گزارشگران غربی عمدتا خودشان مقدار و چگونگی خطرات بالقوه ای را که می‌‌خواهند با آن روبه‌رو شوند انتخاب می‌‌کنند، و هرقدر محلی که از آن گزارش می‌‌دهند خطرناک باشد، همواره راه خروج و فرار برایشان باز است.

برای خبرنگاران مستقل در مصر و دیگر کشورهای خودکامه، چنین مفری وجود ندارد. هر لحظه امکان بازداشت آن‌ها می‌‌رود و این که دیگر هرگز صدایشان شنیده نشود.

این دقیقا  سرنوشتی است که سه خبرنگار بازداشتی «مدی مصر» فکر کردند برایشان رقم خورده است.

لینا عطاء الله، سردبیر «مدی مصر»، لحظاتی را که او و دو تن از همکارانش را در یک وانت می‌‌بردند به عنوان دقایقی تلخ توصیف می‌‌کند:

«در کامیون پلیس، همکارانم رعنا ممدوح، محمد حمامه و من با دستبند به هم وصل شده بودیم. از نزدیکی‌مان استفاده کرده و دست‌های یکدیگر را به نشانه این که همه چیز به خوشی پایان خواهد گرفت، می‌‌فشردیم. در حالی که عملا افکارمان مشغول محاسبه این بود که چه کارهایی باید انجام شود (به چه کسی بگوییم ما را به کجا برده‌اند، درباره عید کریسمس که به برادرم قول داده بودم چه کنم، آن گزارش طولانی سالیانه را که روی کامپیوتر ضبط شده ام حفظ نکردم چه می‌‌شود، و....) رعنا و محمد با زمزمه به من می‌‌گفتند نباید احساس گناه کنم. این انتخاب خود آن‌ها بوده و جایی برای احساس گناه وجود ندارد.»

اما وانت حامل آن‌ها از نیمه راه پاسگاه پلیس برگشت و رهایشان کرد. «زلات» هم از بازداشت آزاد شد.

اما تنها دو روز پس از آن، سه خبرنگار دیگر بازداشت شدند؛ سلفا مجدی، همسرش، حسام السید و محمد صلاح در یک قهوه خانه دستگیر شدند. اتهام آن‌ها عضویت در یک سازمان تروریستی و انتشار اخبار جعلی است.